ชีวิตคนเราต้องดำเนินไปเรื่อย
แม้นแสนเหนื่อยจะหยุดพักหน่อย
แต่ก็กลัวเพราะอนาคตยังรอคอย
ต้องรีบร้อยท้อยถกตักตวงเดิน
......................................
คนทุกคนมีเวลาใช่แยกต่าง
แม้จะห่างชนชั้นสักเพียงไหน
แล้วแต่ว่าเราจะใช้มันคุ้มสักเพียงใด
แล้วแต่ใครจะเลือกทางเพื่อย่างเดิน
......................................
เพราะหนทางชีวิตมันยาวไกล
จะจบลงที่ใดใครไม่เห็น
เราไม่อาจจัดพรุ่งได้จะเจน
เรามิคงเป็นเช่นนี้ตลอดกาล
.....................................
ถึงจุดหนึ่งบนทางนี้พูด ฉันเหนื่อย
อยากบอกว่าเชยชาเมื่อยล้านัก
หลายหนทางชวนชักให้เบี่ยงข้างทาง
หลายอำพรางคอยดักซุ่มมิวางวาย
...........................................
ถึงอย่างไรต้องต่อสู้เพื่อฝั่งฝัน
ฝ่าฟันมันให้ถึงซึ่งจุดหมาย
อย่าได้ปล่อยให้มันได้ทลาย
เราต้องว่ายแล้วสุขสายจะรออยู่
...........................................
8 พฤษภาคม 2548 09:27 น. - comment id 463453
อืมส์.. เ ห นื่ อ ย...เหมือนกัน......แต่...ก็..จะสู้...น่ะ... มีคน...เขียนให้กำลังใจ.. ได้ดี...ขนาดนี้... เอา...
มาชนกันสักหน่อย... สู้ ๆๆๆ

8 พฤษภาคม 2548 10:45 น. - comment id 463471
สู้ต่อไป เพื่อความฝันข้างหน้า ....

8 พฤษภาคม 2548 18:37 น. - comment id 463647
มาให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณที่ไปตอบกลอนนะคะ คุณ ฟ้ายิ้ม ยินดีที่ได้รู้จัก อีกรอบนะคะ

8 พฤษภาคม 2548 23:09 น. - comment id 463815
มาให้กำลังใจ สู้ต่อไปนะครับ
