เฌอมาลย์

27 มกราคม 2553 15:37 น. - comment id 1092164

กวีบ้านไร่

27 มกราคม 2553 15:47 น. - comment id 1092180

รอยแผลที่ลึกทรวง   กับความห่วงที่หันหา
ภาพเก่าคอยติดตา   ราวกับว่าเป็นจอมเงา

กินข้าวกับความหลัง  ตื่นก็ยัง แบกเอาเหงา
จะหลับนึกถึงเงา     จนตัวเรา เข้าผอมโซ

โชคดีที่มีเพื่อน     คอยปลอบเตือน  ให้เติบโต
สูดลม ที่เหโล      มาก่อให้ใจร่มเย็น

สองขาที่เดินเจ็บ   สองแขนเหน็บ ไม่อยากเห็น
ลมหนาวที่เย็น เย็น  ก็ไม่เทียบลมหนาวใจ

เพียงพลิ้ว

27 มกราคม 2553 15:53 น. - comment id 1092192

ความผูกพันแผ่กว้าง.........กลางใจ
เจ็บปวดเพราะพิษใด........ดับสิ้น
ความรู้สึกห่วงใย...............ซึ้งค่า
มิตรภาพผูกริบบิ้น.............ยื่นให้ซับเหงา

เอาของขวัญมาฝากเจ้าแมลงปอจ้ะ

สิ่งไม่ปรารถนาใดให้จางหายนะคะ

(น้ำตาลหวาน)

27 มกราคม 2553 15:55 น. - comment id 1092195

ไพเราะค่ะ 

ก้าวที่...กล้า

27 มกราคม 2553 16:15 น. - comment id 1092208

ขอให้สิ่งที่ร้าย .................. หลบหนี
สุขสดชื่นชีวี ..................... มิ่งแก้ว
งดงามส่งทบทวี ................. ด้วยรัก
มิตรภาพอันเพริศแพร้ว ... ผูกไว้ด้วยใจ  

แมงกุ๊ดจี่

27 มกราคม 2553 22:28 น. - comment id 1092341

ขอเธอจงผ่านพ้น                  เส้นทาง
ทุกข์ผ่อนปรนเบาบาง            ห่างเว้น
หมองมัวคลี่คลายจาง             เลิกหม่น
จงซ่อนหลีกหลบเร้น              อย่าร้าวหัวใจ


มาเยี่ยมพี่นิกฮับ...

ปรางทิพย์

27 มกราคม 2553 23:43 น. - comment id 1092359

แวะมาเยี่ยมค่ะ  จริง ๆ เขียนแก้ ๆ
อยู่หลายรอบ สุดท้าย จึงขอเป็นเมนท์ค่ะ

nig...

28 มกราคม 2553 01:33 น. - comment id 1092368

 เฌอมาลย์ 

ขอบคุณคับ  กวีบ้านไร่ 

รอยแผลที่ลึกทรวง        กับความห่วงจนหนาวใจ
ภาพเก่าที่ผ่านไป          ก็คอยย้ำไม่ลบเลือน

กินข้าวอย่างยากกลืน    ก็พอฝืนด้วยมีเพื่อน
คอยปลอบประโลมเตือน  ให้ลืมเหงาในเหง้าใจ

สูดลมหายใจลึก             วางรู้สึกที่อ่อนไหว
ก้าวเดินก้าวเดินไป       สองขาเปลี้ยเผื่อมีแรง

สองแขนที่เคยเหน็บ      อยากหายเจ็บหายล้าแล้ง
ต้องคอยหมั่นใช้แรง      ท่ามลมหนาวที่ยาวนาน

ขอบคุณกาพย์ต่อโคลง    ร่วมจรรโลงบรรณสาส์น
ประดับในห้วงกานท์       แม้หนาวนานก็นิดน้อย

ขอบคุณครับ  กานต์ 

      ร่มเงาแห่งมิตรนั้น     รื่นรมย์
เจ็บที่ใจตรอมตรม           สร่างได้
รู้สึกที่ขื่นขม                     ก็ปล่อย ทิ้งไป
ของฝากที่มอบให้             ซับแล้วเหงาคลาย

กานต์ ผมเขียนโคลงปลอบพี่อิมตะหากคร้าาาบ   แต่ก็รู้สึกขอบคุณอย่างมากมายเลย ขอบคุณคับ  (น้ำตาลหวาน) 

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมคับ  ก้าวที่...กล้า 

   มิตรภาพที่มอบให้      ในกวี
ขอเก็บใส่ดวงฤดี           ลึกล้ำ
ขอก้าวที่...กล้ามี            ความสุข ด้วยนา
ใจเจ็บเคยบอบช้ำ         สร่างสิ้นจากใจ

ขอบคุณครับ พี่ก้าวที่...กล้า พี่เขียนโคลงเพราะจัง  แมงกุ๊ดจี่ 

    ขอบคุณเจ้าหนึ่งน้อง   เยี่ยมเยียน
ไกลห่างยังแวะเวียน      เยี่ยมข้า
เขียนโคลงดั่งธิดาเซียน  เพราะยิ่ง
พรพี่ขอฝากฟ้า                ส่งให้เจ้าคืน

แมงกุ๊ดจี่ ขอบคุณคับ  มาบ่อย ๆ ก็ได้คับ   ปรางทิพย์ 

ขอบคุณคุณปรางทิพย์มากเลยคับ  
แค่รู้ว่าอยากเขียนต่อโคลงผมหลายรอบก็ขอบคุณมากแล้วครับ