สองแขนเคย กำยำ กรำแดดฝน อาบเหงื่อทน สู้การ งานเบาหนัก แบกภาระ หลายหลาก ยากหยุดพัก เลี้ยงฟูมฟัก บุตรธิดา ห้าชีวัน คราวขาดแคลน หน้าคล้ำ จำนำของ ส่งเธอผอง ร่ำเรียน เพียรขยัน พ่ออดเมื้อ กินเมื้อ ดื้อกัดฟัน หิวกายสั่น เจียนเป็นลม ยังข่มไว้ อกพ่อหม้าย ลูกติด มิคิดท้อ พะเน้าพะนอ ดวงกมล จนเติบใหญ่ ต่างสำเร็จ ปริญญา มหาลัย แยกย้ายไป ได้ดี มีครอบครัว ครั้นบิดร เจ็บป่วย ด้วยแก่เฒ่า อยากเห็นหน้า ลูกเต้า เหล่าทูนหัว เขายุ่งเหยิง ธุรกิจ ติดพันพัว สุดปลีกตัว ถามข่าว คราวเยี่ยมเยือน อยู่คนเดียว หงอยเหงา เศร้าเหี่ยวห่อ น้ำตาคลอ อนาถ เหมือนขาดเพื่อน ขวัญสลาย ยามถูก ลูกลืมเลือน ล้วนอิดเอื้อน สิ้นคะนึง ถึงบิดา ชะเง้อคอย รันทด จิตจดจ่อ เมื่อไรหนอ ลูกรัก จักมาหา ณ.สถาน บ้านสงเคราะห์ คนชรา ที่เจ้าพา พ่อไสส่ง คงไม่ลืม
สุนทรวิทย์ 24 ส.ค. 2554 20:26 น. - ID 141464 
1487
1
0
24 สิงหาคม 2554 22:48 น. - comment id 1206488
ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ต้องปลง โทษตัวเองเถอะแสดงว่าเลี้ยงลูกไม่ดีตอนนี้เก็บเงินไว้เยอะเยอะก่อน (อยากให้ไปอ่าน กลอนชื่อ หีบสมบัติ ของคนกรุงศรี อาจช่วยได้มั้ง )
27 สิงหาคม 2554 20:47 น. - comment id 1206757
อ่านแล้วครับ ถูกใจมากครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
