มนต์เล...

ดาวสีหม่น


                        ทรายสีนวล  มวลเขารอบ  ขอบฟ้ากว้าง...
                        ทุกทิศทาง  ร้างไร้  ไกลสุดแสน
                        มองทางไหน  ไม่สิ้นจุด  สุดดินแดน
                        นับหมื่นแสน  ที่หลบลี้  หนีจากมา
                        แล้วแฝงกาย  คล้ายซะจน  คนเร่ร่อน
                        หวังพักผ่อน  เพียงลำพัง  ดั่งโหยหา
                        ขอเพียงมี  ที่อาศัย  ให้หลับตา
                        ใต้แผ่นฟ้า  ผืนนี้  ที่รอนแรม
                        จากเช้าสาย  บ่ายจนเย็น  เป็นมืดค่ำ
                        นั่งดื่มด่ำ  ร่ำเพลงกลอน  เป็นของแถม
                        คลื่นลมแรง  แสงจันทร์วาว  ดาววับแวม
                        ที่รอนแรม  กลับนั่งพับ  หลับชายเล
                        จวบจันทร์เลื่อน  เดือนลอยลับ  ดับลงน้ำ
                        อาทิตย์ล้ำ  ยามทอแสง  แรงหักเห
                        หมู่ประมง  ฝ่าคลื่นคลั่ง  เข้าฝั่งเล
                        ต่างถ่ายเท  ปูปลา  มาแบ่งปัน
                        ทุกชีวิต  ณ ที่นี้  ที่เรียบง่าย
                        มีมากมาย  หลายเรื่องราว  เศร้าสุขสันต์
                        อยากทอดร่าง  ทั้งชีวิต  นิจนิรันดร์
                        ด้วยใฝ่ฝัน  หลงใหล  ในมนต์เล...
				
comments powered by Disqus
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    6 เมษายน 2549 12:12 น. - comment id 51611

    รอเธออยู่นะ
  • ลูกเป็ดขี้เหร่

    9 มิถุนายน 2546 21:26 น. - comment id 144269

    แวะมาค่ะ  หลังจากที่หายไปนาน คิดถึงนะคะ
  • พรระวี

    9 มิถุนายน 2546 22:40 น. - comment id 144297

    ได้อารมณ์ ได้ความซาบซึ้งและประทับใจครับ
  • ..สีน้ำฟ้า..

    10 มิถุนายน 2546 00:56 น. - comment id 144331

    ชายทะเลแถวไหนคะ.. ไม่แวะมาทักกันมั่งอ่ะ
  • พุด

    10 มิถุนายน 2546 01:53 น. - comment id 144343

    น้ำค้างฝันจากใจฉันคืนวันนี้ขอมอบให้
    อย่าเดียวดายให้เธอคิดยังมีฝัน
    มองทะเลเหว่ว้าหวานแกล้มน้ำผึ้งจันทร์
    ร่ายมนต์ฝันมาฝากใจใครใครยามค่ำคืน..
    
    ด้วยประทับใจ..ในมนต์เลค่ะ
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ (ไม่ได้ล๊อกอิน)

    10 มิถุนายน 2546 09:56 น. - comment id 144389

    แสนสงสารเธอมาหลับที่ชายเล
    อาทิตย์เหหักแสงมาแทงหน้า
    หลับทั้งคืนเช้าฟื้นตื่นขึ้นมา
    เสน่หามนต์เลจึงเร่นอน
    
    เธอตามหาสิ่งใดในชีวิต
    พรหมลิขิตขีดให้ไฟสุมขอน
    ไม่สิ้นเชื้อคุกรุ่นคล้ายเผือกร้อน
    อารมณ์ป้อนไฟโชนไม่พ้นตรม
    
    มนต์ทะเลเห่กล่อมถนอมขวัญ
    ค่อยสร้างสรรค์หรรษาพาสุขสม
    ธรรมชาติเป็นเพื่อนเตือนอารมณ์
    อย่าโศกซมเศร้าทรวงเป็นห่วงเธอ...
  • idaho

    10 มิถุนายน 2546 13:34 น. - comment id 144447

    หายไปนานนะ  กินใจได้อารมณ์ดีจังมนต์เล
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 มิถุนายน 2546 16:42 น. - comment id 144489

    เป็นบรรยากาศที่ไปสัมผัสมากเลยค่ะ  ถ้ายังไงขอไปด้วยคนนะค่ะ
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    23 มกราคม 2548 07:55 น. - comment id 145883

    กลับมาเถิด

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน