เรือลำน้อย

พี่ดอกแก้ว

เฉกชนม์นี้มีความหมายคล้ายเรือน้อย 
ที่เพียงลอยตามแรงแห่งคลื่นโหม 
ยามทุกข์เบียดบีฑาฝ่าคลื่นโครม 
ยามสุขไร้คลื่นโจมลำนาวา 
ลอยเรื่อยไปในห้วงน้ำตามกระแส 
ชลาลัยผันแปรเปลี่ยนทิศา 
เวียนวกไปในน่านธารธารา 
ไม่พบท่าเทียบฝั่งยั้งหยุดเรือ 
มองชะแง้แลทิศคิดอยู่นิ่ง 
ถ่วงเรือไว้ด้วยสิ่งทำหางเสือ 
กำหนดทางคัดท้ายอยู่ปลายเรือ 
ต้านกระแสความเชื่อที่เคยมี 
หวังจะไปให้ถึงลำสำเภาทอง 
ที่ฉายส่องผ่องประกายรัศมี 
อยู่เบื้องหน้าไกลไกลในนที 
จอดรอรับด้วยไมตรีมาช้านาน 
จึงวาดพายไปบนสายทางเส้นนั้น 
เรือน้อยพลันมีร่องรอยความร้าวฉาน 
เกิดรูรั่วขึ้นมากมายในกระดาน 
เปรียบทวารที่ซ่านไปในอารมณ์ 
เหลียวหาชันยาเรือเมื่อน้ำเข้า 
วิดน้ำเก่าเททิ้งสิ่งหมักหมม 
เพียรวาดพายให้เรือเบาเข้าแรงลม 
อุดรอยรั่ว...วิดน้ำตม...เร่งรีบพาย 
หมายสมัครสามัคคีมีในทาง 
ไม่อ้างว้างมีเชือกเหนี่ยวเกลียวแปดสาย 
กลายเป็นหนึ่งถึงสำเภาที่เงาพราย 
เรือลำน้อยถึงที่หมายไม่เวียนวน 
				
comments powered by Disqus
  • พุด

    12 มิถุนายน 2546 00:55 น. - comment id 146580

    งานงามและมีคติแบบนี้ พี่จำได้เสมอมาในดวงใจนี้ที่เฝ้ารอการกลับมานะ
  • น้ำ

    12 มิถุนายน 2546 10:57 น. - comment id 146621

    ธรรมรึ
    
    มหาสมุทรทุกข์สัจกว้าง
    สุดขอบฟ้ามาขวางทางสวรรค์
    คลื่นกิเลสภัยท้าโถมโรมลัน
    ลมหลงพลันปะทะอุราโคลง
    
    หวังสำเภาลอยล่องท่องสุมทร
    จึ่งยั้งหยุดรั้งท้ายไม้หางเสือ
    สติเอกอันดำรงค์คงกับเรือ
    ฝ่าทะเลเพื่อวิเวกธรรมทาน
    
    ค่ำมืดลงปลงกลางว้างเลเหงา
    หทัยร้าวจมวัฏฏะสงสาร
    คงจมลงบึ่งเลที่อ้างว้าง
    ใครเล่าจะสงสารตัวเรา
    
    สงสารยังนิ
    
    
    
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    12 มิถุนายน 2546 13:22 น. - comment id 146676

    อยากให้พี่ดอกแก้วช่วยบ่งชี้
    เกลียวเชือกมีแปดสายใช้จูงลาก
    ให้เรือถึงที่หมายไม่ลำบาก
    อุปถากญาติธรรมนำจิตครวญ...
    
