บุพพการี

สิติยะ ป.

กาพย์และกลอน  มีเกลื่อน  เตือนสติ
ผู้แต่งผลิ  ความเพียร  เขียนให้เห็น
ถึงความรัก  ของแม่  แผ่ร่มเย็น
ดุจจะเป็น  ผืนฟ้า  ประภากร
          กว่าจะรู้  จริงแท้  ว่าแม่รัก
          กว่าประจักษ์  เห็นแจ้ง  แห่งคำสอน
          กว่าจะได้  เห็นค่า  ว่ามารดร
          แม่อาจนอน  หลับสนิท  นิจนิรันดร์.
                       ......................
     คิดถึงแม่จัง...คิดถึงแม่มากที่สุด...ยิ่งตอนมีลูก..เรารักลูกมากเท่าใดก็ยิ่งเห็นความรักที่แม่มีต่อเรามากเท่านั้น...สิ้นปี..จะกลับไปกราบเท้าแม่...สิ้นปี...จะกลับไปกราบแม่..เราโชคดีจัง...โชคดีที่แม่ยังอยู่...
                                  ............................................
          คงมีสิทธิ์  เพียงเป็น  เช่นหิ่งห้อย
          ที่จักคอย  เตือนจิต  มิตรทั้งหลาย
          ให้เห็นค่า  หญิงหนึ่ง  รวมถึงชาย
          ที่ผูกหมาย  ว่าแม่  แลบิดา
                    จะสื่อให้  เพียงรู้  ว่าผู้รัก
                    เฝ้าฟูมฟัก  หนักแน่น  ดุจแผ่นผา
                    ป้อนข้าวน้ำ  เลี้ยงดู  อุ้มชูมา
                    ดุจแก้วตา  ดวงใจ ... ผู้ใดเอย.