9 มิถุนายน 2546 17:45 น.
ดาวสีหม่น
ทรายสีนวล มวลเขารอบ ขอบฟ้ากว้าง...
ทุกทิศทาง ร้างไร้ ไกลสุดแสน
มองทางไหน ไม่สิ้นจุด สุดดินแดน
นับหมื่นแสน ที่หลบลี้ หนีจากมา
แล้วแฝงกาย คล้ายซะจน คนเร่ร่อน
หวังพักผ่อน เพียงลำพัง ดั่งโหยหา
ขอเพียงมี ที่อาศัย ให้หลับตา
ใต้แผ่นฟ้า ผืนนี้ ที่รอนแรม
จากเช้าสาย บ่ายจนเย็น เป็นมืดค่ำ
นั่งดื่มด่ำ ร่ำเพลงกลอน เป็นของแถม
คลื่นลมแรง แสงจันทร์วาว ดาววับแวม
ที่รอนแรม กลับนั่งพับ หลับชายเล
จวบจันทร์เลื่อน เดือนลอยลับ ดับลงน้ำ
อาทิตย์ล้ำ ยามทอแสง แรงหักเห
หมู่ประมง ฝ่าคลื่นคลั่ง เข้าฝั่งเล
ต่างถ่ายเท ปูปลา มาแบ่งปัน
ทุกชีวิต ณ ที่นี้ ที่เรียบง่าย
มีมากมาย หลายเรื่องราว เศร้าสุขสันต์
อยากทอดร่าง ทั้งชีวิต นิจนิรันดร์
ด้วยใฝ่ฝัน หลงใหล ในมนต์เล...
หน้าส่วนตัว
2121
