หน้าส่วนตัว
สรรพสิ่งใดเล่าจริงสิ่งในโลก
มันวิโยคผันเปลี่ยนหมุนเวียนว่าย
เกิดมาแก่แลก็เจ็บจนต้วตาย
หญิงหรือชายล้วนวายไปในกลกาล
หนึ่งใดเล่าเจ้ามั่นคงยืนยงได้
อยู่แห่งใดไกลเพียงใดไร้สงสาร
ทุกชีวิตลิชิตไว้ในวันวาน
แค่สืบสานสมานไว้ในเผ่าพันธ์
ทรัพย์สมบัติเกียรติอันใดใครครอบครอง
ท้ายก็ต้องเปล่าว่างที่สร้างสรร
แล้วจะโลภละโมบไปทำไมกัน
เมื่อสักวันมันต้องจากพรากเราไป
ในวันนี้มีน้ำใจใครเขาคิด
เพียงชีวิตลิขิตตนพ้นภัยได้
ไม่มีเหลือเจือแผ่แก่ใครใคร
ขออยู่ไปไม่เดือนร้อนก็เป็นพอ
ทุกผู้คนจนรวยศรีมีความต่าง
ใครเล่าวางร่างให้เกิดกำเนิดหนอ
หากแต่เกิดตามบุณกรรมนำเกิดกอ
เฝ้าตัดพ้อต่อชีวิตผิดหรือไร
ที่ผู้เขียนเรียนท่านไปอย่าได้โกรธ
จักขอโทษถ้อยวจีที่พร่ำไว้
เพียงแต่อยากฝากให้เห็นเช่นน้ำใจ
ด้วยอยากให้ได้มองดูผู้อ่อนแอ
1378
5
0
27 เมษายน 2547 15:35 น. - comment id 255385
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ เมื่อน้ำใจพร่างพรม สังคมก็จะร่มเย็น
27 เมษายน 2547 21:09 น. - comment id 255647
เห็นด้วยเลยค่ะ เพียงน้ำใจ..มีให้กัน..
28 เมษายน 2547 00:08 น. - comment id 255756
ค่ะ มีน้ำใจมอบให้กันค่ะ
28 เมษายน 2547 04:38 น. - comment id 255828
พึ่งพาอาศัยกัน ไม่เลือกชั้นวรรณะใด ช่วยเหลือเกื้อกูลให้ ใจสุขล้ำทำความดี
1 พฤษภาคม 2547 12:38 น. - comment id 258015
ทุกคน..ที่เกิดมา มีคุณค่าและศักดิ์ศรี น้ำใจ..มิตรไมตรี สิ่งที่ดีมอบแก่กัน.....ฯ มาร่วมให้..น้ำใจ..แก่กันนะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด