วาดวิมานบนลานทรายใต้ตะวัน ที่ลดหลั่นองศาคราฟ้าหมอง ใกล้เวลาสิ้นไร้ลำแสงทอง สายตาจ้องแสงพรายที่ฉายมา ช่างเยือกเย็นดวงใจไม่เร่าร้อน ทอดกายนอนกับพื้นทรายเพื่อคลายล้า เห็นเมฆเคลื่อนเลือนไปกับนภา ฝูงวิหคเริงร่าท้าลมบน อยากเสกมนต์ดลให้กลายร่างนี้ เป็นนกน้อยเสรีที่พร้อมขน ขยับปีกหลีกทุกข์รุกใจตน ลอยลมบนไปตามทิศที่คิดไป ไร้ร่องรอยภาระอะไรแล้ว บินไปตามถิ่นแนวที่กว้างใหญ่ ชมโลกหล้าไม่คราคร่ำกับคำใคร ปล่อยให้ลมหายใจเข้าเต็มทรวง แต่ทำได้คือวาดลายนกน้อยน้อย เกาะกิ่งไม้นิ่งคอยอยู่ริมสรวง รอวันหนึ่งหมดหน้าที่ใดทั้งปวง นกจะออกจากรวงสู่เสรี
พี่ดอกแก้ว 8 ส.ค. 2546 19:59 น. - ID 37593 
1186
8
0
8 สิงหาคม 2546 22:56 น. - comment id 159399
เจ้านกน้อย รอคอย อะไรอยู่ ไยเรียนรู้ รับภาระ อันยิ่งใหญ่ ปล่อยเสียบ้าง ให้เขาทำ คงสบาย เมื่อเจ้าไป ใครที่ไหน จะทำแทน
8 สิงหาคม 2546 22:58 น. - comment id 159400
เวลาอยู่ชายหาด อดไม่ได้ที่จะหาไม้เล็กๆ ถ้าไม่มีจริงๆ ก็ใช้นิ้วมือ.. ลากเส้นเป็นตัวอักษร เขียนชื่อคนรัก..หรือไม่ก็วาดภูเขา ก้อนเมฆ...พระอาทิตย์ ... วาดเสร็จก็ยืนดูให้น้ำทะเลซัดสาดให้หาย..ไป...
8 สิงหาคม 2546 23:17 น. - comment id 159405
@...ชัยชนะ..นกน้อย นกตัวอื่นยังอ่อนนักจักต้องหัด ปีกยังไม่เจนจัดกับลมฝน หากทิ้งไว้จะกลายเป็นเห็นแก่ตน ช่วยเหลือคนนั้นประเสริฐเป็นเลิศงาน มาเชียร์ให้พักอีกแล้วขอบคุณมากค่ะ..
8 สิงหาคม 2546 23:23 น. - comment id 159408
@...น้องอัลมิตราคะ... ผืนทรายคือกระดานดำแผ่นใหญ่ของเด็กๆและหนุ่มสาว ..เมื่อก่อนนั้นพี่ดอกแก้วก็เคยเป็นจิตรกรบนรอยทรายอย่างนี้ และที่ชอบมาก..ก็คือ ครั้งที่แข่งกันต่อบทกลอนบนลานทราย..พอคลื่นซัดมาครั้งแรก ตัวหนังสือยังไม่เลือนหาย..และรอยเท้าของเราก็กลายเป็นหลุมเล็กๆ.... มองไม่ออกว่าเป็นรอยเท้า ....จากนั้น เราก็ถ่ายภาพผลงานและเจ้าของผลงานเก็บไว้เป็นที่ระลึกค่ะ... ..ขอบคุณมากนะคะ ...ที่มาชี้ชวนให้พี่ดอกแก้วนึกถึงความสุขใจในครั้งเก่าขึ้นมาได้มากมาย
9 สิงหาคม 2546 03:19 น. - comment id 159434
