9 มิถุนายน 2546 17:45 น.
ดาวสีหม่น
ทรายสีนวล มวลเขารอบ ขอบฟ้ากว้าง...
ทุกทิศทาง ร้างไร้ ไกลสุดแสน
มองทางไหน ไม่สิ้นจุด สุดดินแดน
นับหมื่นแสน ที่หลบลี้ หนีจากมา
แล้วแฝงกาย คล้ายซะจน คนเร่ร่อน
หวังพักผ่อน เพียงลำพัง ดั่งโหยหา
ขอเพียงมี ที่อาศัย ให้หลับตา
ใต้แผ่นฟ้า ผืนนี้ ที่รอนแรม
จากเช้าสาย บ่ายจนเย็น เป็นมืดค่ำ
นั่งดื่มด่ำ ร่ำเพลงกลอน เป็นของแถม
คลื่นลมแรง แสงจันทร์วาว ดาววับแวม
ที่รอนแรม กลับนั่งพับ หลับชายเล
จวบจันทร์เลื่อน เดือนลอยลับ ดับลงน้ำ
อาทิตย์ล้ำ ยามทอแสง แรงหักเห
หมู่ประมง ฝ่าคลื่นคลั่ง เข้าฝั่งเล
ต่างถ่ายเท ปูปลา มาแบ่งปัน
ทุกชีวิต ณ ที่นี้ ที่เรียบง่าย
มีมากมาย หลายเรื่องราว เศร้าสุขสันต์
อยากทอดร่าง ทั้งชีวิต นิจนิรันดร์
ด้วยใฝ่ฝัน หลงใหล ในมนต์เล...
7 พฤษภาคม 2546 15:26 น.
ดาวสีหม่น
บางครั้งก็อยากถามเธอเหมือนกัน
ว่าคบกับฉันเธอรับมันบ้างได้ไหม
ก็รู้นะว่าดื้อรั้นเอาแต่ใจ
ไม่ยอมใครแถมขี้งอนอ้อนกับเธอ
เหนื่อยหน่อยนะ...คบกับฉัน
ขอบคุณกับคำนั้นที่มอบมันให้เสมอ
บอกได้นะว่าเบื่อ-เหนื่อย-ล้า เหลือเกินเธอ
พร้อมเสมอให้เธอเลือกตามแต่ใจ
ก็แค่หญิงขี้เหงา...คนหนึ่ง
อาจไม่หวานลึกซึ้งเท่าคนไหน
ก็มีเพียงแค่ตัวและหัวใจ
เธอรับได้บ้างไหมให้ตอบที
6 พฤษภาคม 2546 17:21 น.
ดาวสีหม่น
กระท่อมน้อยลอยฟ้ากลางป่าใหญ่
ซ่อนตัวในไพรพงดงพฤกษา
ทั้งแมกไม้ไทรปกหมู่นกกา
ล้วนติดตาคราคำรบเมื่อพบกัน
ละแวกบ้านธารน้ำไหลใสระรื่น
หมุนเป็นคลื่นกลืนระลอกหยอกกระสัน
กลีบบัวตูมกลุ่มบัวบานต้านตะวัน
ชูช่อชันอวดโฉมโดมผกา
เจ้ากระรอกหลอกล่อพะนอคู่
ริมหนองคูข้างคลองสองมัจฉา
ผีเสื้อกลั้วเกลือกกลิ้งมิ่งปรียา
หมู่ปักษายืนร่ายเรียงอยู่เคียงกัน
เป็นดินแดนแสนประหนึ่งซึ่งไกลสุด
เหมือนดั่งหลุดล่องลอยร้อยมาฝัน
ทำฉันใดจะได้อยู่คู่เคียงกัน
ด้วยเพ้อฝันมาเนิ่นนานวิมานแมน...
2 เมษายน 2546 17:46 น.
ดาวสีหม่น
เหมือนทะเลราบเรียบไหวไร้ชีวิต
คลื่นวิกฤตกลับกลายหายไปไหน
เหลือเพียงน้ำและแผ่นฟ้าที่กว้างไกล
กับเม็ดทรายสีนิลนวลลออ
ก็ไม่รู้ว่าทะเลเป็นอะไร
หรือว่าใครทำเจ้าเจ็บตรงไหนหนอ
ทั้งเม็ดทรายกรวดดินหินหม่นมอ
หรือว่ารอเจอใครเขาไม่มา
ลมลำเพยพัดเนือย-เนือยเหมือนเหนื่อยนัก
เหมือนลมจักจะขาดใจให้โหยหา
เคยพัดโบกโยกไกวใยขอลา
ก่อนเคยอ้าโอบอุ้มยามกลุ้มใจ
แม้ทะเลร่ำระทมลมยังโศก
แล้วทั้งโลกฉันจะหันไปทางไหน
ลม-ทะเลเปรียบเหมือนเป็นเช่นเพื่อนใจ
หรือจะไม่เหลือใครแล้วจริง-จริง
26 มีนาคม 2546 19:24 น.
ดาวสีหม่น
อักษรถักสลักทอขอออดอ้อน
อารมณ์อ่อนวอนเว้าเจ้าหวามไหว
วจีหวั่นกลั่นอักษรกลอนแทนใจ
จักหวังให้ใครคนหนึ่งซึ่งคือเธอ
ถึงจอมโจรคนดีสุดที่รัก
ร้อยเล่ห์นักลักปล้นใจไปเมื่อเผลอ
พระพรหมพาลเพียงพบพักตร์รักแรกเจอ
จินตเพ้อเพียงแรกพบสบสายตา
ตกภวังค์วังวนคนเจ้าเล่ห์
รอยเกเรที่ฝากไว้ให้รักษา
แสร้งแง่งอนสอนให้ง้อพ่อขวัญตา
แต่ขอว่าฉันง้อใครไม่เคยเป็น
ปักใจเชื่อหรืออย่างไรว่าไม่รัก
รู้มากนักรักที่ให้อาจไม่เห็น
หากบอกรักก็บอกแล้วพูดไม่เป็น
เปลี่ยนคำเช่นเป็นกานท์กลอนออดอ้อนแทน...
หน้าส่วนตัว
2118
