ใบขับขี่

จ่าน้อย

เช้าวันจันทร์ที่ 5 มกราคม 2550 ลุงจอนซึ่งเป็นญาติห่างๆของข้าพเจ้าได้มาหาข้าพเจ้าที่บ้านเมื่อเจอข้าพเจ้าลุงจอนก็พูดขึ้นว่า
"นี้เจ้าน้อย อีปานลูกลุงมันกลับมาจากเมืองนอก มันซื้อรถโตโยต้าโฟร์วิลให้ลุงขี่ไปนา วะ แต่ลุงไม่มีใบขับขี่จะทำไงดี"  ข้าพเจ้าจึงพูดขึ้นว่า
"นี่ลุงผมรู้จักเพื่อนอยู่คนหนึ่งแกเป็นหัวหน้าขนส่งเดี๋ยวผมพาไปทำ" ลุงจอนได้ฟังดังนั้นก็สุดแสนจะดีใจ
เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จผมก็ได้พาลุงจอนไปที่ขนส่ง โดยที่ให้แกรออยู่ข้างนอกก่อน ตัวผมเดินเข้าไปหาเพื่อนที่เป็นหัวหน้าขนส่ง พอเพื่อนเห็นก็ทักทายกันแล้วถามขึ้นว่า 
"ไอ้น้อย มึงมีธุระอะไรหรือป่าว วะ" ผมเลยตอบมันไปว่า กูพาลุงกูมาทำใบขับขี่วะเพื่อน
  เจ้าแดงเพื่อนกันเลยให้ไปพาลุงจอนเข้ามาพบ พอไอ้แดงมันเห็นหน้าลุงจอนเท่านั้น ไอ้แดงร้องขึ้นอย่างดังว่า "อ้าวลุงจอนมาอะไรอีกละผมทำให้ไม่ได้หรอก" ลุงจอนพูดสวนขึ้นทันทีว่า "ผมหายแล้วหัวหน้า" ที่ลุงจอนตอบหัวหน้าแดงไปแบบนั้นก็เพราะแกไปท่องมาจนจำขึ้นใจ  ตอนที่ลุงจอนมาทำครั้งก่อน ไอ้แดงไห้อ่านไฟ เขียว เหลือง แดง เพื่อเช็คบอดสี แต่ลุงจอนอ่านไม่ได้ก็เลยสอบไม่ผ่าน โดยที่ลุงจอนไม่บอกผมซักคำว่าเคยมาสอบใบขับขี่แล้ว ไอ้เราเห็นไอ้แดงกับลุงจอนพูดตอบโต้กันเรายิ่ง งงใหญ่ จึงได้แต่นิ่งเงียบ   
ไอ้แดงพูดว่า " งั้นเหรอลุง"  มาๆๆลองมาอ่านให้ไอ้น้อยมันดูซิ ได้แดงเริ่มเปิดไฟทันที  เขียว ลุงจอนอ่านถูก   เหลือง  ลุงจอนอ่านถูก  แดง  ก็อ่านถูกอีก  พอรอบสอง ไอ้แดงเปิดไฟแดงก่อน ลุงจอนก็อ่าน เขียว  ไอ้แดงเปิดไฟ เขียว ลุงจอนก็อ่านเหลือง  ไอ้แดงเปิดไฟเขียวลุงจอนก็อ่านแดง ชี้กี่รอบกี่รอบลุงจอนก็อ่านเขียว เหลือง แดงๆๆๆ    ข้าจึงได้ร้อง อ๋อ เป็นเพราะเหตุนี้เอง 
เขียว เหลือง  แดง ๆๆๆๆๆๆ แฮ่ๆๆๆๆ
ลุงหายแล้ว