เล่นดนตรีร้องเพลงที่ในท์คลับ ไม่ยอมกลับบ้านเรือนที่อาศัย ผลการเรียนเริ่มตกต่ำเราช้ำใจ เพราะเหตุใดฉันก็รู้ครูก็เตือน หญิงคนหนึ่งเวียนเข้ามาในชีวิต ต่างอุทิศห่วงใยเสมอเหมือน รักแรกรุ่นต่างไม่ฟังพ่อแม่เตือน ส่วนเรื่องเรียนช่างมันฉันไม่แคร์ แล้ววันหนึ่งครูถาวรเรียกไปพบ เรียนไม่ครบหลายวิชาให้รีบแก้ ให้รีบซ่อมรีบแก้ ร ย่างอแง ถ้าไม่แก้เรียนไม่จบวันครบเทรอม เหมือนมีสายฟ้าฟาดคาดไม่ถึง เฝ้ารำพึงถึงวันที่ครูเสริม โดนรีทายออกจากเรียนไม่ครบเทรอม หญิงก็เริ่มตีจากพรากเราไป
จ่าน้อย 19 เม.ย. 2551 17:31 น. - ID 114354 
983
1
0
19 เมษายน 2551 17:45 น. - comment id 840700
มีหลายตอนนะคะ ก็จะติดตามตอนต่อไปอีก จนได้เป็นจ่าน้อย
19 เมษายน 2551 18:02 น. - comment id 840703
สวัสดีค่ะ เมื่อไหร่จะเจอนางเอกซะทีน๊า อิอิ สาวๆ ตีจากหมดน่าสงสาร
19 เมษายน 2551 20:21 น. - comment id 840775
อิอิ..เริ่มเดินเรื่องดีแล้วครับ.. ได้อารมณ์ครับ...ระวังเขียนผิดและสัมผัสหลุด.. ลองเขียนใน เวิดส์ ดูให้ละเอียดแล้วค่อยมาลงครับ...จะละเอียดขึ้น..ผมเองใช้วิธีนั้นครับ... รักนะครับ
19 เมษายน 2551 21:07 น. - comment id 840803
ขอบคุณคุณช่อครับ
19 เมษายน 2551 21:08 น. - comment id 840804
ขอบคุณคุณกัณนาเทวีครับ
19 เมษายน 2551 21:11 น. - comment id 840806
กลับจากบ้านถึงก็เปิดเน็ต เขียนเลนอะครับคุณฝากฝัน ขออำภัยที่ไม่ค่อยสัมผัดครับผม
21 เมษายน 2551 08:40 น. - comment id 841187
ละครชีวิตที่เรียนรู้เท่าไหร่ก็ไม่หมดใช่ไหมคะพี่จ่าน้อย..
11 กรกฎาคม 2551 11:35 น. - comment id 871848
นิ่งเสียเถิดหลับเสียทีที่หมดหวัง เก็บกำลัง ฟื้นฟู เริ่มสู้ใหม่ ที่เคยแพ้ ไม่เห็น จะเป็นไร คนชนะ ไม่ยิ่งใหญ่ ไปทุกครา หากสังเวียน การต่อสู้ ไม่รู้แพ้ คงมีแต่ ความปราชัย ไว้บนบ่า กล้าจะก้าว เดินใหม่ ไว้ศักดา คือผู้กล้า ที่แน่แน่ว อย่างแท้จริง เป็นกำลังใจให้ทุกคน รู้จักแพ้ชนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
