สายลมพัด พรมพริ้ว ละลิ่วไหว ทั่วแนวไพร ชุ่มชื่น ระรื่นฝน สงบงาม ท่ามกลาง กระแสชล ระบัดบน ผลิใบ ทั้งไพรพง งามสีเขียว เรียวแปลก ครั้งแรกผลิ แล้วค่อยปริ กิ่งใบ ให้ใหลหลง สะพรั่งสวย สง่าแสน ในแดนดง และจักคง ความสดชื่น ยั่งยืนนาน กาลเวลา หมุนเวียน แล้วเปลี่ยนผัน สีเขียวพลัน กลับกลายไป ให้สงสาร แห้งเหี่ยวเหลือง ไร้คนเห็น เช่นวันวาน เมื่อถึงกาล ต้องกลับคืน สู่ผืนดิน เปรียบชีวิต ปลิดไป ให้ร่วงหล่น ผุเปื่อยปน ฝุ่นทราย ใต้ก้อนหิน แต่ใบไม้ ใบสุดท้าย ในชีวิน ชีพสูญสิ้น ให้สิ่งใด ในโลกา......ฯ
ราชิกา 13 ก.ย. 2547 20:21 น. - ID 61237 
1987
27
0
13 กันยายน 2547 20:53 น. - comment id 330586
งดงาม..ทั้งภาษา.. งดงาม..ทั้งความหมาย.. เขียนได้ดีจริง ๆ.. ชื่นชม..
13 กันยายน 2547 21:20 น. - comment id 330605
มีคุณค่ายิ่งค่ะ
13 กันยายน 2547 21:42 น. - comment id 330627
งดงามเหมือนเดิมครับ..ท่าจะงานยังชุกอยู่.. รักษาสุขภาพนะครับ..สวัสดีก่อน..
13 กันยายน 2547 22:34 น. - comment id 330688
ร่วงหล่นลงบนพื้น ไม่พลิกฟื้นคืนมาใหม่ ครุ่นคิดในจิตใจ เราทำในสิ่งใดฤา ราตรีสวัสดิ์ครับ
13 กันยายน 2547 22:48 น. - comment id 330715
ร่วงหล่นลงสู่พื้น มิมีฟื้นคืนมาใหม่ แต่ต้นยังมีใบ งามไสวให้สวยงาม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมเสมอนะค่ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆเลยด้วยค่ะ*-*
13 กันยายน 2547 23:02 น. - comment id 330731
ไม่เคยมีไม้สักใบไปสู่ฟ้า มีแต่ร่วงลงมายังเบื้องล่าง แนบซบลงสู่ถิ่นสิ้นสอางค์ กลายดำด่างเปื่อยเน่าแทรกเข้าดิน ไม่มีใครสักคนทนค้ำฟ้า อมตะแห่งชีวาไม่ดับสิ้น มีแต่เอนร่างแนบแอบกับดิน เป็นธุลีหมดสิ้นไม่เหลือกาย ไม่มีเลยสักใบกลายเป็นทอง ไม่หม่นหมองปลิดปลิวพลิ้วลับหาย ไม่มีเลยสักคนที่ไม่ตาย ไม่แพ้พ่ายมัจจุมารราญราวี โค้งสุดท้ายปลายชีวิตใกล้ปิดแล้ว เร็วหรือแผ่วก็ต้องถึงตรึงกับที่ เลือกเอาเถิดจะทำชั่วหรือทำดี พกติดตัวข้ามภพนี้หลังความตาย คิดถึงน้องราชิกานะคะ...ดูแลสุขภาพด้วย
13 กันยายน 2547 23:41 น. - comment id 330772
...ใบไม้ลิ่วปลิวหลุดใบสุดท้าย เหลือก้านร้ายกิ่งทรามสิ้นความสวย เหมือนชีวิตปลิดปลงให้งงงวย จะเหลือด้วยสิ่งใดให้คนลือ... ..............สวัสดีครับ.......................
