ยังมี สองสาว พราวเสน่ห์ กะคะเน วัยงามงอน ค่อนข้างดึก ถ้าพูดอย่าง ขมขื่น ก็ทึนทึก หล่อนชอบปรึกษางาน กันเรื่อยมา แล้วสาวหนึ่ง มีเรื่อง คุยเฟื่องให้ เพื่อนสาวได้ ตรองตรึก ร่วมปรึกษา ถึงเหตุการณ์ ฝั่นแน่นแฟ้นอุรา มันเจ็บปร่า และสุขล้น ระคนกัน หล่อนเล่าว่า..เมื่อวันวาน ฉันเข้าป่า เพื่อเสาะหา ฟืนไม้ ในไพรสัณฑ์ ถูกหนุ่มหนึ่ง ถาโถม เข้าโรมรัน ด้วยหมายมั่น ขบเขี้ยว เคี้ยวเลือดเนื้อ ตัวฉันเอง ยืนสั่น อยู่งันงก กายสะทก สะท้านไหว จนได้เหงื่อ ถดถอยร่าง ห่างไกล อ้ายชาติเชื้อ มันคือเสือ พรานพร่า ล่าโลกีย์ ฉันกรีดร้อง เท่าไร เสียงไม่ออก ครั้นจะซอก ซอนร่าง หาทางหนี ก็ไม่เห็น มุมเบี่ยง หลีกเลี่ยงลี้ ไปจากที่ ดิรัจฉาน อ้ายจัญไร พอดีฉัน คว้าไม้ ได้หนึ่งท่อน เพื่อนสาวอ้อน ออดถาม..ทำไฉน ? สาวเจ้าตอบ เขินขวย ด้วยอายใจ ..ก็เอาไม้ หนุนหัว ตัวฉันเอง..!!
กวี ซีม่า 10 พ.ย. 2545 08:30 น. - ID 25813 
1098
2
0
10 พฤศจิกายน 2545 15:14 น. - comment id 94738
5555 นึกว่าจะเอาไปตีหัวโจร .. ขำจัง ..
10 พฤศจิกายน 2545 20:12 น. - comment id 94796
555 นะ น่าสงสารฉาวๆทึนทึก งิ้วๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
