คนประนามหยามฉันวันฉันเกิด คิดดูเถิดเขาหัวเราะเย้ยเยาะฉัน เขาสาปแช่งดูถูกอยู่ทุกวัน เขาเรียกฉัน"มารหัวขน"ผลงานใคร เกิดมาแสนตกอับอาภัพยิ่ง ลูกค้นพบความจริงรับไม่ได้ แม่คบชู้สู่ชายไม่อายใคร เขาเป็นชายมีเจ้าของลองคิดดู แม่สร้างบาปให้ลูกผูกใจเจ็บ ถูกแนมเหน็บ"ว่าแม่ชั่ว"มั่วสมสู่ แม่ทำได้หรืออย่างไรทั้งใจรู้ แม่"แกล้งหนู"ให้หนาวเหน็บเจ็บอุรา สร้างลูกเกิดมาทำไมให้ปวดหัว ลูกทั้งกลัวทั้งแค้นใจในปัญหา หยุดเสียเถิดบาปกรรมจะตามมา ดุจดั่งตราบาปย้ำให้ช้ำทรวง มีชีวิต"เหมือนไม่มี"ดีตรงไหน บาปทางใจสร้างรอยแค้นแสนใหญ่หลวง ทุกสิ่งที่มองเห็นเช่นภาพลวง แม่ไม่ห่วงจิตใจของใครเลย แม่มีสุขบนความทุกข์ของใครอื่น มีจุดยืน ณ.แห่งใดใคร่เฉลย ได้ชื่อว่า"มารหัวขน"จนคุ้นเคย ไม่กล้าเอ่ยเมื่อใครถาม"นามบิดา".....
White roses 22 ก.ย. 2549 21:57 น. - ID 93251 
1139
3
0
22 กันยายน 2549 22:46 น. - comment id 608566
มารหัวขน .. หากเกิดจากคำพูดของคนอื่น ๆ ที่ล้อเลียน .. ช่างมัน เพราะตราบเท่าที่แม่รัก และดูแล .. ถึงจะไม่มีพ่อ ก็ประเสริฐแล้ว ใครจะว่าอะไรก็ช่างนะ เจ้าหนูน้อย
22 กันยายน 2549 22:39 น. - comment id 608567
โถลูกเอ๋ย ลูกจ๋า อย่าว่าแม่ เวรกรรมแท้ แม่นั้นสร้าง แต่ปางไหน ก่อนที่ท้อง ลูกนั้น แม่มั่นใจ ว่าผู้ชาย หน้าใสใส ใช่พ่อเธอ เขาไม่เคย บอกแม่ แม้แต่น้อย เขานั้นคอย ดูแลใจ ให้เสมอ พอแม่นั้น ตั้งท้อง ก็ต้องเจอ พ่อของเธอ มีเมียก่อน ตอนแม่มา ตัวแม่นั้น ก็รักมั่น ผูกพันลูก ลูกมีทุกข์ แม่ทุกข์หนัก ลูกรักหนา อย่าว่าแม่ เดี๋ยวบาปกรรม ซ้ำตามมา ใช่แม่จะ ให้ลูกเป็น เช่นตัวมาร
22 กันยายน 2549 23:11 น. - comment id 608575
...แม่บอกว่า..ตอนที่เกิดลูก...ความเป็นกับความตายแค่เส้นบางๆ ที่กั้นอยู่... ...เกิดมาอย่างไรไม่สำคัญ...อยู่ที่ปัจจุบันเราเห็นความสำคัญของการมีชีวิตอยู่หรือไม่??
23 กันยายน 2549 00:59 น. - comment id 608582
ผู้หญิงคนนั้นไซร้ ้ต้องการชายคนนั้นมา ทั้งทั้งที่รู้ว่า ภรรยาเขานั้นมี เห็นเขามีเงินหน่อย เธอก็พลอยแอบยินดี ยื้อแย่งเขาทันที แกล้งปล่อยมีเด็กออกมา เพื่อหวังจะผูกมัด ทั้งใช้เล่ห์และมารยา สุดท้ายก็ได้มา เธอนั้นหนาแสนยินดี ซ้ำยังคอยกลั่นแกล้ง หาเรื่องมาท้าตบตี ด่าทอไม่เหลือดี ภรรยาเขาต้องเศร้าตรม น้ำตาเช็ดหัวเข่า ทุกวันเศร้าร้าวระบม ราวีไม่เลิกล้ม แถมข่มขู่ให้เลิกกัน เมียหลวงแสนขื่นขม ทุกข์ระทมทรมาน สามีก็ดักดาน เชื่อเมียน้อยคอยตบตี ชาวบ้านทนไม่ไหว ยื่นมือไปหยุดศึกนี้ เมียหลวงช้ำชีวี น้ำตาปรี่หลั่งไหลริน สุดท้ายต้องยอมหย่า รักนั่นหนาต้องสูญสิ้น ทำงานเลี้ยงชีวิน พร้อมหนี้สินอีกมากมาย อีกลูกทั้งสองคน ต้องอดทนส่งเรียนไป สงสารเธอจับใจ ช่างโชคร้ายทรมา ส่วนลูกของเมียน้อย เธอนั้นคอยบอกแม่ว่า อย่าทำอีกเลยนะ เวรกรรมจะย้อนติดตาม ซ้ำยังต้องอายเขา ถูกชาวบ้านก่นประนาม เป็นหญิงหัวใจทราม ลูกจะทำอย่างไรดี....
23 กันยายน 2549 20:49 น. - comment id 608723
มารหรือไม่ใครกำหนดมอบบทบาท อดีตพลาดเป็นตำรามารดารู้ เพียงแต่เจ้าอย่าดูแคลนและลบหลู่ คนอดสูแน่แท้คือแม่เรา แม่คือผู้ให้กำเนิด อย่าโทษแม่ฝ่ายเดียว ไม่มีใครอยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้แน่นอน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