นกน้อยบนผืนทราย... นกบนทราย เกาะไม้คอย อย่างหงอยเหงา วันที่เรา ฝันเฝ้ารอ จะมาไหม ไร้หน้าที่ ไร้กฎเกณฑ์ ข่มเหงใจ ออกบินไป สู่โลกกว้าง อีกสักครั้ง พลันคิดได้ กิ่งไม้นี้ ที่พำนัก ให้เราพัก ได้อาศัย แต่หนหลัง สร้างชีวิต สร้างปัญญา สร้างพลัง ประดุจดัง คลังชิวิต สถิตย์มา เพราะต้นไม้ ทำหน้าที่ มิท้อถอย เกิดผลพลอย เป็นประโยชน์ แก่ปักษา ต้นไม้สุข เพราะเราสุข ทุกชีวา การพึ่งพา เป็นกฎเกณฑ์ เชื่อมสัมพันธ์ ความสุขนี้ ใช่เกิดได้ เพียงผู้รับ การให้กลับ สุขยิ่งกว่า พาสุขสันต์ นกตัวน้อย บินออกมา หาดวงตะวัน ลาก่อนฝัน ฉันจะไป เพื่อมวลชน... กลอนข้างบนแต่งดีคับ อดใจไม่ไหว เลยมาช่วยเติมให้นิดส์นึง
9 สิงหาคม 2546 05:29 น. - comment id 159436
หน้าส่วนตัว
อรุณสวัสดิ์..คะ..พี่ดอกแก้ว...
กลอนบทนี้..เรนชอบมากคะ..
ขอบคุณ บทกวี ที่ไพเราะ...
9 สิงหาคม 2546 10:48 น. - comment id 159463
นกน้อยผะโผบิน จากผืนดินสู่แผ่นฟ้า เหยียบย่ำสุริยา ณ เวหาระเริงรื่น หมู่นกสิครืนแคลง แข่งกับแสงเร่งวันคืน นกน้อยค่อยจักฟื้น จากเบื้องลึกในภวังค์ ตื่นแล้วที่เคยฝัน กี่คืนวันฟ้าจะพัง ล่วงแล้วสิ้นพลัง ลาลับล่วงหาไม่เจอ นกบินไปไหนหมด มันคิดคดอยู่เสมอ ลาก่อนที่เคยเจอ ฉันโผบินสู่ภวังค์ . . . |NdEpEndEnT
12 สิงหาคม 2546 00:10 น. - comment id 159498
@...OO_Paracetamol บทที่มาต่อเติมให้นี้ ...งามมากค่ะ ทั้งภาษาและความหมาย ได้ความเป็นนักสุ้และกำลังใจที่เปี่ยมล้นที่เดียว ขอบคุณมากค่ะที่แวะมา
12 สิงหาคม 2546 00:12 น. - comment id 159499
@... พี่สาวคนสวยของเก่ง ..น้องคนงามของพี่แจม ..ชอบก็ยกให้เลยจ้ะเรนจัง เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ..
12 สิงหาคม 2546 00:16 น. - comment id 159500
@...5258 เสรีชน ภาคสองของนกน้อย ..ขอแจมต่อนะคะ ฝันเพ้อละเมอพก เจ้าวิหคไม่รู้ทาง โลกใหญ่ช่างอ้างว้าง จึงหลงทางไร้รอยธรรม คืนถิ่นบินช้าช้า เชิดดวงหน้าและใจย้ำ มุ่งสู่เสรีธรรม นำจิตใจไร้ฝันครอง ขอบคุณมากค่ะ ..
12 สิงหาคม 2546 18:09 น. - comment id 159589
วิมานทรายพังทลายอยู่ที่เท้า คลื่นซัดเข้าเต็มๆเค็มไปทั่ว กลายเป็นวิมานดินสิ้นขอบรั้ว เหลือแต่ตัวเดินเที่ยวล่องท่องผืนทราย .....น้ำใสเย็นดีจังเล้ย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