13 กันยายน 2547 23:53 น. - comment id 330782
หน้าส่วนตัว
มาเยี่ยมจ้าแฝดเพื่อนเขียนได้งดงามมากแฝงปรัชญาไว้ด้วยนา ยอดๆเลยเพื่อน
แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2547 00:04 น. - comment id 330793
สวัสดีครับพี่ตุ้ม ชีวิตมนุษย์หรือสรพสิ่ง มีเกิดขึ้น ย่อมถึงการ เปลี่ยนแปลง และแตกสลายในที่สุด ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่มีชีวิต หรือไร้ชีวิตก็ตาม ทุกสิ่งต้องประสบเสมอกัน มีรัก มีพราก มีจาก มีพบ เมื่อคนหนึ่งสมหวัง ก็ต้องมีอีกคนที่ผิดหวัง แต่ทุกสิ่งไม่จีรังหรอกนะ เมกเชื่ออย่างนั้น และคงไม่มีใครได้ทุกอย่างที่ปรารถนา ถ้าเกิด เราได้จริง ๆ เราก็คงไม่มีที่เก็บสิ่งนั้น เพราะมันมากมาย เมกเขียนอะไรไปนี้ ฮิๆๆๆๆๆ ไปดีกว่า จิ๊จิ๊ ก่อนจาก ขอให้พี่ตุ้มนอนหลับฝันดีนะครับ เมกขออนุญาติเก็บไว้อีกบทนะครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
14 กันยายน 2547 03:15 น. - comment id 330838
สวัสดีค่ะพี่ตุ้ม.. เหมือนจะหาย ๆ ไป ไม่สบายหรือเปล่า อย่างไรก็อย่าโหมงานให้มากนักนะ.. เป็นห่วงค่ะ เจ้าตัวดีของพี่คนเก่า
14 กันยายน 2547 05:19 น. - comment id 330846
ไม่ได้เจอนานเลยครับ ชมรมคนนอนดึก เข้ามาอ่านชื่นชม ครับ
14 กันยายน 2547 08:05 น. - comment id 330863
ไพเราะ...ได้ความหมายที่ลึกซึ้งมากมาย ....มาทักทายค่ะ....
14 กันยายน 2547 11:32 น. - comment id 330954
สวัสดีครับ มาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
14 กันยายน 2547 11:47 น. - comment id 330993
ใบไม้โรย หล่นล่วง ด้วยแรงลม หยดน้ำริน ดินผสม ย่อยสลาย กาลเวลา ตัดสิน รักคลอนคลาย หรือคงมั่น ตราบวันตาย ใช้เวลา.. กลอนเพราะเหมือนได้ฟังธรรมอีกรูปแบบหนึ่ง นาน ๆ จึงได้มาอ่านแต่ไม่เคยลืมสำนวนงดงามของ ราชิกาเลย
14 กันยายน 2547 12:38 น. - comment id 331038
ใบไม้แก้วแวววะวับจับใจพุดเลย ใบไม้จากต้นราชิกา ราวราชาวดีดวงค่ะ
14 กันยายน 2547 13:08 น. - comment id 331084
ไพเราะมากค่ะ ขอเก็บไปไว้นะคะ เปลวเทียนละลายแท่ง เพื่อเปล่งแสงอันอำไพ ชีวิตมลายไป เพื่อสิ่งใดทิ้งไว้แทน... จำเขามาค่ะ
14 กันยายน 2547 14:38 น. - comment id 331195
หวลคนึงถึงคราฟ้าหลังฝน แสนเริงรมณ์กิ่งใบต้นไม้สวย ลมยะเยียบเสียดกายใจระรวย เพราะฝนอวยให้งามตามครรลอง
14 กันยายน 2547 16:56 น. - comment id 331345
พี่ราชิกา มาชื่นชมผลงานพี่ค่ะ
14 กันยายน 2547 22:36 น. - comment id 331629
... เรน..คิดถึง..นะคะ..
