หน้าส่วนตัว
* สองตา-ยาย เหม่อดูดิน แตกระแหง
หมดเรี่ยวแรง มองออกไป ไร้ความหวัง
ความหิวโหย อดอยาก มาประดัง
ตา-ยายนั่ง หารือ ตัดสินใจ
* ตาหยิบซอ ที่ข้างฝา มาขึ้นเสียง
สีสำเนียง พริ้วแผ่ว ระรื่นไหล
ยิ้มน้อยน้อย ของยาย จากภายใน
ประโลมใจ จากเสียงซอ ของสามี
* สองตา-ยาย ตัดสินใจ ตายดาบหน้า
จัดเสี้อผ้า ตาคว้าซอ ขมันขมี
ถึงเมืองหลวง หาทำเล ที่ดีดี
แล้วนั่งสี ซอขอทาน คนผ่านมา
* จากเศษเงิน ผู้ใจบุญ หยิบยื่นให้
พาได้คลาย ความหิว ในชิวหา
มาวันหนึ่ง วิญญานพราก ไปจากตา
ยายเหว่ว้า นั่งคนเดียว พร้อมกับซอ
* ยายหยิบซอ สัมผัสสาย ใจรำลึก
ยายนั่งนึก สีเป็นเพลง อย่างไรหนอ
แต่ไม่สี คงอดตาย น้ำตาคลอ
ยินเสียงซอ อู้อี้ไป ไม่เป็นเพลง.....ฯ
....คนที่ลำบาก..ชีวิตรันทด..กว่าเรา..ยังมีอีกมาก
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน...สู้...สู้...สู้....!!!
*สงวนลิขสิทธิ์*
13 พฤษภาคม 2547
***กฤษณะ*** 13 พ.ค. 2547 10:18 น. - ID 53381 
1523
22
0
13 พฤษภาคม 2547 12:53 น. - comment id 266876
รสความกลอนพี่โอม....เด็ดมากครับ แง่คิดมากมายครับ......นับถือจริงๆ..คราวะทั่น ความรู้จาก การพบ ประสพมา ชั่งสรรหา บรรณยาย ได้คุณค่า สรรพสิ่ง เรื่องรส สุดจินตนา เต็มอัตตรา ในกลอน รสความล้ำลึก
13 พฤษภาคม 2547 13:01 น. - comment id 266884
ชอบคำว่า สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ เดี่ยวจะลอกเลี่ยนคนดังบ้างค่ะ
13 พฤษภาคม 2547 13:04 น. - comment id 266886
ฉันนั่งสีซอ เจ้าจ๋อชอบใจ สีมาสีไป ไหงไม่เป็นเพลง????? ++++++++++++++++++++ ซอ คือ เครื่องดนตรีไทยประเภทเครื่องสี เครื่องสี เครื่องสายอีกประเภทหนึ่งที่ทำให้เกิดเสียงด้วยใช้คันชักสีเข้ากับสาย คงจะเกิดขึ้นภายหลังเครื่องดีด เรียกเครื่องสายประเภทนี้ด้วยคำในภาษาไทยว่าซอแม้แต่เครื่องสีของฝรั่งที่เรานำมาใช้ในตอนหลังนี้ เราก็เรียกว่าซอเช่นกัน ซอที่ใช้อยู่ในวงดนตรีไทยมี ๓ ชนิด คือ ซอสามสาย ซออู้ ซอด้วง
13 พฤษภาคม 2547 14:40 น. - comment id 266926
ได้ฟังเสียง ยายสีซอ พอรำลึก ให้หวนนึก ถึงความยาก ลำบากหนา ยายจ๋ายาย สีไปเถิด แต่เกิดมา ยังเคยล้ม ไม่เป็นท่า ไม่ตายไป เป็นกำลังใจ ให้แก่คนที่เป็นเหมืนอยายครับ
13 พฤษภาคม 2547 14:45 น. - comment id 266933
เวลาที่เห็นความลำบากของคนอื่น มักจะทำให้เราปล่อยวางลงได้ สงบมากขึ้นแล้วก็มีสติมากขึ้น ชื่นชมในใจดวงงามครับ
13 พฤษภาคม 2547 15:55 น. - comment id 266979
***กฤษณะ แต่งได้ดีมากเลย แวะมาชื่นชม และให้กำลังใจ ผลงานดีค่ะ
13 พฤษภาคม 2547 17:58 น. - comment id 267088
ซอกแซกเซซ่อมซ่อ ถือเอาซอโทรมสามสาย ซอรี่สีไม่ได้ อู้อี้ไปใจมอซอ แวะมารับกำลังใจด้วยคนครับ
13 พฤษภาคม 2547 18:39 น. - comment id 267139
แวะมาเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ .. สู้ๆๆ กลอนให้แง่คิดดีมากเลยนะคะพี่โอม
13 พฤษภาคม 2547 19:06 น. - comment id 267169
^J^ ............
