ลมหายใจมีอยู่คู่ชีวิต และดวงจิตรับรู้อยู่ทุกหน แม้นเหนื่อยหนักเพียงใดในกมล ใจของตนก็รู้ใจ...ไม่เคยลืม จะทุกข์เศร้าเหงาโศกเพราะโรคร้าย หรือสบายสนุกสุขปลาบปลื้ม ความรู้สึกมิอาจให้ใครหยิบยืม ตั้งใจลืมก็มิได้ในเรื่องราว ครั้งที่ล้มลุกคลุกคลานลานน้ำตา ความอ่อนล้ามาชิดใกล้ให้สืบสาว ลืมเรื่องลมหายใจไปชั่วคราว เพราะเหน็บหนาวกับเรื่องขมระทมใจ มองผิดไปว่าหากไร้ใครคนหนึ่ง ก็อาจถึงชีวิตปลิดหม่นไหม้ มองเห็นทรัพย์กับสรรเสริญเกินจริงไป ว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ของชีวา หาคำตอบขอบเป้าหมายไม่สิ้นสุด โลกมนุษย์มีมากมายให้ค้นหา แต่งตั้งให้วัตถุนอกกายา เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งปัจจัย หากไม่มีลมหายใจให้รับรู้ ทรัพย์ที่อยู่จะมีค่าหรือไฉน ยศและลาภที่หาบและคอนไว้ มีความหมายอันใดเมื่อไร้ลม
11 พฤศจิกายน 2546 22:42 น. - comment id 180673
สิ่งสำคัญมีค่ายิ่งเกินสิ่งใด ลมหายใจปุถุชนที่เกิดก่อ มนุษย์ธรรมดาถูกลวงล่อ สังคมห่อเหี่ยวไร้ศีลธรรม

11 พฤศจิกายน 2546 23:01 น. - comment id 180678
ลมหายใจ จากจิต คิดถึงเจ้า หายใจเข้า ใจออก บอกพร่ำเพ้อ ลมหายใจ ไหวแผ่ว แว่วละเมอ คิดถึงธอ มีอยู่ คู่ชีวิต งานนี้สงสัยผมมาผิดงานครับ

12 พฤศจิกายน 2546 14:05 น. - comment id 180748
เพราะฉนั้นจงหมั่นหายใจเข้าไว้

12 พฤศจิกายน 2546 16:49 น. - comment id 180818
การกลับมาของพี่ดอกแก้ว ดูสงบงาม เรียบง่าย มีบทกวีมุ่งเน้นสอนจิต อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดั่งเดิม ทุกอย่างไม่เปลี่ยนแปลง แต่บางอย่างเปลี่ยนแปลงในใจ เข้าใจชีวิต เข้าใจโลก และยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดีขึ้น......อ่านบทกวีแล้วยิ้มได้ แม้จะเศร้าโศกกับการจากไปของคุณยายก็ตาม ด้วยรักและคิดถึงนะครับ

12 พฤศจิกายน 2546 17:16 น. - comment id 180827
คนเราเกิดมาก็เท่านี้ ไม่รู้จะอะไรกันหนักหนา

12 พฤศจิกายน 2546 21:30 น. - comment id 180923
@...น้องจ๋า... ลมหายใจทำให้ใครหลายคน ได้หลุดพ้นความลำบากที่ตรากหน้า ลมหายใจทำให้ช่วงเวลา มีคุณค่ากว่าสิ้นไร้หายใจลม ....สังคมคือ กลุ่มชนที่มารวมกัน ต่างก็มีลมหายใจ และมีนิสัยที่ต่างกัน ก็อย่างนี้แหละค่ะน้องจ๋า..

12 พฤศจิกายน 2546 21:34 น. - comment id 180926
@...ชัยชนะ... มาผิดงานก่อนผ่านไปหายใจหน่อย อย่าเงื่องหงอยคิดถึงซึ้งสาวไหน อยู่ตรงนี้ก่อนมีคาร์บอนไดออกไซด์ ยิ้มใสใสเสียก่อนถอดถอนใจ ..มิผิดงานก็ไม่เป็นไรน่า ..คนกันเองอยู่แล้ว..

