หน้าส่วนตัว
กลางลมหนาว สะท้านทก อกระทึก
ยิ่งดื่นดึก ให้ระส่ำ กร่ำเหน็บหนาว
ดูดาวเดือน ที่เวิ้งฟ้า ยังพร่าพราว
สายลมกราว ราวไม้ ริมชายคา
หากฉันมี ไม้ขีดไฟ ในชีวิต
จะลิขิต ขีดประกาย ที่ปลายฟ้า
ให้แสงงาม จากปลายก้าน ผ่านสายตา
โลมอุรา ให้อุ่นร่าง กลางสายลม
ฉันจะจุด ก้านที่หนึ่ง ถึงความเศร้า
ให้สร่างเซา ล่มสลาย คลายความขม
เพื่อหัวใจ อันมั่นสุข ไม่ทุกข์ตรม
ให้ภิรมย์ วันคืน ยามตื่นตา
ฉันจะจุด ก้านที่สอง เพื่อปองรัก
ด้วยอยากพัก ความรักลวง เคยห่วงหา
ลืมความร้าว ยาวนาน ที่ผ่านมา
ด้วยตรึงตรา นับร้อย รอยแผลเป็น
ฉันจะจุด ก้านที่สาม ตามความคิด
ขอชีวิต ใสสว่าง ทางที่เห็น
อย่ามืดดำ ทุกเส้นทาง อย่างที่เป็น
ริ้วลำเค็ญ ให้เร้นหาย กับสายกาล
กลางลมหนาว สะท้านทก อกระทึก
ยิ่งดื่นตึก ยิ่งครวญคร่ำ จนร่ำสาง
เหลือเพียงเถ้า ไม้ขีดวาย ที่ปลายทาง
เพียงอำพราง ไม้ขีดไฟ ไม่เป็นจริง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทิพย์โนราห์ พันดาว 21 ม.ค. 2554 21:07 น. - ID 138875 
2714
0
0
23 มกราคม 2554 00:33 น. - comment id 1181221
หวัดดีจร้า....คุงทิพย์ อ่านกลอนคุงทิพย์...ทุกครั้ง... ไม่เคยผิดหวังเรยยย...กักกล่องไม้ ขีดไฟ ในความฝัน จุดแบ่งปัน แสงทอง อันผ่องศรี ส่องทางพ้น คนเหงา เศร้าฤดี คงไม่มี คนเหงา ใครเศร้าใจ จุดเรืองรอง...ปองว่า...ฟ้าอำนวย แจ่มจ้าด้วย...ความรัก...ประจักษ์ให้ ส่องทางพบ...สบรัก...พักพิงไอ อุ่นคงไว้...ยามท้อ...ต่อชีวัน... นานหนอ...กว่าจะมาครั้งนึงอ่ะ...คุงทิพย์...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
