กระดาษหนึ่ง ซึ่งขาว ราวกับวาด เพื่อประกาศ ความดี เช่นนี้หนอ ใส่สิ่งใด ลงไป ไม่เพียงพอ เติมแต้มต่อ แต่งสี ที่ควรเป็น หากหยดหมึก สีดำ จำต้องรู้ ความมืดอยู่ แห่งใด มองให้เห็น หยดหมึกขาว สกาวใส ไม่ลำเค็ญ กลับกลายเช่น สีเทา เงาหมองมัว ชีวิตเรา ไม่มีขาว เด่นพราวพร่าง รอยดำด่าง ปะปน ระคนทั่ว อยู่ที่ตน ต้องลดละ ประคองตัว ให้พ้นชั่ว สู่ทางดี มีเมตตา คุณค่าคน นั้นเป็น เช่นกระดาษ หมึกที่วาด ประดับไว้ ให้หรรษา แม้เป็นเพียง เศษกระดาษ ด้อยราคา แต่คุณค่า อยู่ที่ตน และผลงาน จะมีใคร ไหนบ้าง สร้างโอกาส เศษกระดาษ ด้อยค่า น่าสงสาร พลิกชีวิต ลิขิตฝัน นั้นบันดาล พร้อมเจือจาน หนุนเกื้อ เอื้ออาทร......ฯ
ราชิกา 16 ม.ค. 2547 20:55 น. - ID 44730 
1055
19
0
16 มกราคม 2547 23:34 น. - comment id 203780
เป็นเพียงเศษเดนเขาไม่เข้าท่า แค่คนเมาสุราดังบ้าใบ้ อย่าถือสาหาเรื่องให้เปลืองใจ จงปล่อยไปตามกรรมที่ทำมา ...แหะๆ...เห็นด้วยขอรับ..ทุกชีวิตมีค่า..
16 มกราคม 2547 23:40 น. - comment id 203784
กลอนมีคุณค่าน่ารักเหมือนเดิมค่ะ
17 มกราคม 2547 01:07 น. - comment id 203833
ไม่เคยเปลี่ยนนะ เพราะอีกแย้ว มาชื่นชมเสมอครับกะผม
17 มกราคม 2547 01:17 น. - comment id 203843
เปรียบฉันเป็นเศษกระดาษ คงยับคงขาดไม่เหลือชิ้นดี เปรียบฉันเป็นหมึกหยดสี คงจะได้มีแต่สีดำ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แถมความหมายก็ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจังเลยค่ะ ชื่นชมเสมอนะค่ะ คิดถึงเสมอด้วยค่ะ*-*
17 มกราคม 2547 02:06 น. - comment id 203876
...กระดาษใจใครเล่าเอามาฉีก ทำซ้ำอีกซ้ำเล่าจนเศร้าหมอง เป็นเศษใจไร้ค่าไม่น่ามอง ถึงเรียกร้องคงเป็นเช่นเศษใจ... ..............สวัสดีครับ..................
17 มกราคม 2547 05:57 น. - comment id 203915
ขยำทิ้งลงตะกร้า เธอขว้างปาเศษกระดาษ ยับย่นและฉีกขาด ภาพที่วากหมองมัวมน ไม่เห็นมีคุณค่า ขัดเคืองตาจึงไม่สน กระดาษชีวิตคน ต้องยับย่นโยนทิ้งไป มาชื่นชมด้วยครับ
17 มกราคม 2547 11:16 น. - comment id 203955
กลอนความหมายดีมากค่ะ 100 เหตุผล แวะมาทักทายค่ะ *______*
17 มกราคม 2547 14:29 น. - comment id 204051
ชื่นชมกับความคิดของคุณราชิกามาก ๆ ค่ะ
17 มกราคม 2547 16:16 น. - comment id 204128
เศษกระดาษ ขาดทิ้ง กลิ้งเกลื่อนทั่ว โดยเจ้าตัว หาสนใจ ไยดีไม่ ถึงเวลา หาค้น จนวุ่นวาย ด้วยเลขหมาย เบอร์โทรเข้า บ้านเจ้านาย
17 มกราคม 2547 18:56 น. - comment id 204194
***...คุณผีขี้เมา...*** ใยลงโทษโกรธตัวไม่เข้าท่า ใครจะว่าอย่างไรควรไต่ถาม คุณค่าคนสวยสดและงดงาม อย่าปล่อยตามครรลองของกรรมเลย....ฯ อย่าโทษตัวเองซิคะ...ทุกคนมีคุณค่า..จงสร้างกำลังใจ..และพลังใจให้กับตัวเองค่ะ...
17 มกราคม 2547 19:00 น. - comment id 204201
***...คุณtiki..*** ขอบคุณมากนะคะ..ชื่นชมคุณเช่นกันค่ะ... ***...คุณแม่จิตร...*** จะให้เปลี่ยนแนวไหนล่ะจ๊ะ...เอาแนวรักหวานซึ้งดีมั้ยคะ...อ่านบทกลอนบทใหม่ด้วยนะคะ...อิอิอิ...(หวานพอๆกับน้ำตาลเลยล่ะ).....