16 กันยายน 2547 16:53 น. - comment id 332621
สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา **ลอกเขามาเน้อ*** แวะมาเยี่ยมเยือน แต่ลืมเอาแคเหราะมาฝาก และไม่ได้ลงทะเบียนซะด้วย
17 กันยายน 2547 10:50 น. - comment id 333064
มาเยี่ยมอีกครั้ง กลัวใบไม้ใบสุดท้ายจะล่วงหล่น มีบทเรียนภาษาอังกฤษเคยเรียนนานแล้ว เรื่องใบไม้ใบสุดท้าย คนป่วย นอนมองต้นไม้นอกหน้าต่างที่ถูกลมหนาว และหิมะใบค่อย ๆ ล่วงหล่นทีละใบคิดว่าตัวเองจะต้องตายแน่เมื่อใบไม้ใบสุดท้ายล่วง เพื่อนรักคนหนึ่งเข้าใจจิตใจที่ท้อแท้อย่างดีใบไม้ต้องหล่นแน่คืนนั้นจึงลุยหิมะไปเขียนรูปใบไม้ที่ผนังตึกด้านนอกตรงข้ามหน้าต่าง เช้าขึ้นมาคนป่วยมองออกไปยังเห็นใบไม้เขียวสดอยู่ก็มีกำลังใจสู้และสู้ต่อทุกวันเพราะใบไม้ไม่ล่วง จนฟื้นดีขึ้นแต่เพื่อนที่ลุยออกไปเขียนรูปกลับเป็นนิวมอร์เนียตายก็ไม่อยากเห็นใบไม้ใบสุดท้ายนี้หล่นล่วงจากใจของราชิกา
23 กันยายน 2547 22:24 น. - comment id 337050
พี่พุดค่ะ นานแล้วอ้อมไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านงานเขียนเลย ถ้าวันไหนมีเวลาก็จะตามเก็บอ่านแบบนี้ พี่ยังเขียนได้สวยงามเหมือนเดิม .........คิดถึงค่ะ.............
27 กันยายน 2547 19:47 น. - comment id 339338
...ราชิกา...ขอขอบคุณทุกท่านมากค่ะ...จะขออนุญาตมาตอบทุกความเห็น..ในวันพรุ่งนี้นะคะ...ขอบคุณมากค่ะ...
30 กันยายน 2547 19:54 น. - comment id 341655
+++ คุณภูตะวัน....ขอบคุณมากค่ะที่มาเยือน...คิดถึงนะคะ... +++ คุณทิกิ....ดีใจที่งานมีคุณค่า...และมีประโยชน์..ราชิกาอยากมอบสิ่งที่ดีให้กับทุกคนค่ะ..... +++ คุณผู้เฒ่า...ช่วงนี้งานเริ่มดีขึ้นค่ะ...ไม่เยอะเหมือนช่วงที่ผ่านมา...ก็คงต้องดูแลตัวเองให้มาก...จริงๆอยากมีใครคอยดูแลนะคะ...แต่ยังไม่รู้จะไปหาที่ไหน...ขอบคุณมากค่ะ..ที่คอยเป็นกำลังใจ...และห่วงใยมาตลอด....ดูแลตัวเองเช่นกันนะคะ...
30 กันยายน 2547 19:57 น. - comment id 341660
+++ คุณชัยชนะ... ร่วงหล่นลงสู่ดิน ไม่ถวิลและอาลัย เริ่มต้นแห่งวันใหม่ ด้วยจิตใจที่งดงาม......ฯ ขอบคุณน้องชัย...ที่มาเยี่ยมตลอดเวลามิได้ขาด...ยังเป็นห่วงน้องนะคะ...
30 กันยายน 2547 20:00 น. - comment id 341666
+++ คุณพี่ดอกแก้ว.... ไม่มีใครสักคนทนค้ำฟ้า กาลเวลาสูญลับดับสลาย เหลือไว้เพียงชั่วดีที่ไม่ตาย กว่าชีพวายควรคิดพินิจตรอง.....ฯ บทกลอนของพี่เพราะมากค่ะ...ได้คติสอนใจและมุมมองของชีวิตอย่างแท้จริง...เห็นด้วยทุกอย่างค่ะ..ที่สำคัญ..ราชิกา..คิดถึงและเป็นห่วงพี่ดอกแก้วนะคะ..อย่าลืม!!..ดูแลสุขภาพนะคะ..รักพี่ค่ะ....
30 กันยายน 2547 20:06 น. - comment id 341668
+++ คุณค้าวคาวคืนคอน.... ใบไม้หล่นลงไปในทุ่งกว้าง แสนอ้างว้างเปลี่ยวใจให้โศกศัลย์ คงเหลือไว้แต่กรรมที่ตามทัน อย่ามัวหวั่นสร้างความดีนี้แก่ตน.....ฯ ดีใจที่มาทักทายกัน...สวัสดีค่ะ...
