ฉันรู้ดีเรื่องราวของเรา..เป็นไปไม่ได้ ฉันจึงควรรักเธอให้น้อยลง น้อยลง..น้อยลง..ทุก..ทุกวัน วันละน้อย....วันละน้อย เพื่อให้ความเจ็บปวดของฉัน เบาบางลงไป...น้อยลงไป จนในที่สุดฉันก็จะไม่เหลือความคิดถึง ให้เธออีกต่อไป และวันนั้น.. ฉันจะเริ่มต้นกับใครสักคน เริ่มจากน้อย..ทีละน้อย จนฉันเริ่มแน่ใจ.. ฉันก็จะรักเขาให้เต็มหัวใจ หัวใจของฉันมีไว้รัก..ทีละน้อย..ทีละน้อย
สนธยา 4 มิ.ย. 2547 15:00 น. - ID 54752 
1037
3
0
4 มิถุนายน 2547 15:45 น. - comment id 279932
อยากจะลืม ลืมว่าใจมันยังคิดถึงเธออยู่เสมอ ลืมว่าใจมันยังละเมอถึงเธอจนนี้ ลืมทุกอย่างในหัวใจ ขอเพียงนับแต่นี้ไป... อย่าได้พบได้เจอ...อย่าได้เพ้อถึงเธอก็พอ แต่บางครั้งความรู้สึกมันก็ห้ามกันไม่ได้หรอกคะ ความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความรัก หากคนเราลืมอะไรได้ง่าย ๆ อย่างที่ว่า ความรักที่แท้จริง ก็คงไม่มีให้ได้เห็นในโลกใบนี้ เก็บความรู้สึกดีดีไว้ก็พอ ทุกสิ่งบนโลกย่อมมีเส้นทางเดินของมันเอง แวะมาให้กำลังใจคะ ^_______^
4 มิถุนายน 2547 18:00 น. - comment id 279970
สายรุ้งเกิดเมื่อฝนกระทบละอองแดด แต่น่าแปลกที่จับต้องมันไม่ได้ คงเหมือนรักที่ต้องสัมผัสด้วยหัวใจ มันไม่ใช่เพียงแค่การบอกรักกัน เพราะฉะนั้นฉันเลยอยากจะชวนเธอ มาร่วมเจอร่วมสัมผัสรักกับฉัน มันคงเป็นรู้สึกที่มหัศจรรย์ คงเหมือนฝันที่กลายเป็นความจริง..ฯ ค่อย ๆ จาก ค่อย ๆ รัก ทีละน้อย ๆ คงจะดีนะครับ หากทำได้อย่างนี้ แต่บางที มันก็ยากที่จะลืมทีละน้อย ๆ เขียนได้ดีครับ แวะมาหั้ยกำลังใจครับ
4 มิถุนายน 2547 19:27 น. - comment id 280016
ค่อยลดทีละนิดความคิดถึง สักวันหนึ่งคงลืมได้ไม่ห่วงหา ค่อยเริ่มต้นกับเขาที่เข้ามา มั่นใจว่ารักใหม่สมใจปอง
5 มิถุนายน 2547 19:04 น. - comment id 280577
จะลดความคิดถึง ที่ลึกซึ้งที่มอบให้ ลดเพื่อให้น้อยไป เลิกห่วงใยในตัวคุณ *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