17 มกราคม 2547 19:03 น. - comment id 204206
***...คุณผู้หญิงไร้เงา...*** เปรียบเธอเช่นกระดาษ คือภาพวาดงามสดใส ผู้หญิง...ไม่ไร้ใจ มอบสุขให้แด่ผองชน....ฯ ขอบคุณน้องมากค่ะ..ชื่นชมน้องเช่นกันจ๊ะ...
17 มกราคม 2547 19:06 น. - comment id 204211
***...คุณที่รักของฉัน...*** (เขินจัง) กระดาษใจไม่มีใครจะกล้าทิ้ง เพราะเป็นสิ่งบูชาน่าเลื่อมใส คือความรักจักรอขอร้อยใจ เป็นมาลัยปลอบใจใครคนดี....ฯ จะเป็นกำลังใจให้นะคะ...บทกลอนไพเราะค่ะ..แต่เศร้าจัง!!!!...
17 มกราคม 2547 19:10 น. - comment id 204217
***...คุณฤกษ์...*** ไม่กล้าขยำทิ้ง เพราะเป็นสิ่งที่สดใส ความรัก..ความจริงใจ มอบให้ไว้ในทุกครา บางครั้งขัดเคืองจิต แต่ไม่คิดยังห่วงหา ชีวิตคนมีราคา สร้างคุณค่าที่ตัวเรา.....ฯ ขอบคุณมากค่ะที่ชื่นชม...ติดตามผลงานคุณเช่นกันค่ะ....(กลอนต่อว่าหรือคะ.) ..
17 มกราคม 2547 19:14 น. - comment id 204219
***....คุณชัยชนะ...*** เศษกระดาษวาดไว้ให้ได้คิด ทุกชีวิตมีค่าน่าสงสาร อยู่ที่เราต้องช่วยเหลือและเจือจาน และประทานความหวังพลังใจ.....ฯ สังคมจะอยู่ได้...ถ้าเรามีความเสียสละ..และให้โอกาศกับเพื่อนมนุษย์จ๊ะ...
17 มกราคม 2547 19:16 น. - comment id 204221
***...คุณ100 เหตุผล..*** ขอบคุณมากค่ะ ***...คุณข้าวปล้อง...*** ขอบคุณมากค่ะ..ชื่นชมน้องเช่นกันค่ะ....
19 มกราคม 2547 10:01 น. - comment id 204833
หน้าส่วนตัว
เศษกระดาษที่วาดไว้ไม่อาจลบ
หากเพียงกลบด้วยสีใหม่ให่ห่างหาย
หลายครั้งที่ต่างสีมีมากมาย
ยากจะหมายลบให้เป็นเป็นเช่นก่อนมา
น่าสงสารแผ่นกระดาษที่วาดหมึก
ถูกจารึกสีแสงแห่งปราถนา
ต่อเติมเต็มจนสิ้นค่าไร้ราคา
แล้วแต่ว่าคนจะเติมเพิ่มลงไป
หมึกที่วาดลงกระดาษไม่อาจลบให้ขาวได้ วิธีเดียวที่จะลบนั้นคือเติมสีใหม่ลงไปเรื่อยๆ จนกว่าผู้เติมจะพอใจ แล้วเวลาที่สิ้นสุดแห่งความพอใจ ก็จะเห็นรอยหมึกที่ลบไม่ได้ปรากฎบนกระดาษที่ไม่ขาวแผ่นนั้นทุกครั้งไป
ชอบกลอนบทนี้ครับ ช้าหน่อยครับ แต่ก็มา
19 มกราคม 2547 23:36 น. - comment id 205087
กระดาษขาววาววับ หมึกดำสลับเส้นสาย สลักคำเสนะประกาย ชีวิตหมายมั่นความดี กระดาษดำมัวหม่น สลับสับสนปนสี อย่าท้อกรปอความดี กลับมีคุณค่าราคา มาแจมรักกระดาษ ด้วยนิ
20 มกราคม 2547 19:37 น. - comment id 205482
***...คุณเพชรพรรณราย...*** แม้กระดาษที่วาดไว้ไม่อาจลบ หากเพียงกลบด้วยสีใหม่ไม่ห่างหาย เปรียบชีวิตลิขิตฝันอันพร่างพราย อาจกลับกลายสู่สิ่งดีที่รอคอย....ฯ แม้นหมึกที่วาดจะลบไม่ได้..แต่สิ่งหนึ่งที่เราได้คือ.ประสบการณ์ของชีวิต...ซึางจะช่วยเตือนใจเรา..ให้ก้าวต่อไปด้วยความมั่นใจค่ะ.. ขอบคุณมากที่เข้ามาทักทายค่ะ...หายไปนานนะคะ...
20 มกราคม 2547 19:40 น. - comment id 205486
***...คุณน้ำ..** กระดาษขาวหรือดำ คุณค่านำอยู่ที่ไหน หากรู้และเข้าใจ สติไซร้..ให้ปัญญา....ฯ ขอบคุณที่มาทักทายจ๊ะ. .
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