    อมิตพุทธ
  • เพื่อนไพร

    12 มิถุนายน 2546 17:52 น. - comment id 146756

    ชอบค่ะ   สวยงาม ..  ละมุลละไม  ไม่สะดุดเลย
  • พี่ดอกแก้ว

    12 มิถุนายน 2546 22:41 น. - comment id 146801

    คำปุจฉาถามหาเชือกสำคัญ
    ว่ามีแปดเกลียวนั้นเป็นไฉน
    จึ่งสามารถลากจูงข้ามพ้นภัย
    วิสัชชนาความนัยให้ทราบกัน
    
    ย้อนเวลาล่วงไปในก่อนกาล
    พระพุทธองค์ผู้ทรงญาณเป็นเอกนั้น
    ทรงเสด็จแสดงธรรมที่สำคัญ
    แก่บัวงามในขั้นอุคติตัญญู
    
    คือปัญจวัคคีย์ผู้มีคุณ
    ได้ฟังธรรมค้ำจุนให้จิตรู้
    ธัมมจักป์สูตรแรกแจกบทครู
    ได้สาวกหนึ่งผู้พิสูจน์ธรรม
    
    ทรงตรัสถามถึงความบำเพ็ญตน
    เพื่อประโยชน์มรรคผลที่เลิศล้ำ
    มีสองทางสองอย่างไม่ควรทำ
    ที่สุดโต่งน้อมนำให้งมงาย
    
    ทรงชี้ทางสายกลางมัชฌิมา
    เป็นทางแห่งมรรคาเชือกแปดสาย
    รวมหนึ่งเดียวเกลียวกลมผสมลาย
    ผนึกสายแปดเส้นเป็นหนึ่งเดียว
    
    เกลียวที่หนึ่งเป็นที่พึ่งอันสำคัญ
    ที่จะคล้องชีวันอย่างแน่นเหนียว
    ให้ดำเนินถูกทิศไม่ผิดเทียว
    สัมมาทิฏฐิเกลียวสายปัญญา
    
    เกลียวที่สองตรึกตรองประคองจิต
    ให้มุ่งคิดดำริเลิศเกิดคุณค่า
    ให้มั่นคงอยู่ในสายแห่งปัญญา
    มีชื่อว่าสัมมาสังกัปโป
    
    เกลียวที่สามสัมมาวาจานั้น
    สำรวมพลันไม่พลิกคำคุยเขื่องโข
    มีองค์ศีลรักษาไว้ไม่อวดโว
    เปล่งวาจาเพื่อโลกุตรธรรม
    
    เกลียวที่สี่มีสัมมากัมมันตะ
    คือการละทุจริตกายที่ใฝ่ต่ำ
    มีองค์ศีลล้อมไว้ไม่ล่วงล้ำ
    งดเว้นกรรมลามกตกอบาย
    
    เกลียวที่ห้าสัมมาอาชีโว
    มีธรรมโมเลี้ยงชีวาไม่โหดร้าย
    หลอกลวงด้วยเล่ห์กลล้นอุบาย
    มีองค์ศีลคุ้มใจกายให้เลี้ยงตน
    
    เกลียวที่หกผกเพ่งพิศในฤทธิ์ทุกข์
    เพียรกำหนดปลอบปลุกเพื่อมรรคผล
    สัมมาวายามะชนะตน
    เพียรเพื่อให้หลุดพ้นกิเลสมาร
    
    เกลียวที่เจ็ดเผด็จธรรมย้ำความรู้
    ระลึกอยู่ในอารมณ์สติปัฏฐาน
    ไม่ประมาทพลาดหลงวงวิญญาณ
    รู้ในการรับกระทบสบอารมณ์
    
    เกลียวที่แปดสุดท้ายในสายทาง
    รวมเกลียวสายทุกอย่างให้สวยสม
    ไม่ฟุ้งซ่านพล่านไหลในทุกข์ตรม
    สงบสมสัมมาสมาธิง
    
    
    นี่คือเชือกเส้นเดียวแปดเกลียวกลม
    ไม่อาจแยกออกมาชมอย่างเดี่ยวสิ่ง
    ต้องใช้งานทั้งแปดเกลียวอย่างเหนียวยิ่ง
    สรุปเป็นทางจริงแห่งมรรคา
    
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    12 มิถุนายน 2546 23:04 น. - comment id 146802

    เรือลำน้อยจึงลอยตรงคงสู่ญาณ
    ที่ประหารกิเลสและตัณหา
    ข้ามโอฆะละสังสารที่ผ่านมา
    ไตรสิกขากำหนดรู้ผู้ละตน
    
    ที่เรียกว่าวิปัสสนากรรมฐาน
    ที่สืบสานเกลียวธรรมนำมรรคผล
    ละบาปคือความลุ่มหลงในตัวตน
    ละเหตุแห่งโลภล้นในสันดาน
    
    เฝ้าเพียรดูรู้อารมณ์ที่กระทบ
    และได้พบกับความจริงของสังขาร
    คือไตรลักษณ์ประจักษ์แจ้งแห่งดวงมาลย์
    เกิดขึ้นอยู่ไม่นานก็ดับลง
    
    มิมีใดเหลืออยู่ให้รู้นาน
    สรรพสิ่งพ้นผ่านไม่ไหลหลง
    มีสืบต่อทันทีที่ดับลง
    จึงเหมือนยังดำรงเพราะลวงตา
    
    หากแจ้งใจว่าไร้แก่นสาระ
    ทุกข์ก็จะผ่อนคลายไม่โหยหา
    ไม่ดิ้นรนตัดพ้อต่อชะตา
    มีวิชชาคมหล้าเพราะแปดเกลียว
    
    
    
  • ดอกแก้ว

    12 มิถุนายน 2546 23:16 น. - comment id 146803

    @สวัสดีค่ะพี่พุดพัดชา .....
    ไปขอใช้พื้นที่ของ ณรังษี..อยู่ชั่วครั้งชั่วคราว
    เกรงใจเขาอยู่เหมือนกัน .....ดีใจมากค่ะที่ทราบว่ารอการกลับมา......ขอบคุณจริงๆค่ะ
    
    
    @เราก็ต่างล่องเรือชีวิตกันอยู่ค่ะ...น้ำ
    บางคนก็โชคดีที่ทราบว่า ...เรือน้อยลำนี้ไม่ปลอดภัย และต้องหาที่ปลอดภัย
    แต่บางคนก็โชคร้ายที่ไม่ทราบว่า ..เรือน้อยนี้ล่องลอยอยู่ในน้ำที่พร้อมจะรับอันตราย 
    เพียงเพราะคลื่นลมสงบจึงทำให้ประมาทว่า ปลอดภัยเพียงพอแล้ว
    
    
    @ไม่ทราบว่าจะถูกใจคุณฤกษ์หรือเปล่านะคะ
    อารัมภบทเพื่อระลึกถึงพระพุทธคุณเป้นเบื้องต้นด้วยค่ะ ......ติชมมาได้นะคะ ..ฤกษ์
    
    @ขอบคุณมากค่ะเพื่อนไพร ..ดีใจมากที่ไปเยือนเรือนดอกแก้ว ...ขอโทษนะคะที่ออกมาต้อนรับช้า ...ด้วยปัญหาสุขภาพและการงานค่ะ .....
    และขอบอกว่า ..
    ...ใครคนนั้นที่ผันผายไปเยือนเยี่ยม
    จิตนี้เปี่ยมความดีใจในคุณค่า
    ของไมตรีที่รี่ไหลจากไพรพนา
    ไปยังเรือนด้อยค่า ..ค่ะเพื่อนไพร
    
    ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ
    
    
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    13 มิถุนายน 2546 00:28 น. - comment id 146807

    ขอบพระคุณเหลือล้นพี่ดอกแก้ว
    เข้าใจแล้วเชือกมรรคทั้งแปดสาย
    มีแต่ชมจะติได้อย่างไร
    ซึ้งหัวใจคารวะด้วยเบญจางค์
    
  • พี่ดอกแก้ว

    13 มิถุนายน 2546 07:30 น. - comment id 146817

    สวัสดีตอนเช้าคะคุณฤกษ์
    
    ดีใจจังเลยที่ตอบคำถามสำเร็จแบบไม่โดนติ
    อิอิ..นั้นขอยกขึ้นไปเป็น..ลำนำชีวิต..ใหม่ดีกว่า
    ไว้เผื่อแผ่แก่ผู้ชอบธรรมะไดเปิดอ่านนะคะ
    ดีไม่ดีคุณสดายุมาต่อด้วยอีก..ดีไปเลย...
    
    คุณฤกษ์ถ้าไม่ลำบากกลอนคุณฤกษ์ก็แสนงดงามมาก..นำไปลงที่ลานของพี่ดอกแก้วบ้างจิจะขอบพระคุณหลายคะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน