ด้วยพลั้งเผลอเจอเศร้ารักเย้ายั่ว
พิษเมามัวมอมใจให้อกหัก
หลงระรื่นชื่นใจไร้ผ่อนพัก
จึงเสียหลักร้าวรวดปวดซวนเซ
ฤทธิ์ใดเล่าเผาร้อนรุ่มสุมพิฆาต
เท่าสวาทบาดใจให้ร่อนเร่
ฤทธิ์ใดแรงแกว่งใจให้โยเย
ทั้งกล่อมเห่กำสรวลครวญเดียวดาย
พิษพลั้งเผลอเจอเจ็บร้อยเหน็บหนาว
และร่ายร้าวรัดใจไม่หนีหน่าย
ปวดซานซมตรมตรอมหนักจักเกือบตาย
รักสลายพ่ายช้ำอาบน้ำตา
เมื่อพลิกฟื้นตื่นเริ่มใหม่อย่าไผลเผลอ
อาจต้องเจอเจ็บร้าวหนาวเสน่หา
ตักเตือนตนก่นย้ำจำบ้างนา
ฤทธิ์ขมปร่ารสรักร้ายร่ายทรมาน.
7 มกราคม 2552 17:30 น. - comment id 933088
ขอเก็บไว้เตือนตัวเองบ้างนะค่ะ

7 มกราคม 2552 20:03 น. - comment id 933122
เตือนใจเจ้ากรรมแล้วกลับไม่ทำตามยิ่งช้ำใจนัก ก็คงเศร้าเหงาหงอยอย่างนี้หละหนา

7 มกราคม 2552 22:18 น. - comment id 933227
จะไม่ลืมแล้วค่ะ จำจำจำจำ .................................... มาให้กำลังใจคนปลอบใจจ๊ะ

8 มกราคม 2552 15:01 น. - comment id 933515
ได้เลยค่ะคุณพิมพรรณ

8 มกราคม 2552 15:03 น. - comment id 933518
ใช่ค่ะคุณAlto2...แบบนี้ต้องโดนทำโทษแล้วซีคะ หันหน้ามา...หอมแก้มหนึ่งที...จำบ้างนะตัวเองนะ

8 มกราคม 2552 15:04 น. - comment id 933520
ขอบคุณค่ะคุณปะการังสีฟ้า
