ความหวังของต้นหญ้า ....ตะวันลับขอบฟ้าพาสิ้นหวัง อยู่ลำพังเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเหงา รับน้ำค้างชุ่มกออีกหนอเรา ทรวงแสนเศร้าหนาวเหน็บเจ็บดวงใจ เป็นแหล่งร่มพิงพักของนักเที่ยว ราตรีเสียวทรวงซ่านยากทานไหว คอยหลบบังหยาดน้ำค้างให้เรไร ที่ร่ำร้องขจรไกลในรัตติ์กาล ลมจะหนาวร้าวเจ็บจะเก็บหนาว หยาดน้ำค้างพร่างพราวจะก้าวผ่าน อีกกี่ร้อยเม็ดฝนจะทนทาน จะรอกว่าทิวากาลเวียนผ่านมา ฯ...
"เพชรสังคีต" 7 ก.ค. 2550 13:51 น. - ID 104558 
1505
0
0
17 กรกฎาคม 2550 13:35 น. - comment id 725659
นึกถึงคำ แคน แค่น แค้น ให้แน่นจิต เจ้าหลั่งจิต ลอ ล่อ ล้อให้เรียมหลง โอ้อกเรา เรา เร่า เร้า เฝ้าพะวง เรียมนี้คง ชำ ช่ำ ช้ำ ระกรรมใจ กลอนกลตรีเพชรตรีประดับ ฝากให้ลูกบิวนักกลอนรุ่นเยาว์ 23. ขวัญรัตน์ 08:51 น. (จากห้องมุมพักผ่อนบ้านฯ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
