ฉันกำลังเดินทาง...... อยู่ในโลกใบกว้างอันโดดเดี่ยว โดยสารกาลเวลามาคนเดียว ออกท่องเที่ยว, ร่อนเร่พเนจร บนถนนสายใหญ่...... เคยไหม ยิ่งไกลยิ่งเหนื่อยอ่อน ผ่าน-พบเจอ ทั้งสุขทั้งทุกข์ร้อน เป็นบทเป็นตอนแห่งเป็นไป ฉันกำลังเดินทาง...... ในระหว่างความสับสน, สงสัย ฉันเดินทางร่อนเร่เพื่อสิ่งใด ความยิ่งใหญ่ หรือใฝ่ฝันอันตระการ ฉันแค่เพียงร่อนเร่ไปไร้จุดหมาย เงียบง่าย, ตามชีวีที่เติบกร้าน วันนี้ วันนั้น วันวาน ฉันพ้นผ่านตัวเองอยู่ลำพัง ฉันรู้เพียงว่าฉันต้องเดินทาง ร่อนเร่ในโลกกว้างเล่าความหลัง สู่ขอบฟ้าสีเหลืองเมลืองมลัง สู่ขอบฝั่งความฝันอันรางชาง ฉันจะเดินต่อไป...... ด้วยหัวใจและสองเท้าพร้อมก้าวย่าง เดินไป เดินไป สุดปลายทาง จนกว่าพบฟ้าสางแสงตะวัน เพราะฉันคือนักเดินทาง...... ก้าวย่างย่ำไปในโลกฝัน จะเหนื่อยบ้าง ล้าบ้าง, ก็ช่างมัน เถิดเรียกฉัน “นักเดินทางพเนจร”
แดนไกล ไลบีเรีย 10 มิ.ย. 2550 00:21 น. - ID 103456 
2306
0
0
10 มิถุนายน 2550 00:37 น. - comment id 707940
กลอนเพราะค่ะ
10 มิถุนายน 2550 01:03 น. - comment id 707947
1. เห็นด้วยคับ/ค่ะ อิอิ อุ๊ย!! สับสนในเพศตัวเอง คิคิ หวัดดีค่ะ เจ้าของบ้าน หวัดดีค่ะ ป. ไปนอนแร่ะค่ะ แฮ่แฮ่ แวะหาเรื่องกะนักเลงก่อนนอน อิอิ
10 มิถุนายน 2550 06:56 น. - comment id 707958
ไพเราะมากมายครับ
10 มิถุนายน 2550 17:09 น. - comment id 708144
แล้วเมื่อไรจะถึงสักกะทีล่ะค่ะ เดินเหนื่อยแย่เลย
14 มิถุนายน 2550 11:15 น. - comment id 710158
ตัวฉันเองก็เป็นนักเดินทาง ใต้ฟ้า พร่างดาว สกาวใส เดินทาง ย่ำไป บนถนน ชุมสาย แห่งลำนำ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
