เวลาวันวานวุ่นวายสับสน ผู้คนหนทางระทมจมสู่
ความกลัวความเหงาความเศร้ารับรู้ ความรักคงอยู่แม้สู้ลำพัง
ลมหนาวพัดผ่านเพลิงผลาญชีวัน หดหู่บีบคั้นสิ้นไร้กำลัง
กายใจรับรู้นำสู่ความหวัง ดุจดั่งพลังเคียงคู่ศรัทธา