๏ ปลอบขวัญนางฟ้า

อัลมิตรา

๏ เคยมองมวลเมฆคล้อย......บนนภา
เคยทักทายสกุณา................ใหญ่น้อย
เคยชมชื่นสุริยา....................จันทร์กระจ่าง
เคยนับดาวเรียงร้อย..............ต่างสร้อยแพรวประไพ ๚
๏ เหิรหาวราวระรื่นด้วย.........ระเริงใจ
แสนงดงามสดใส.................ยิ่งแล้
สนทนาซึ่งคำใด...................ตรึงจิต
นวยนาตรกรีดกรายแม้..........เหนื่อยนั้นยังงาม ๚
๏ ถึงยามจากฟากฟ้า.............นภาพรหม
จากเมฆหมอกเคยชม...........ก่อนนั้น
จากวิหคเสมือนตรม-.............ตรอมอยู่
จากหมู่ดาราครั้น-.................ระลึกแล้วระทมใจ ๚
๏ จากจันทร์อันกระจ่างฟ้า......รัตติกาล
จากซึ่งสุริยการ......................เพริศแพร้ว
จากฝนอีกคัคนานต์...............ยังคร่ำ- ครวญเฮย
พลัดพรากจากไกลแล้ว...........ร่ำไห้คนึงหา  ๚
๏ งามเถิดงามเช่นเจ้า............เคยงาม
งามถิ่นแดนดินตาม..............ภาคพื้น
งามคำที่สนทนาความ..............ดังก่อน  นาแม่
งามจิตใจชุ่มชื้น.....................เช่นฟ้าพิไลพรรณ ๚
๏ เดินดินฤๅไร้ซึ่ง...................สุขสบาย
มีสิ่งงามมากมาย...................เพื่อเจ้า
อิฐผลที่พราวพราย.................แสนวิจิตร
เพียงตื่นยามรุ่งเช้า.................เสกสร้างดั่งประสงค์ ๚ะ๛