30 กันยายน 2547 20:11 น. - comment id 341677
+++ คุณแก้วประเสริฐ....ขอบคุณแฝดเพื่อนมากที่แวะมาทักทาย...กำลังใจจากเพื่อน..จะช่วยให้ราชิกา...สร้างผลงานที่ดีต่อไปค่ะ... +++ คุณเมกกะ...น้องชายอารมณ์ดี...พี่ตุ้มคิดถึงนะคะ...ชอบคำพูดน้องจัง... ....มีรัก...มีพราก...มีจาก...มีพบ... หากบทกลอนพี่ยังพอมีประโยชน์สำหรับน้อง...ก็เก็บไว้เถอะจ๊ะ..พี่ตามใจน้องเมกอยู่แล้วค่ะ...
3 ตุลาคม 2547 15:44 น. - comment id 343259
+++ คุณสีน้ำฟ้า... ช่วงนี้งานยังมีพอสมควรค่ะ..อาจจะหายหน้าไปบ่อยๆ...คิดถึงน้องแจมค่ะ.. +++ คุณม. ปณิธาน....ไม่เจอะกันนาน..คิดถึงจังเลย.....ขออภัยที่หายไปนานค่ะ.... +++ คุณนางสาวใบไม้....ดีใจที่คุณแวะมาทักทายค่ะ...แล้วจะแวะไปเยี่ยมนะคะ.. +++ คุณพุด....คิดถึงคุณพุดมาก...เช่นกันค่ะ...ดีใจที่มาทักทายนะคะ... +++ คุณผลิใบสู่วัยกล้า...มาให้กำลังใจซึ่งกันและกันนะคะ....
3 ตุลาคม 2547 15:54 น. - comment id 343263
+++ คุณฤกษ์... ใบไม้โรยลาลับกับพื้นหญ้า แต่ดวงตาแห่งรักจักไม่หาย ยังหวานซึ้งตรึงใจไม่คลอนคลาย ตราบชีพวายรักคงอยู่คู่นิรันดร์.....ฯ จริงๆแล้ว...ราชิกา..ชอบกลอนธรรมะ..นะคะเพราะทำให้เราได้ข้อคิดและประโยชน์..ค่อนข้างมาก...นำไปใช้ในชีวิตได้...ค่อนข้างที่จะเป็นหญิงไทย..สมัยโบราณสักหน่อย...ชอบความสงบ..ไม่ชอบความวุ่นวาย...ขอบคุณมากค่ะที่ยังไม่ลืมราชิกา....
3 ตุลาคม 2547 15:57 น. - comment id 343264
+++ คุณยาจก... หวลคนึงถึงใครในหน้าฝน พินิจตนตรองดูมิรู้หาย ฝนสั่งฟ้ามาสู่มิรู้คลาย แม้ชีพวายระลึกถึงซึ่งความดี.....ฯ ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ...
3 ตุลาคม 2547 16:08 น. - comment id 343268
+++ คุณคนเมืองลิง...หากบทกลอนนี้มีประโยชน์..ก็เก็บไว้เถอะค่ะ...เราไมาว่ากันอยู่แล้ว...ดีใจที่ได้รู้จักนะคะ... +++ คุณเพลงพลิ้ว...ขอบคุรมากค่ะ...จะแวะไปเยี่ยมนะจ๊ะ.. +++ คุณน้องเรน....พี่ราชิกา..คิดถึงน้องเช่นกันจ๊ะ...อย่าซนนะคนดี.... +++ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้...ดีใจที่คุณแวะมาเยี่ยมค่ะ...เราจะเป็นกำลังใจให้กันนะคะ.. +++ คุณใจปลายทาง...นู๋อ้อม...คนสวย..หายไปนานนะจ๊ะ..ไปไหนมาน้อ!!!...พี่ตุ้มคิดถึงน้องเช่นกันค่ะ.....
3 ตุลาคม 2547 16:15 น. - comment id 343272
+++ คุณฤกษ์.... ขอบคุณมากค่ะ...ที่แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง..แสดงว่า...คงจะเป็นห่วงราชิกามาก..อิอิ...(ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยค่ะ)...นานๆจะมีคนห่วงสักที...ไม่ต้องกังวลใจนะคะ....คุณฤกษ์..หากใบไม้.ใบสุดท้าย...จะหล่นร่วงจากใจราชิกาไป..อาจจะมีใครสักคน..ที่เห็นคุณค่า..และเก็บรักษาดูแลไว้ให้...ขึ้นอยู่ที่ว่า...ใครล่ะ??...จะเป็นอัศวินม้าขาวคนนั้น....ฝากให้ช่วยคิดนะคะ...อิอิ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
