ลูกไก่ในกำมือ

สายรุ้ง

ไก่เอยไก่ เกิดมาทำไม  ไม่มีพ่อแม่
ต้องให้ข้ามาคอยดูแล แล้วพ่อแม่เจ้าไปไง
เกิดมาก็ถูกทิ้ง   ตั้งแต่ชีวิตยังเยาวัย
กินนอนจะทำไง  จะให้ใครช่วยดูแล
เกิดมาลืมตาดูโลก  ช่างทุกข์โศกเสียยิ่งแท้
ไม่มีใครเหลียวแล  แม้แต่แม่ยังจากไป
ชาติก่อนคงเคยทำ   กรรมบางอย่างนี้เอาไว้
ชาตินี้ต้องแม้เจ้าไง  ต้องจากไปก่อนวันอันควร
ต่อไปต้องต่อสู้     กับหมู่มารที่มากวน
ที่คอยมารามรวน  กวนใจให้ไม่สบาย
เจ้าต้องรู้หลบหลีก  ปลีกตัวหามุมสบาย
แล้วเจ้าจะปลอดภัย  จากมารร้ายทั้งมวลเอย
ขอให้เจ้ามีสุข   ทุกข์ทั้งหลายอย่ามาเกย
จงหมั่นทำดีเอย   อย่าละเลยในความดี
แล้วเจ้าจะพบสุข    ทุกทุกวันนะไก่เอ๋ย
ขอเพียงอย่าละเลย  ในกูศลคือความดี				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน