เคยคิดว่าเมื่อคิดถึงก็ไปหา คงช่วยบรรเทาความคิดถึงให้โรยราไปได้ แต่ทุกครั้งที่คิดถึงจนสุดใจ แล้วมาหาครั้งใด ทำไมไม่หายคิดถึง...นะใจ รู้ไหมเดี๋ยวนี้ไม่ได้พบไม่ได้แล้ว ไม่ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วทนไม่ไหว ไม่ได้ยลหน้ามนรู้สึกเปลี่ยวจนจะขาดใจ แล้วเมื่อใดจะหายคิดถึงกันได้นะเธอ
dokkoon 8 เม.ย. 2545 23:45 น. - ID 13537 
682
2
0
9 เมษายน 2545 00:05 น. - comment id 44924
ชอบเสียงสั่นสั่นเซ็กซี่ยามเธอกระซิบคำคิดถึง ฝากใจซึ้งฝากใจฝันวันละหลายหลายหน เมื่อไม่ได้ยินเป็นธรรมดาธรรมดานะหน้ามล ต้องสับสน..หวั่นไหว..คงไม่นาน จะเลือนลางแล้วค่อยๆหายไปกับความทรงจำ!. จินตนาการนะคะ ยังไม่เคยได้ยินใครโทรมากระซิบรักเลยค่ะ..รออยู่นะ
9 เมษายน 2545 00:14 น. - comment id 44931
ไปรักษาที่วัดพระพุทธบาทเลยค่ะ พี่ดอกคูณ หายขาด ^O^
9 เมษายน 2545 00:17 น. - comment id 44934
ความรักคือความคิดถึง อืม
9 เมษายน 2545 09:35 น. - comment id 44971
ไม่มีทางหายหลอก อาการอย่างนี้ พี่ดอกคูณ อย่าไปเชื่อเล่นะ ไปวัดทำไมเล่า ไปหาเค้าดีกว่า
13 เมษายน 2545 14:52 น. - comment id 45488
เมื่อไม่ได้พบประสบพักตร์ แสนคิดถึงตรึงตราจิต อยากยลโฉมหน้ามลวันละนิด สะกดจิตความคิดถึงได้ไหมหนอ การหายคิดถึงกันมันยากนัก เมื่อใจมันติดบ่วง จริงไหม..พี่ดอกคูณ..อ่านกลอนแล้วทำให้คิดถึง ใครคนหนี่งจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