+ น้ำ...ขอน้อมรับ ด้วยความขอบคุณ...ฯ
+ tiki...ได้เลยครับ.............
+ ไอซ์...แสดงว่าเจ้าจ๋อฟังเพลงไม่เป็น...เพราะสีไม่เป็นเพลง
เจ้าจ๋อชอบใจ.......
อ่ะ..อ่ะ..อ่ะ...ส่วนใหญ่ไอซ์จะสีซออู้...แบบว่าไม่ส่งงาน
ซักที...อู้จัง...อ่ะ..อ่ะ..อ่ะ.......
+ พิกุลทอง...ดีครับดี...ให้กำลังใจ ก็ถือเป็นการให้ที่ดีอย่างหนึ่ง
อ้อ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ...
+ ลำน้ำน่าน...ไม่ได้พบกันนาน..สบายดีนะครับ......
+ อัณณพ...ขอบคุณครับ..สำหรับกำลังใจได้รับไว้แล้ว....
+ ชัยชนะ...เข้าใจเขียนตอบนะ...555
+ กระดาษกาว...ยินดีที่ได้รู้จักครับ ดีจังเลย กำลังใจมาอีกแล้ว.......
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
...กฤษณะ ชอบสะสมกำลังใจ...เพื่อจะได้มีมาก ๆ เอาไว้แจก
ใครก็ตาม...ที่มีกำลังใจน้อย หรือใกล้จะหมดกำลังใจครับ....
13 พฤษภาคม 2547 20:06 น. - comment id 267214
...อ่านแล้วเศร้าง่า T_T ทามมายแต่งซะเหนภาพเลย ยายนั่งเล่นเน็ตแล้วเจอเนี่ย เลยมาโพสตืขอบคุณ ฮี่ๆๆๆ แต่งกลอนได้เจ๋งมากๆค่ะ ชอบจัง แต่งอีกๆๆๆนะพี่ จะมาเปนกะลังใจ และ แฟนคลับคนใหม่ หุหุหุ
13 พฤษภาคม 2547 20:42 น. - comment id 267227
เรน..เห็นภาพแบบนี้ ..ที่ทางเข้า..หมู่บ้าน..
มียายสีซอ เพลงหวาน ...ขอ..สตางค์..
เรน..เข้าไป ..ถามไถ่....ไม่วาง..
ยายจ๋า ..ยายอ้างว้าง.. ใช่มั้ย..
ตา..หายไป..ตรงไหนร่า...
ปล่อยยายมา ..หา..เศษทาน..ได้งัย..
หรือว่า ..ยาย ..ไม่มีใคร...
ก็แล้ว...มัย? ..เค้าใจร้าย ...จัง..
แบบ..เรน..หัดแต่ง นะคะ..
พี่โอม ..เขียนงาน..ได้..ไพเราะ..
และ..มีคุณค่า ..มากเลยคะ..
แว๊ป...! ..แป๊ป..เองคะ..
13 พฤษภาคม 2547 21:51 น. - comment id 267253
เหมือนคนบ้าอิจฉาหมาในทีวี หมาตัวนี้มีบุญวาสนา อยู่บ้านใหญ่กินของดีมีราคา ความเมตตาความรักใคร่ได้มากมาย หันมามองเด็กบางคนที่จนยาก ความลำบากของชีวิตลิขิตไม่ได้ ต้องต่อสู้ดิ้นรนอดทนไป แหล่งสุดท้ายคือขยะหามากิน ที่หลับนอนคือตึกร้างหรือกลางสะพาน คือสวรรค์ที่หาได้ในชั้นดิน คนพลุกพล่านก็หลับไหลไม่ได้ยิน เสียงคนหมิ่นด่าว่าเกะกะทาง ความอบอุ่นเป็นอย่างไรไม่รู้จัก ขาดความรักความห่วงใยใจอ้างว้าง ขาดกอดแม่ขาดยิ้มพ่อใจเปราะบาง เดินตามทางเลือกไม่ได้ในสังคม มืออุ่นอุ่นของผู้ใหญ่ในวันนี้ ช่วยหนูทีให้ผ่านพ้นจากโคลนตม เพียงมือน้อยคอยประคองเมื่อต้องลม ไม่ให้ล้มช่วยยื้อยุดฉุดให้ดี ..........................................................................งานเก่าๆๆที่อ้อมเคยแต่งไว้ ค่ะไม่ไพเราะแต่ความหมายใกล้กัน ขออนุญาติ เอามาแจมค่ะ ..............สวัสดีค่ะพี่โอม.........
