นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้ เรื่องเกิดใน ปางบรรพ เมื่อวันก่อน มีลูกวัว ลูกควาย ในดงดอน ยังวัยอ่อน อยู่เหมือน เป็นเพื่อนกัน ดูลูกวัว นั้นเล่า ขาวสะอาด แต่ประหลาด แตกต่าง ที่หางนั่น เพราะตรงปลาย ดำสนิท ผิดแผกพันธุ์ ถูกเย้ยหยัน จากควาย สหายตน ทั้งตัวเจ้า ขาวขน จนสดใส เหตุอันใด ปลายหาง ช่างหมองหม่่น ไม่น่านะ จะมี สีดำปน เมื่อเยี่ยมยล มิงาม ตามตำรา ทุกวันเฝ้า เซ้าซี้ เรื่องสีหาง แล้วมันช่าง สงสัย กระไรหนา วัวรำคาญ ครั้นพบ หลบทุกครา ยังตามมา ค่อนขอด ตลอดทาง ลูกวัวกล่าว เจ้าควาย สหายข้า ไยจึงมา มองแต่ แค่สีหาง ทั้งตัวข้า ขนขาว เจ้าละวาง ที่แตกต่าง จากเจ้า มิเข้าใจ จงหันมอง ตัวเจ้า เอาสักหน่อย พบสีขาว สักน้อย นั้นหาไม่ ดูสิ่งที่ ดีบ้าง เป็นอย่างไร เมื่อมองใคร ให้คิด สักนิดนึง ขรัวตา
คนกรุงศรี 4 พ.ย. 2555 10:13 น. - ID 146058 
1475
0
0
4 พฤศจิกายน 2555 15:27 น. - comment id 1250322
4 พฤศจิกายน 2555 17:56 น. - comment id 1250329
โอ้แม่คุณเอ๋ยน้องเห็นวัวตัวเมียหรือเปล่า ที่มันมีหางคล้ายๆสีเทาสวยนะของพี่ หน้าตามันดีตัวมัน....จำไม่ได้และค่ะ เพลงของ ดิอิมพอสซิเบิ้ล คุณกรุงศรีพอจะรุ้จักไหมคะ เพราะทักเกิดทันแล้วอ่ะ 55555555 มาทักทายค่ะ...จากใจท้กทาย คนกรุงศรีเช่นกัน
8 พฤศจิกายน 2555 21:52 น. - comment id 1250571
แวะมาฟังนิทานครับบ
23 กุมภาพันธ์ 2556 14:52 น. - comment id 1255760
จากมิ้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
