หน้าส่วนตัว
บทสุดท้าย
คนอย่างกูอยู่มาเยี่ยงหมาแล้ว
จะมีแววดังเด่นไม่เต้นตื่น
เพราะรู้ว่าความดังไม่ยั่งยืน
หลับหรือตื่นยืนอยู่คู่เดียวกัน
พอมีทุกข์แบกน้ำตาเอามาให้
พอยิ้มได้ก็หัวเราะเยาะเย้ยหยัน
หมาที่บ้านมันยังรู้กูเลี้ยงมัน
ยังไม่หันมาแว้งกัดสัตว์แท้แท้
ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย
๕ มิถุนายน ๒๕๔๘ เวลา ๑๒.๓๗ น.
ทานทองคำ 5 มิ.ย. 2548 10:37 น. - ID 76920 
2440
7
0
5 มิถุนายน 2548 11:39 น. - comment id 475290
รักสัตว์ครับ บ้านเลี้ยงแมว มะค่อยถูกกะหมา อิอิ
5 มิถุนายน 2548 12:39 น. - comment id 475307
หนักแน่นดีค่ะ บางครั้งสัตว์เดรัจฉานยังซื่อสัตย์กว่าคนบางคน
5 มิถุนายน 2548 22:33 น. - comment id 475483
นั้นอะสิรักสัตว์ดีกว่าเนาะ มันซื่อสัตย์ดี
6 มิถุนายน 2548 09:20 น. - comment id 475570
กลอนดุดันดีนะท่าน... ***แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ
6 มิถุนายน 2548 10:05 น. - comment id 475607
ภมร อโณทัย
6 มิถุนายน 2548 11:41 น. - comment id 475663
แหล่งที่มา กลอนบทสุดท้ายของ ภมร อโณทัย ก่อนเสียชีวิต ข้อความฝากถึง เป็นบทกลอนมี่มีข้อคิด เลยนำมาลงสู่ท่านทั้งหลายได้สัมผัส ถ้าเช่นนั้นก็น่าจะเขียนไว้ท้ายกลอนเลยนะคะ ขอคารวะท่านผู้จากไป ทิกิ
6 มิถุนายน 2548 12:09 น. - comment id 475685
ใช้คำรุนแรงจังค่ะ อิ อิ
6 มิถุนายน 2548 18:06 น. - comment id 475913
หมัดหนักดี แต่ก็จริง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