13 พฤษภาคม 2547 22:02 น. - comment id 267258
^J^ ...............
+VeNuS...อือ..มันเป็นชีวิตจริงของคนบางคนที่เราได้พบเจอ..
ถ้ามีโอกาสและพอช่วยได้...ก็ช่วยกันนะครับ....
+เรนจัง...โห้ย..เดี๋ยวนี้มัยเขียนเก่งจัง ร่า..........
แว๊ป...! มั่งดิ.....!!!
13 พฤษภาคม 2547 22:07 น. - comment id 267261
^J^ ...............
+ใจปลายทาง...สวัสดีครับน้องอ้อม...ไม่ได้พบกันนานจังเลยเนาะ
ดีใจที่มาแจม....ใช่..ชีวิตของบางคนที่ขาดโอกาส
เรามาช่วย กันนะจ๊ะ..........
13 พฤษภาคม 2547 22:12 น. - comment id 267264
สวัสดี่ค่ะพี่โอม อ้อมคิดถึง พี่โอม นะค่ะ หวังว่าพี่คงสบายดี ดึกแล้ว นอนหลับฝันดีนะค่ะ
13 พฤษภาคม 2547 23:04 น. - comment id 267287
อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ... ทำให้รู้สึกว่า คนเรามีกำลังใจได้ สู้ได้ เมื่อเรารู้จัก มองขึ้นสูง...หรือ ต่ำลง... ให้เป็น... สู้ๆๆๆ เหมือนกันจ้า... .......................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
13 พฤษภาคม 2547 23:14 น. - comment id 267299
สงสารยายจังเลย... ลูกๆหลานหายไปไหนกันหมดนะ ได้อ่านแล้วมองอะไรในมุมนี้บ้าง เพิ่งรู้ว่า คอยมองแต่ข้างบนตลอดเลย เลยพยายามที่จะเป็นแบบนั้นบ้าง ไม่พอใจซักที แต่ลืมไป... ไม่ใช่เรานี่เนอะคะที่แย่อยู่คนเดียว คนอีกมากมาย....ที่เขาแย่กว่าเราเยอะแยะ ขอบคุงพี่กฤษณะที่เอาอะไรดีๆมาให้อ่านนะคะ ** ^___________^ **
13 พฤษภาคม 2547 23:16 น. - comment id 267301
^J^ ..............
+ ใจปลายทาง...คิดถึงน้องอ้อมเช่นกัน.........
ขอบคุณ....ขอน้องอ้อมหลับฝันดีนะจ๊ะ...
+ลี่...ผู้มาเยือน...ดีใจที่รู้สึกดี...และสู้..สู้..สู้
ขอบคุณที่มาเยือนครับ
13 พฤษภาคม 2547 23:24 น. - comment id 267309
^J^ ..............
+ช็อกโกแล็ต...ต้องขอเอา เพลง เหงาของพีซ เม็คเกอร์
ท่อนนึงมา....ฯ...นี่คือความจริง ที่ได้เจอ...
เจ็บปวดทรมาน...ลึกลงข้างในใจ....ฯ
14 พฤษภาคม 2547 17:37 น. - comment id 267702
คนลำบากยากเข็ญยังเห็นอยู่ ยังไม่รู้จะหมดไปในวันไหน ด้วยเขายากลำบากมีที่อยู่ไซร้ อีกทั้งคนห่วงใยยังไม่มี เหมือนดั่งว่าสุภาษิตที่คิดไว้ ยังคงอยู่เรื่อยไปไม่ผันหนี แม่มีลูกสิบคนเลี้ยงได้ดี แต่แม่นี้มีเพียงหนึ่งพึ่งตนเอง *-*เชื่อนะค่ะว่าสองตายายที่คุณกฤษณะเห็นหรือทั่ว ๆ ไป ยังมีลูกหลาน เพียงแต่เขาไม่มาเอาใจใส่เท่านั้น อ่านแล้วเศร้าจัง กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
14 พฤษภาคม 2547 18:27 น. - comment id 267763
^J^ ..............
+ ผู้หญิงไร้เงา...ใช่ครับ....ก็ลองดูก็แล้วกัน
ว่าเราจะช่วยพวกเขาได้อย่างไรบ้าง....ฯ
ขอบคุณที่มาร่วมแสดงความคิดเห็นครับ...
