หน้าส่วนตัว
ฟ้าครวญครืนดังดั่งไห้โหย
ฝนโปรยฝันปรายกลับกลายหวน
ลมเย็นย้อนผันแสนรัญจวน
ดังชวนให้ชมเจ้าลมรัก
เมฆาเคลียคุ้นคลอขุนเขา
ปานเงาปรกปนมนสมัคร
แทนถ้อยร้อยผลิรอพิทักษ์
ปกปักปกป้องให้ครองฟ้า
เจ้าล้อลมบนเวหนกว้าง
ปีกกางกระพือฟ้อนร่อนถลา
อิสระเสรีวิถีพา
อย่าล้าเหินล่องน้องนกน้อย
โผผิน บินไปสู่ปลายฝัน
จงมั่นหมายจิตอย่าคิดถอย
แผ่คลี่ฟ้าคลอไว้รอคอย
เจ้าลอยลงอิงกิ่งรุ้งนอน
ยามล้าอ่อนโรยลงโพยพัก
ซ่อมปักแซมปีกที่ฉีกกร่อน
เงาฟ้า จงแฝงจากแสงร้อน
มีแรงถลาร่อนจนจรเจอ
....เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม
ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ
และจะเป็นเช่นนั้นเสมอ..
รัถยา 2 พ.ค. 2547 20:07 น. - ID 52600 
797
8
0
2 พฤษภาคม 2547 20:15 น. - comment id 258764
มองท้องฟ้าสีสวยรวยสีสันต์ ทั้งขาวนั้นมีเห็นเป็นประจักษ์ ทั้งน้ำเงินสีฟ้ามาแต้มชัก ให้เด่นนักท้องฟ้าคราที่ชม *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
2 พฤษภาคม 2547 20:24 น. - comment id 258772
มาเปนกำลังใจคะ
2 พฤษภาคม 2547 21:12 น. - comment id 258819
..@..บินเธอบิน.....โฉบฟ้า....................เพียงลม บินเถิดเธองามสม...................ส่องหล้า ปีกเธอพร่างพราวคม...............ปานแกร่ง...ใดเฮย ปีกหวิ่นแรงยังกล้า..................โฉบนี้งามจริง@
2 พฤษภาคม 2547 21:25 น. - comment id 258830
กลอนงามนิ
2 พฤษภาคม 2547 23:46 น. - comment id 258940
คุณเด็กทับ 1.......ขอบใจนะ คุณผู้หญิงไร้เงา......คำชมคือกำลังใจนะ คุณทิกิ............มาเป็นโคลงอันไพเราะอีกแล้ว คุณน้ำ............ขอบใจนะ ที่ติดตามตลอดเลย
3 พฤษภาคม 2547 01:39 น. - comment id 259042
ชมฟ้ามืดครึ้มหม่นมอซอ ชมเมฆเคลียคลอหว่างขุนเขา ชมนกผกผินบินเกรียวกราว ชมไม้หัวใจร้าวโล่งราบเตียน พวกตัดไม้ทำลายป่าทำลายทัศนีย์ภาพหมดสิ้น
3 พฤษภาคม 2547 06:41 น. - comment id 259099
ขอท้องฟ้า.. สีฟ้า.. อีกครั้ง..
เติม..พลัง ..ให้ฉัน ..ในเช้านี้..
จะก้าวไป.. อย่างตั้งใจ ..เพื่อมุ่งดี..
ขอ..พื้นที่ ..ที่มี ..เป็นท้องฟ้า..ใจดี .. ให้เรน..
แบบ ..เรน..หัดแต่ง ..นะคะ..
ท้องฟ้า.. ใจดีจัง..
ขอ..ฟัง .. เรนบอก ..สักหน่อยน๊า..
วันนี้ ..สะพายเป้ ..แบบ..เข้าท่า..
จะไปเดินป่า ..ขอ..ท้องฟ้า ..อย่าร้องไห้ดิ!..
..แว๊ป..
