แว่วลมครวญรัญจวนใจในลมสาย
เสียงจากชายที่พ่ายแพ้แก่ความฝัน
เสียงแสนเศร้าเคล้าสะอื้นทุกคืนวัน
ใจไหวหวั่นอัดอั้นไว้ในหัวใจ
เหมือนวันนี้ตรงนี้มีแต่เศร้า
มันสุดเหงาเปล่าเปลี่ยวทนความหมองไหม้
เหมือนความสุขลาจากพรากแสนไกล
ส่งหัวใจให้สลายแทบวายปราณ
ความท้อถอยคอยตอกย้ำซ้ำใจนัก
สิ้นทางรักหักทางหวังตั้งประสาน
ไม่อาจยืนฝืนร่างสู้กู้ร้าวราน
เพราะทุกกาลผ่านเวลาพาอ่อนแอ
หากเดินไปใจแสนกลัวตัวผิดซ้ำ
แล้วจะทำซ้ำทำไมให้เจ็บแผล
หากเดินไปในเส้นทางอย่าง ผู้แพ้
ก็มีแต่จะเจ็บเปล่าเล่าหัวใจ
รอชิวิตปิดชะตาอุราตรม
ความขื่นขมให้จมสิ้นดิ้นดับได้
หากแต่จบลบชีวิตลิขิตไป
ทุกข์หมองไหม้ให้มันร้างเมื่อร่างลา
อยู่ก็เศร้าเหงาทุกข์ทนจนไม่ไหว
สุดปวดใจไม่หายห่างไม่สร่างสา
ช้ำแสนช้ำระกำหมองนองน้ำตา
สุดเยียวยาจำลาจากขอพรากไป
9 พฤษภาคม 2547 19:48 น. - comment id 264434
อยู่กับเศร้าเหงาทุกข์สุขไม่เห็น ทั้งเช้าเย็นทำเราเฝ้าหมองไหม้ ไม่มีสุขเหมือนเขาเฝ้าน้อยใจ โอ้กระไรชาตินี้ที่เกิดมา *-*ขอมาเศร้าด้วยคนแล้วกันค่ะ กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ*-*

10 พฤษภาคม 2547 00:09 น. - comment id 264744
เศร้าโคตร ความรักจากไป หน่ายหนี สิ้นแล้วคนดี หนีห่าง วันแห่งความสุข หมดทาง มีแต่อ้างว้าง ในใจ

11 พฤษภาคม 2547 22:27 น. - comment id 266053
** ใยโศกเศร้าเหงาใจอาลัยแสน เปรียบอยู่แดนดงดอยคอยห่วงหา ต้องทนทุกข์ทดท้อทรมา กาลเวลาจะบรรเทาคลายเหงาใจ ขอแต่เพียงเข้มแข็งในชีวิต ปลุกดวงจิตมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว เมื่อล้มลงลุกขึ้นมากล้าต่อไป สู่วันใหม่ที่ใสสดและงดงาม.....ฯ มาเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ...เศร้าจังค่ะ..
