กว่าจะมาเป็นคนของใจในวันนี้

เจลใส

.....ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเราได้พูดคุยกันวันที่เท่าไหร่
แต่ที่รู้ๆฉันเป็นฝ่ายเข้าไปคุยกับคุณก่อน และคุณเองก็ไม่ค่อยจะมีเวลาเสวนากับฉันอีกด้วย  จนฉันต้องไปหาเพื่อนคนอื่นคุยต่อ.. เป็นอย่างนี้ได้สักสองสามวัน
ตอนแรกฉันไม่ได้แคร์หรือสนใจเสียด้วยซ้ำ ว่าคุณจะคุยกับฉันหรือไม่?
ฉันคิดว่าช่างเถอะ ยังมีคนอีกเยอะแยะที่อยากคุยกับฉัน และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ  แต่ทว่าทุกๆครั้งที่ฉันพบคุณฉันจะต้องเข้าไปทักทายก่อนเสมอ
แล้วเราก็ได้พูดคุยกันมากขึ้น ฉันเริ่มรู้ว่าที่คุณไม่ค่อยจะตอบบทสนทนาของฉันเป็นเพราะ คุณมัวยุ่งอยู่กับการทำงานนั่นเอง เอาเป็นว่าฉันขอโทษละกันที่คิดว่าคุณหยิ่ง  ฉันรู้สึกว่าเราจะคุยกันถูกคอนะ เป็นความรู้สึกที่ดีมากเลย
ความจริงฉันก็คุยกับคนอื่นถูกคออย่างนี้เยอะแยะเหมือนกันแต่ว่ามันไม่เหมือนความรู้สึกที่ได้คุยกับคุณ ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่อบอุ่น เป็นสุภาพบุรุษ เป็นทั้งเพื่อนที่ร่วมเฮฮา และพี่ชายที่สามารถปกป้องคุ้มครองน้องสาวขี้แยอย่างฉันได้
ทำไม?ฉันถึงได้ไว้ใจให้ความใกล้ชิดสนิทสนมกับคนแปลกหน้าอย่างคุณรวดเร็วเช่นนี้  ฉันเองยังตอบตัวเองไม่ได้เลย  แต่ที่ตอบได้แน่นอนตอนนี้
ฉันเริ่มเผลอใจรักคุณซะแล้วสิ  ฉันไม่รู้คุณมีใครในใจอีก อืมม์ ไม่ใช่สินะ
ต้องพูดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณมีใครในใจหรือยัง? แต่ตอนนี้ใจฉันมีคุณเข้าไปอยู่เรียบร้อยแล้ว
  ฉันเริ่มกินไม่ได้นอนไม่หลับ และกระสับกระส่ายทุกครั้งเมื่อไม่ได้สนทนากับคุณ  เหมือนชีวิตของฉันมีสิ่งที่ขาดหายไป คุณรู้ไหมว่าคุณใจร้าย
คุณทำให้คนบางคนหลงรัก อืมม์ ไม่สินะ ต้องบอกว่าคุณรู้ไหมว่าคุณโชคร้ายที่มี
ผู้หญิงขี้เหร่ ซื่อบื้อ ซุ่มซ่าม เพ้อฝัน บ้าบอ มาหลงรัก
...คุณคงไม่รู้น่ะสิ  หรือว่ารู้แต่แกล้งไม่สนใจ  เพราะว่าคุณไม่อยากโชคร้ายนั่นเอง
(