รอน รอน อ่อนแสงสุริยศรี ห้วงฤดีก็จวนเจียนจะสลาย เศร้าโศกอาลัย บ่เว้นวาย เดียวดาย ด้วยฟ้า บ่ปราณี ยามใดน้ำตาจะแห้งเหือด หรือจนเลือดหมดกายจึงคลายที่- พิษรักกระจายฝังทั้งฤดี จนมิมีอันใด จะใฝ่ปอง ค่ำคืนโถมมาเวลานี้ มืดมิดไปทุกทีที่เศร้าหมอง ชาติหน้าฉันใดขอครอบครอง หมายปองเป็นเจ้าของหัวใจเธอ ครวญคราสุริยาจะลาลับ แม้แสงดับลับตาให้มาเพ้อ เพียงฝันข้ามภพบรรจบเจอ ฉันรักเธอเสมอ ...นิรันดร
20 กุมภาพันธ์ 2553 03:13 น. - comment id 1102309
ธรรมชาติ..วาดไว้..คล้ายกำกับ
ให้ยอมรับ..ความจริง..ทุกสิ่งสรรค์
เมื่อสิ้นแสง..เรืองรอง..ของตาวัน
ราตรีนั้น..ปกคลุม..อุ้มชูแทน.
     ดุจน้ำใจ..คนรัก..สลักจิต
แนบสนิท..ชิดทรวง..สุดหวงแหน
ก็ยังพราก..จากไป..คล้ายดูแคลน
จะแนบแน่น..เพียงไร..ยังคลายคลอน.
แวะมาอ่านครับ
							
							
20 กุมภาพันธ์ 2553 14:56 น. - comment id 1102465
เข้ามาชมผลงานครับ

20 กุมภาพันธ์ 2553 19:13 น. - comment id 1102577
โอ้...ความรัก... แวะมาชมค่ะ
