หน้าส่วนตัว
ปลอบหัวใจไหวอ่อนซ่อนหวั่นไหว
อย่าร้องไห้โหยหาใบหน้าหมอง
หยุดไหลหลั่งถั่งโถมบ่าไม่น่ามอง
หยุดร่ำร้องให้สมเพชเวทนา
เถอะเข้มแข็งแกร่งเหมือนก่อนยากอ่อนไหว
สร้างเกราะใจไร้ยลยินดุจหินผา
มองหมางเมินเหินห่างร้างเมตตา
ไม่นำพาสรรพเสียงสำเนียงใด
เรียกขวัญกลับลับร้างคว้างว้าเหว่
โอ้ละเห่เร่ร่อนล้างอ่อนไหว
ปรารถนาสิ้นสลายพ่ายเปลวไฟ
สิ้นสายใจใยสวาทรักขาดตอน
พอรักจบพบเจ็บเหน็บปวดร้าว
ขมขื่นคาวคมรักยอกพิษหลอกหลอน
ดับกลิ่นหืนกลืนร้าวหนาวอาทร
เก็บซุกซ่อนระทมตรมน้ำตา
นะนะใจเจ้ากรรมอย่าทำวุ่น
หยุดกระตุ้นต่อมสายใจไร้เสน่หา
ลบคำออดพรอดลมลวงบ่วงมายา
ด้วยไร้ค่าควรจดจำเหมาะทำลาย
คิดว่าเป็นเศษเสี้ยวใจที่ไผลเผลอ
หลงละเมอตามแฟชั่นใช่มั่นหมาย
ได้สติเตือนตนหยุดทุรนทุราย
บทสุดท้ายปลายมือคือปล่อยวาง.
Salukphin 15 มี.ค. 2551 16:22 น. - ID 113476 
1590
3
0
15 มีนาคม 2551 16:37 น. - comment id 832128
ปลอบขวัญในวันที่หวั่นไหว ถามหัวใจสิ้นสวาทที่มาดหรือ จะทนพิษฤทธิ์รักร้าวได้จริงฤา ให้เหลือชื่อไฟสวาทให้วาดวาย
15 มีนาคม 2551 18:09 น. - comment id 832147
ใช่ค่ะ แค่ปล่อยวาง...
15 มีนาคม 2551 20:39 น. - comment id 832177
จงเข้มแข็ง ครับ
15 มีนาคม 2551 20:45 น. - comment id 832180
ถูกต้องจ้า คุณสลักพิน สุดท้ายก็ต้องปล่อยวาง ทางออกที่ดีที่สุด...
15 มีนาคม 2551 21:51 น. - comment id 832195
เก็บหัวใจใส่กลับไว้กับอก ถึงจะรกไปบ้างก็ล้างได้ เพียงตัดใจปล่อยวางอย่างง่ายดาย ชีพมิวายหรอกหนาถ้าตัดใจ อิอิ..แจมด้วย
15 มีนาคม 2551 23:31 น. - comment id 832221
19 มีนาคม 2551 16:37 น. - comment id 833070
ใช่ค่ะคุณช่ออักษราลี ...เราต้องถามใจตนเองก่อน...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด