แม้...วันนี้

นายคำปาน

แม้วันนี้ มีแค่เพียง หยาดน้ำตา
แห่งความเหน็ด เหนื่อยเมื่อยล้า และผิดหวัง
ซึ่งถาโถม โจมตีเข้า เต็มกำลัง
ประดุจดัง พายุหนัก เข้าพัดเรา 
แม้วันนี้ มีแค่เพียง เสียงร้องไห้
เสียงแห่งความ ปราชัย ในความเหงา
ซึ่งติดตรึง อยู่ใน ดวงใจเรา 
เป็นเหมือนเงา ติดตามตัว ชั่วชีวา 
แม้วันนี้ ไม่มีใคร อยู่ใกล้ข้าง
ซึ่งทุกอย่าง เหมือนอ้างว้าง ไปทั่วหน้า 
เหมือนวิหก โบกโบยบิน บนนภา 
โดดเดี่ยวมา จากฟากฟ้า ซึ่งแสนไกล
แม้วันนี้ กายีนั้น ล้มลงแล้ว 
คงต้องแคล้ว คลาดจากวัน นั้นสดใส 
คงไม่มี วันที่ดี อีกต่อไป 
สำหรับให้ คนอย่างเรา นั้นก้าวเดิน 
แต่วันนี้ จะสู้ต่อ ไม่ขอแพ้ 
ถึงมาตรแม้ ไม่มีคำ สรรเสริญ 
แม้ไม่มี ทางสายใด ให้ก้าวเดิน 
ขอเผชิญ ฟันฝ่าไป ด้วยใจจริง 
จะลุกขึ้น พร้อมผิดหวัง ทั้งร้องไห้ 
พร้อมทั้งความ ปราชัย ในทุกสิ่ง
ออกก้าวเดิน โดดเดี่ยวไป ไม่หยุดนิ่ง
ไขว่คว้าสิ่ง ที่ใฝ่ฝัน วันต่อไป 
สักวันหนึ่ง คงไปถึง ซึ่งความฝัน
คงสุขสันต์ สำราญจิต สมคิดหมาย 
คงยินดี ปรีดิ์เปรมไป ทั้งใจกาย 
สิ่งเลวร้าย คงผ่านพ้น จนสิ้นไป 
สิ่งดีดี คงเข้ามา หาชีวิต 
ทนอีกนิด แม้โรยรา รอฟ้าใส
มองเห็นวัน ข้างหน้า อยู่รำไร
อดทนไว้ สักวันหนึ่ง ซึ่งความจริง...