12 พฤศจิกายน 2546 21:58 น. - comment id 180931
@...ฤกษ์... หมั่นหายใจเข้าไว้อย่าใจหาย เพราะความตายดุจนายเหนือเมื่อพบหน้า หากรักในทรัพย์สินและเงินตรา ยิ่งต้องหมั่นเพิ่มอากาศแก่ตน.. อิอิ..ฤกษ์ อยากอยู่นานๆไปทำไมหรือ..

12 พฤศจิกายน 2546 22:26 น. - comment id 180932
@...บุรุษแห่งสายน้ำ.. สำหรับพี่ดอกแก้วแล้ว... มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นหลายอย่างเลยค่ะ โดยเฉพาะการที่รับรู้ว่า...เวลาเหลือน้อยลงมาก.. และในความน้อยนี้ ก็เป็นสิ่งที่มีค่ามากอีกด้วย เป็นธรรมดานะคะกับการพลัดพราก ... ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เมื่อไม่นานมานี้คุณแม่ของพี่ดอกแก้วท่านก็จากไปแล้วเช่นกันค่ะ... คนที่ยังเหลืออยู่คือพี่ดอกแก้วเองนี้ ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะคะว่า...จะจากกันไปเมื่อใด ดีใจมากค่ะที่ได้ทราบความรู้สึกของบุรุษแห่งสายน้ำ... บุรุษที่เติบโตมาพร้อมกับความงดงามในจิตใจ...จึงยิ้มได้กับความจริงที่เกิดขึ้น ขออวยพรให้ได้พบกับสิ่งที่ปรารถนาโดยเร็วนะคะ

13 พฤศจิกายน 2546 00:15 น. - comment id 180969
เมื่อยังมีชีวิต ดวงจิตยังหายใจ แต่ถ้าตายไปวันใด ลมหายใจคงหมดไปเช่นกัน ***กลอนแต่งได้ไพเราะและความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ***

13 พฤศจิกายน 2546 00:59 น. - comment id 180980
ใช่ ตายไปก้อเอาอะไรไปไม่ได้ แต่อยากได้ความรักไปด้วย ถ้าตายไป อยากให้ความรักอยู่กะเราตลอดไป

13 พฤศจิกายน 2546 19:43 น. - comment id 181223
@...ผู้หญิงไร้เงา... หายใจเข้าคราวใดไม่ปล่อยออก ความช้ำชอกสิ้นชีวีมีตรงหน้า หายใจออกไม่หยอกเย้าเข้าลมมา ก็สิ้นค่าชีวันนั่นและตาย สวัสดีค่ะน้องตูน...ขอบคุณมากค่ะ

13 พฤศจิกายน 2546 19:53 น. - comment id 181226
@..weenie... โอ้โฮ..มาแรงจังเลย ขอให้สมปรารถนานะคะ..อิอิ

15 พฤศจิกายน 2546 06:55 น. - comment id 181735
..เขียนได้..แง่คิดมากๆ...เลยค่ะ...
..บทกวี..ทุกบท..มีคุณค่า..
และ..ความหมาย..มากมาย...
..เรน...คิดถึง..พี่สาวที่แสนดี..นะคะ..

22 พฤศจิกายน 2546 16:58 น. - comment id 184004
ถึงพี่ดอกแก้ว ไม่แน่ใจว่า เป็นพี่แก้ว ที่เจ้าของหนังสือ ....... ไดอารี่นาทีชีวิตหรือเปล่า ยังไงยังติดตามพี่แก้วเสมอ ขอให้มีกำลังอยู่สู้ต่อไป

9 ธันวาคม 2546 15:31 น. - comment id 189105
@...เรนน้อย... ขอโทษนะคะที่เข้ามาตอบช้า พรุ่งนี้แล้วค่ะที่พี่ต้องเข้ารับการผ่าตัด ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ @...พันท้าย... เจ้าของหนังสือนั้น ...ไม่ใช่พี่หรอกค่ะ แต่ก้ขอบคุณมากนะคะที่มาเป็นกำลังใจให้