3 พฤษภาคม 2547 07:50 น. - comment id 259107
ลุงรัน...เรียกลุงดีกว่า..อิอิ รู้สึกตัวเองจะได้กลายเป็นเด็กหน่อย..อิอิ ...เมื่อคืนหลับปุ้ยเลยราว ๆสักสามทุ่มเพราะง่วงมาก หลับไปตอนไหนไม่รู้ตื่นอีกทีนอนคาหนังสือ..อิอิ ก็เลยไม่ได้เปิดมือถือไว้ ขอโทษลุงด้วยจ้ะ ให้ลุงฟังเสียงหลวงพ่อไปพลาง ๆ แล้วกัน..อิอิ หายป่วยไว ๆนะลุงรัน ไม่ได้ส่งเมลจ้ะ... รักเกิดอาการสันหลังยาว.......อิอิ
3 พฤษภาคม 2547 10:23 น. - comment id 259146
มากระซิบค่ะ ว่าหลงรักประทับใจงานคุณมาก ถึงมากที่สุดค่ะ ตามอ่านตลอดแต่คอมเกเรค่ะ จึงมิได้ฝากคำคอมเมนท์ ด้วยรักศรัทธางานงามค่าค่ะ
3 พฤษภาคม 2547 19:45 น. - comment id 259589
งานงามดั่งใครใครว่า.... ชื่นชม แหละยินดีที่ตรงนี้มีงานเขียนเช่นคุณอยู่........ ด้วยหัวใจ
3 พฤษภาคม 2547 20:33 น. - comment id 259617
................รหัสสมาชิก : 4068 - ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ชมฟ้ามืดครึ้มหม่นมอซอ ชมเมฆเคลียคลอหว่างขุนเขา ชมนกผกผินบินเกรียวกราว ชมไม้หัวใจร้าวโล่งราบเตียน ................เราคงได้แค่ดูเขาตัดมั๊ง...ต่อไปป่าก็คงไม่ต่างจาก สิ่งมีชีวิตอื่นๆที่สูญไปทีละอย่าง ................รหัสสมาชิก : 3384 - rain..........ไปป่าไหนละเรน เอาทากมาเผื่อบ้างเน้อ ฝนลงบ้างแล้วพอหาได้แล้วละ ...............จาก : พุดพัดชา มากระซิบค่ะ ว่าหลงรักประทับใจงานคุณมาก ถึงมากที่สุดค่ะ ตามอ่านตลอดแต่คอมเกเรค่ะ จึงมิได้ฝากคำคอมเมนท์ ด้วยรักศรัทธางานงามค่าค่ะ ......................................ก็มีโอกาสได้ไปอ่านของคุณเช่นกัน..ความไพเราะในงานคุณมีมากกว่าที่นี่มากนะ ไม่ได้แกล้งชม...ด้วยใจ ...................รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท งานงามดั่งใครใครว่า ชื่นชม แหละยินดีที่ตรงนี้มีงานเขียนเช่นคุณอยู่........ด้วยหัวใจ ..............................................ขอบคุณคุณไทแทนที่ที่มาเยี่ยมชมนะ .............เจ้ารัก..นี่ขนาดหลังหลังยาวนะ..งานยังออกมาตั้งหลายตอน ถ้าขยันอ่านกันไม่ไหวเลยนะเนี่ย...
4 พฤษภาคม 2547 13:48 น. - comment id 260172
อืม...อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ คิดถึงบทนี้ที่เคยแต่งไว้....นานมาแล้ว ..................................................................... อ้อมกองแห่งยอดเขา.........บางเบาและอบอุ่น พืชพันธ์ยามอรุณ..............พรายยิ้มกับแผ่นดิน ระเรื่อยกับเฉื่อยหมอก......เฝ้าหยอกกับผาหิน วิหกผละโผบิน..................คืนชีวินแด่พงไพร พรายพริ้วกับริ้วฝน..........พร่างพรมถักทอสาย แหล่งกำเนิดก่อเกิดกาย...แม่น้ำใหญ่เลี้ยงผู้คน ดอกหญ้าระย้ายอด...........ล้อมกอดทิวป่าสน น้ำค้างแตะแต้มปน..........ระรวยชื่นระรื่นใจ ริ้วสายแสงฉายส่อง..........รุ้งทองพริ้วไสว ท้องทุ่งรุ่งอุทัย...................ยิ้มทักทายเมื่อมายล แรกเริ่มเพื่อเพิ่มเกี่ยว.....วงเคียวเกี่ยวเก็บผล หยาดเหงื่อแรงแห่งตน.....บัดนี้ส่งสารความเพียร ยามนี้ยินดีนัก..................ได้พักได้หยุดเขียน ได้บันทึกจากการเรียน.....ยามได้ล่องท่องทั่วไป วันพรุ่งจะปรุงฝัน..............เติมปันไม่ขาดสาย ความคิดไม่เสื่อมคลาย......ร้อยเรื่องใหม่ให้กับตน .....................................................................
4 พฤษภาคม 2547 13:59 น. - comment id 260179
......มาถึงเมื่อไรละลี่ มีภาพงามๆ ฉายากุยหลินเมืองไทยมาฝาก บ้างไหม บทนี้ไพเราะนะ ลี่...ไม่เบาเลยนะเรา.....รอนิราศรัชประภา..........อิอิ
6 พฤษภาคม 2547 21:58 น. - comment id 262009
อิอิ Excellent !
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
