ท่ามกลางผู้คนมากมาย
เพื่อนรักหญิงชายรายล้อม
พี่น้องสมัครเคียงข้างพรักพร้อม
แต่เธอยังยินยอมให้เหงาเข้าแทรกแซง
+++++++++++++++++
เธอมีอะไรในใจหรือป่าว
จึงปล่อยให้เหงาทำให้ใจโรยแรง
ทั้งที่มีคนรักเธอรอบกายไม่หน่ายแหนง
จึงไม่เข้าใจอะไรทำให้เธอแห้งแล้งเหลือเกิน
++++++++++++++++++
เอานะคนดีอย่าคิดมาก
ชีวิตมันยากก็ต้องมีบ้างระหกระเหิน
อาจเหงาบ้างเศร้าบ้างสิ ชีวิตถึงเพลิดเพลิน
ยังไงข้างหน้าก็ต้องเดิน และต้องเผชิญกันต่อไป
- - และจะมีฉันเคียงใกล้เดินตามไปไม่ห่างเลย - -
15 ตุลาคม 2545 13:29 น. - comment id 88035
แค่เค้ารู้ว่ามีคนใส่ใจ ก็คงดีใจมากแล้ว

15 ตุลาคม 2545 23:37 น. - comment id 88295
(o*^___^*o)

16 ตุลาคม 2545 07:04 น. - comment id 88352
ขแเป็นห่วงด้วยคน

16 ตุลาคม 2545 08:10 น. - comment id 88369
good thing

16 ตุลาคม 2545 09:37 น. - comment id 88414
แปลกดีเนอะ โคลอนเอาแต่ยิ้ม เอาแต่ยิ้ม สงสัยกลัวดอกพิกุลจะร่วงนะเนี่ย (๑ู^___^๑) ขอยิ้มมั่งด้วยคนแล้วกัน ชอบมากครับกลอนบทนี้

16 ตุลาคม 2545 09:49 น. - comment id 88423
- และจะมีฉันเคียงใกล้เดินตามไปไม่ห่างเลย - - เค้าคงจะหายเหงาแล้วล่ะมั้งถ้าได้ยินคำพูดนี้

16 ตุลาคม 2545 10:19 น. - comment id 88448
อบอุ่นจังเลยครับ *..จากใจไคริ..*

16 ตุลาคม 2545 21:30 น. - comment id 88648
@^_^@

18 ตุลาคม 2545 10:50 น. - comment id 89138
^*^
^*^
^*^.............^_____^............^*^
^*^.......................................^*^

28 ตุลาคม 2545 20:49 น. - comment id 91966
ดีคะ
