ด้วยดวงตา..ที่ห่วงใย

ราชิกา

****ฤกษ์  ชัยพฤกษ์****
ถึงแม้โลกสวยใสจะหยุดหมุน
ลมละมุนหยุดพัดสะบัดหาย
ใจฉันยังมีเธอไม่คลอนคลาย
มุ่งสอดส่ายเหลียวมองจ้องหาเธอ
พระจันทร์เพ็ญลับหายกลายจันทร์เสี้ยว
ยังกลมเกลียวรักมั่นอยู่เสมอ
ดาวหลบเร้นหายดวงห่วงละเมอ
คงพร่ำเพ้อถึงวันร่วมฝันเคียง
ดวงอาทิตย์ลาโลกไม่ส่องแสง
ภูเขาแกล้งบดบังไม่ยินเสียง
ป่ารกชัฏต้นไม้คลุมอยู่รายเรียง
ยังเสนาะสำเนียงเคยเคลียคลอ
ดาวเดือนดับม่านเมฆมัวมืดมิด
ท้องฟ้าปิดครื้มคลุ้มคลุมห้องหอ
ไม่เลือนลางสว่างกล้าจ้าเพียงพอ
ด้วยแสงใสเหมือนไฟช่อจากตาเธอ
ตาที่เอื้ออาทรคอยห่วงหา
ตาที่จ้องคมกล้าคราเราเผลอ
ตาที่ซื่อสวยใสใจละเมอ
ตาที่เธอมัดหัวใจใครบางคน.......
**** ราชิกา ****
ถึงแม้โลกใบนี้จะหยุดหมุน
เมื่อมีคุณใจฉันมั่นเสมอ
เป็นมิ่งขวัญพลังใจให้กับเธอ
คอยละเมอพร่ำหาและอาวรณ์
แม้นดวงเดือนเลื่อนลาพามืดมิด
สองดวงจิตแจ่มจรัสประภัสสร
จะเคียงคู่อยู่ท่ามกลางฑิฆัมพร
มิคลายคลอนเมื่อจากลายังอาลัย
ดุจดวงตาที่อาทรคอยห่วงหา
ดุจดาราสวยซึ้งซึ่งสดใส
ดุจตาคมบาดลึกอยู่ภายใน
ดุจดวงไฟมัดใจใครบางคน
หวานคำกลอนออดอ้อนวอนด้วยเสียง
สื่อสำเนียงเคียงใครให้สับสน
ใครกันหนอ...ที่เฝ้ารอดวงกมล
ช่างแยบยลชวนให้คิดพินิจตรอง.....ฯ