
เหมือนทะเลราบเรียบไหวไร้ชีวิต
คลื่นวิกฤตกลับกลายหายไปไหน
เหลือเพียงน้ำและแผ่นฟ้าที่กว้างไกล
กับเม็ดทรายสีนิลนวลลออ
ก็ไม่รู้ว่าทะเลเป็นอะไร
หรือว่าใครทำเจ้าเจ็บตรงไหนหนอ
ทั้งเม็ดทรายกรวดดินหินหม่นมอ
หรือว่ารอเจอใครเขาไม่มา
ลมลำเพยพัดเนือย-เนือยเหมือนเหนื่อยนัก
เหมือนลมจักจะขาดใจให้โหยหา
เคยพัดโบกโยกไกวใยขอลา
ก่อนเคยอ้าโอบอุ้มยามกลุ้มใจ
แม้ทะเลร่ำระทมลมยังโศก
แล้วทั้งโลกฉันจะหันไปทางไหน
ลม-ทะเลเปรียบเหมือนเป็นเช่นเพื่อนใจ
หรือจะไม่เหลือใครแล้วจริง-จริง