สายฝนพรำกระซิบรักถักใยสุข
ไล่ความทุกข์ปลุกปลอบใจให้คลายเหงา
เย็นหยดน้ำพร่ำพรมห่มไล่เงา
ใจคนเศร้าก็พลิกฟื้นตื่นยินดี
มองสายรุ้งสีทองทาบท้องฟ้า
ยิ้มเต็มหน้าโศกร้ายพาลพ่ายหนี
ฝนสั่งฟ้าลาไกลในวันนี้
คืนใจที่สดใสให้กลับมา
หมู่นกการ่าเริงร้องแซ่ซ้องเสียง
ดั่งร่ายเรียงร้อยสายใจใยห่วงหา
ผีเสื้อบินเว้าวอนอ้อนผกา
ทุกหย่อมหญ้าบรรเลงบทเพลงสุข.
18 กันยายน 2550 19:49 น. - comment id 755713
สรรพสิ่งทั้งหลายย่อมมีการเปลี่ยนแปลง จะเอาแน่อะไรกับชีวิต5555555

22 กันยายน 2550 08:25 น. - comment id 757693
จริงด้วยค่ะคุณนกยูง

22 กันยายน 2550 13:14 น. - comment id 757804
ห้ามหายไปจากจอ อีกนะคะแฟนกลอนคอยอยู่นะคะสู้ๆ สู้ๆ..ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
