๏ เสียงจักจั่นสนั่นไพรร่ำไรร้อง เป็นทำนองคะนึงครวญป่วนใจหาย ผะผ่าวร้อนซอนเซาะเกาะกุมกาย ยามพระพายพัดอ่อนยิ่งร้อนรุม เจ้าครวญคำพร่ำคะนึงถึงใครเล่า คิดหรือเขาคอยรอนร้อนรุมสุม คิดหรือเขาเข้าใจในแง่มุม คอยโอบอุ้มอุ่นเอื้อคอยเกื้อกูล ในระแหงแห้งเหือดที่เดือดพล่าน แทบจะผลาญชีวิตให้ปลิดสูญ ใครจะจางล้างระกำก่อจำรูญ จะเพิ่มพูนพลังใจอย่างไรกัน ก็ด้วยป่ามาไร้ซึ่งไม้ปก เป็นนรกแล้วไฉนโอ้ไพสัณฑ์ คนบุกถางล้างพงลงทุกวัน เจ้าจักจั่นจะร้องไย......ใครเขาแล ๚ ๛
วฤก 28 มี.ค. 2545 12:14 น. - ID 12832 
1305
0
0
28 มีนาคม 2545 15:51 น. - comment id 43056
ป่าไม้ถูกโค่นด้วย คมเลื่อย คมขวาน และคมใจมนุษย์ หากไม่หยุดการทำลายจะสายเกินแก้ แม้จักจั่นจะร้องแค่ไหนคนใจหินคงไม่เห็นใจหรอก...เฮ้อ... ผลงานคุณวฤกเฉียบขาดเสมอครับ ขอชื่นชม.
28 มีนาคม 2545 20:06 น. - comment id 43101
มาชื่นชมด้วยคนค่ะ สุดยอดจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