14 พฤษภาคม 2547 19:56 น. - comment id 267828
* ซอพริ้วแผ่วแว่วมาคราจำพราก คนรักจากจำไกลใจเศร้าหมอง สุดระทมก้มหน้าน้ำตานอง เพียรประคองสีซอรัก..จักเป็นเพลง....ฯ ภาพชีวิต...สะท้อนความเป็นจริงของสังคมมนุษย์..ในปัจจุบัน.... .....เราจะช่วยเหลือเขาเหล่านั้น..ได้อย่างไร?.. .....เขาเหล่านั้นจะช่วยตัวเอง....ได้อย่างไร?... .....สังคม..จะช่วยเหลือ..ได้อย่างไร?... นั่นคือ...คำถามที่ต้องการคำตอบ...จากพวกเรา...นะคะ...
16 พฤษภาคม 2547 09:29 น. - comment id 268660
แทบทุกคราและแทบทุกวัน พุดจะหยุดยืนฟังสามีภรรยา ช่วยกันสอดประสานดวงใจ บรรเลงบทเพลงจากดวงใจงาม แม้นดวงตาจะมืดบอด พุด..สะท้อนสะเทือนใจ และไม่สักครั้งที่หัวใจพุดจะผ่านเลยค่ะคนดี พุด..รักเสียงเพลงและดนตรี และโดยเฉพาะที่มาเนื้อใจเนื้อชีวิต นะกฤษณะ ที่พุดสัมผัสได้ ด้วยดวงตาภายในที่พิเศษพิสุทธิ์เฉกเช่นกัน และพุด.. อยากให้ไปอ่านงานพุดนะคะเรื่องนี้ค่ะคนดี ที่พุดมีความรักในลึกซึ้ง ว่าใจเราคงคล้ายๆกันนะคะ ในความโอบเอื้ออ่อนโยน และหวังกฤษณะ คงมีนางใจนางในฝันแบบ ที่พุดรจนารำพันไว้นะคะ ด้วยรักและอบอุ่น ในคำนึงเมื่อรำลึกถึงเสมอมาค่ะทุกคราที่คิดถึง http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_36008.php
16 พฤษภาคม 2547 16:36 น. - comment id 268858
^J^ ................
+ ราชิกา...กลอนเพราะและมีความหมายลงตัวดี...
งานที่ ราชิกาทำอยู่ ก็เป็นสิ่งประเสริฐแล้ว..
+ พุด...เห็นชื่อนี้ทีไร เห็นภาพหญิงสาวสูงโปร่งผมยาว
ในชุดชายทะเล ท่ามกลางสายลมยามสนธยา...
36008 กำลังจะไปครับ.....ฯ
17 พฤษภาคม 2547 15:38 น. - comment id 269419
***กฤษณะ***คะ พุดมาอ่านงานอีกรอบค่ะ เลยมาขอบคุณ ที่หลับตาให้เกียรติภาพพุดงามจัง จริงๆตะกี้นี้เองที่หนุ่มชาวเกาะ โทรมาคุยและบอกว่า ชอบพุดนุ่งผ้าถุงที่สุดค่ะ เค้าใช้คำว่าเก๋มากค่ะ เพราะพุดในผ้าถุง คงงามธรรมชาติกว่าอาภรณ์ใดค่ะ จึงอยากให้หลับตาเห็นภาพจริงในใจอย่างที่เขาคนนั้นเห็นจริงนะคะ ด้วยรักและอบอุ่นใจจังค่ะ
18 พฤษภาคม 2547 12:16 น. - comment id 269963
เขียนได้เร้าอารมณ์มาเลยครับ มาเยี่ยมครับหาตั้งนาน ผมพึ่งจะออกนอกบ้านก็อย่างนี่แหละ งง ครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤษภาคม 2547 14:14 น. - comment id 270046
ชอบจริงๆค่ะกลอนนี้.. อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ... เป็นผลงานที่ขอเก็บไว้เลยนะคะ *-*-*-*-*มาทักทายอีกที...คงไม่ว่ากัน...*-*-*-*-*
18 พฤษภาคม 2547 23:40 น. - comment id 270381
^J^ ..................
+ พุด...บอกตามตรงนะครับ....กฤษณะ..เห็นภาพพุด
ชัดเจนมานานแล้ว..........ฯ
+ แก้วประเสริฐ...ขอบคุณครับที่มาเยือน...ฯ
+ VeNuS...ด้วยความยินดีเป็นที่ยิ่ง.....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
