ยักษ์ใหญ่ กับตะเกียงวิเศษ

เชษฐภัทร วิสัยจร

พักสายตา คู่นี้ ที่แสนหวาน
แม่จะเล่า นิทาน แต่กาลหลัง
ร้องเพลงกล่อม ลูกน้อย ค่อยระวัง
ลูกค่อยค่อย คอยฟัง อย่างตั้งใจ
กาลครั้งหนึ่ง  นานมาแล้ว จะขอกล่าว
มีเรื่องราว ของตะเกียง กับยักษ์ใหญ่
ถิ่นแบกแดด ดินแดน อันแสนไกล
แดนอาหรับ เกรียงไกร ให้เลื่องลือ
เจ้ายักษ์ใหญ่กับตะเกียงวิเศษ
มักมีเหตุ ถึงหู ผู้เลื่องชื่อ
หากผู้ใด เป็นผู้ดี มีฝีมือ
ย่อมใคร่ถือ ยึดตะเกียง แม้เสี่ยงภัย
เขาจะมี พลัง บังคับยักษ์
เพื่อปกปัก ดินแดน แคว้นเล็กใหญ่
เพื่อพิทักษ์ เขตขันธ์ อันวิไล
เป็นสุลต่าน มิเกรงใคร ในอาระเบีย
บัดนี้ เจ้ายักษ์ใหญ่ เปลี่ยนไปแล้ว
สิ้นวี่แวว ผู้รับใช้ ใจละเหี่ย
สุลต่าน ก็สิ้นหวัง ทั้งอ่อนเพลีย
กรุงแบกแดด คงสิ้นเสีย สักครานี้
ไอ้ยักษ์ใหญ่ หวังขยี้ กรุงแบกแดด
ส่งเสียงแผด ผาดรุก ไปทุกที่
สุลต่าน สิ้นพิษสง คงเสียที
ถูกยักษ์ร้าย มันโจมตี ขยี้กรุง
แม่เฝ้าโอ๋ ลูกจ๋า อย่าร้องไห้
หากยักษ์ร้าย มันได้ยิน แล้วจะยุ่ง
แม่จะหยิบ เอาจันทร์เสี้ยว เกี่ยวสายรุ้ง
ไออบคลุ้ง เคล้าดินหอม กล่อมลูกยา
พักสายตา เถิดลูกน้อย ค่อยค่อยหลับ
แม่จะนับ ดาวเดือน เพื่อนหมอกฝ้า
มาเรียงร้อย เป็นเกล็ด เช็ดน้ำตา
นะลูกจ๋า หลับตาลง ช่าง..สงคราม