หมดวาระ

คนกรุงศรี

                       รับใช้ราช ในงาน การศึกษา                        นานเกินกว่า สามสิบปี ที่มุ่งมั่น                        เลี้ยงครอบครัว ทุกข์สุข เคล้าคลุกกัน                        ฐานะนั้น มีแต่ แค่พอเพียง                                   มือถือชอล์ก เขียนกระดาน เฝ้าขานไข                                   ถือเรียวไผ่ พร้อมกับ สรรพเสียง                                   ให้เด็กอ่าน ดังดัง ฟังสำเนียง                                  จับยืนเรียง ไล่เดี่ยว จึงเชี่ยวชาญ                        เหมือนนกแก้ว นกขุนทอง ให้ท่องบ่น                        จำสูตรจน ขึ้นใจ ใช้คูณหาร                        สอนสะกด ผสมคำ นำหลักการ                        เด็กเขียนอ่าน ได้คล่อง จึงต้องใจ                                   คัดลายมือ ให้สวย ด้วยลายเส้น                                   กับนำเน้น กิริยา อัชฌาศรัย                                   มารยาท สามัคคี มีทุกวัย                                   ความเป็นไทย  ฝังปลูก ให้ถูกทาง                        ศาสนา จริยธรรม พร่ำสั่งสอน                        เป็นไม้อ่อน เลือกดัด ตัดแต่งบ้าง                        รักษาศีล ครูนำ มิอำพราง                        อบายมุข เป็นตัวอย่าง หลีกห่างกาย                                     อีกสามเดือน คงหมอง ต้องเกษียณ                                     เห็นนักเรียน ทุกคน บ่นใจหาย                                     หากเจอกัน วันใด ให้ทักทาย                                     สิ่งทั้งหลาย สอนไว้ จำให้ดี ผอ.สมพิศ พระนครศรีอยุธยา ๑๐/๗/๒๕๕๒

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน