. . . ค น อ่ อ น โ ย น . . . เ มื่ อ อ่ อ น แ อ . . . ค่ อ ย ๆ . . . ส ร้ า ง ภู มิ คุ้ ม กั น ห่ อ หุ้ ม หั ว ใ จ . . . เ พิ่ ม ขึ้ น ทุ ก วั น ...หัวใจที่เคยบอบบาง... ผ่านเวลาและเรื่องราวนับร้อยพัน และที่ไม่ต้องการนับอีกหลายร้อยวัน... ...หัวใจถูกห่อหุ้ม... สะสมยาวนาน...ดูคล้ายซากดึกดำบรรพ์ . . . ภู มิ คุ้ ม กั น . . . . . . มั น ไ ม่ คุ้ ม ใ จ . . . ปอกเปลือกหัวใจ... ปลดปล่อยและให้อิสระกับตัวเอง...ดีกว่าไหม อ ย่ า มั ว ไ ป ยึ ด ติ ด กั บ เ รื่ อ ง ใ ด ๆ . . . เ พี ย ง เ ท่ า นี้ . . . หั ว ใ จ . . . . ก็ แ ข็ ง แ ร ง
ชลิดา บริพัตรภิรมย์ 3 ก.ค. 2550 14:42 น. - ID 104399 
1479
1
0
3 กรกฎาคม 2550 15:17 น. - comment id 719228
ถ้าทำได้ตลอด คงไม่ต้องร้องไห้แล้วอ่ะเนอะ
3 กรกฎาคม 2550 18:12 น. - comment id 719285
เหรอครับ
5 กรกฎาคม 2550 11:47 น. - comment id 720229
ปอกเปลือกใจ ชะล้างใหม่ด้วยน้ำตา เก็บงำสิ่งมีค่า กอบกู้มา โอ้ ! ตัวตน..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
