นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้ หญิงชรา ยากไร้ ไงเล่าหลาน มีลูกมาก แต่ไย ไม่เจือจาน แม้ข้าวสาร กรอกหม้อ มิพอกิน ยืมเงินลูก สองพัน หลายวันก่อน บอกว่าตอน หาได้ ให้หมดสิ้น เจ้าลูกชาย ทวงมา เป็นอาจิณ เป็นหนี้สิน เหตุใด มิใช้กัน ฟ้องผู้ใหญ่ เป็นพยาน จัดการให้ เจ้าต้องได้ เงินแน่ ไม่แปรผัน ขอเวลา สืบสาน มินานวัน ให้เจ้านั้น ทำตามข้า มาลองดู เอาถุงผ้า ผูกเอวไว้ ให้กระชับ ทุกวันนับ กรวดใส่ เก็บให้อยู่ ครบสามเดือน แล้วหนา มาหากู แม่เอ็งกู้ เท่าไร ข้าใช้เอง มันรับคำ นำไป ปฏิบัติ ง่ายชะมัด ดูท่า ว่ามันเก่ง แค่ครึ่งเดือน ถุงย้อย ห้อยโตงเตง มันรีบเร่ง พบผู้ใหญ่ มิไหวเลย ผู้ใหญ่ถาม ความนัย เหตุใดเล่า ตอนแม่เจ้า ตั้งครรภ์ เจ้านั้นเอ๋ย นอนในท้อง สุขสบาย ไหมเล่าเอย แม่เจ้าเคย บ่นไหม ไม่ไหวทน
คนกรุงศรี 13 พ.ค. 2554 21:07 น. - ID 140210 
2012
0
0
14 พฤษภาคม 2554 21:12 น. - comment id 1193339
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
14 พฤษภาคม 2554 07:43 น. - comment id 1193350
นิทานเรื่องนี้ดีนะครับ ลูกจะได้รู้ว่า ความเหนื่อยยาก ของแม่ เป็นอย่างไร ขอบคุณที่เขียน ให้อ่านครับ
14 พฤษภาคม 2554 09:01 น. - comment id 1194113
สวัสดีค่ะคนกรุงศรี..มีเรื่องมาเล่าให้ฟังเหมือนกันค่ะ เด็กชายคนหนึ่งเขียนในกระดาษ ค่าสอบได้คะแนนดี 10 บาท ค่าอ่านหนังสือ 10 บาท ค่ารดน้ำต้นไม้ 10 บาท ค่ากรอกน้ำ 10 บาท รวมเป็นเงิน 40 บาท เด็กชายยื่นกระดาษส่งให้แม่ แม่รับไปอ่านและเขียนตอบว่า ได้จ๊ะ ค่าที่แม่อุ้มท้องมา ไม่คิดเงิน ค่าที่แม่ป้อนข้าว ไม่คิดเงิน ค่าที่แม่ล้างก้นให้ ไม่คิดเงิน ค่าที่รักษาเวลาป่วย ไม่คิดเงิน รวมทั้งสิ้น เกิดจากความรักที่แม่มีให้ลูกไม่มีมูลค่า ลูกอ่านไปพร้อมน้ำตาแล้วเขียนตอบว่าเงินทอนครับแม่ ไม่รับเงินแล้วนะครับแต่เราจะแลกกันด้วยความรัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
