หน้าส่วนตัว
เขาว่าเธอสับสนคล้ายคนบ้า
มีแววตาแต่ไร้ความใสสด
โลกดูเปลี่ยวเปล่าเหงาเศร้ารันทด
หาความงดงามใดก็ไม่มี
เพื่อนเขาเรียนเขียนอ่านเสียงขานขับ
เธอนั่งหลับจับเจ่าเหงาเหลือที่
วันและเดือนเคลื่อนไปหลายขวบปี
จวบวันนี้ที่เห็นยังเช่นเดิม
กายเติบโตตามวัยเช่นใครเขา
สมองเล่าเหตุใดจึงไม่เสริม
ความอบอุ่นทางใจใครช่วยเติม
วันใดเริ่มเตรียมพร้อมยอมเล่าเรียน
วันนี้เธอเยาว์วัยไร้เดียงสา
วันข้างหน้าใครจะรับ..จับมือเขียน
จะมีครู..ใครเล่าเฝ้าพากเพียร
กาลผันเปลี่ยนจากวัยเยาว์ที่เจ้าเป็น
เผชิญโลกอย่างไรไม่อาจรู้
จะเป็นอยู่อย่างไรไม่อาจเห็น
หลายคำถามตามรุกทุกประเด็น
อาจลำเค็ญเคว้งคว้างหรืออย่างไร?
ยังรออรุณรุ่งของพรุ่งนี้
หวังเธอมีใบหน้าแววตาใส
หวังเธอร่วมเรียนเล่นเช่นใครใคร
สู่วันวัยแกร่งกล้า...อนาคต
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก 6 ก.ค. 2548 20:16 น. - ID 78236 
1618
8
0
6 กรกฎาคม 2548 20:44 น. - comment id 488937
อรุณรุ่งพรุ่งนี้ในชีวิต อยากดลจิตดลใจใครทั้งหลาย ไปสมัครเป็นครูทั้งหญิงชาย คอยดูแลดูให้ได้เติบโตกลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ และอยากให้มีคนไปสมัครเป็นลูกสอนน้อง ๆ เยอะจัง จริง ๆ ผู้หญิงไร้เงาก็อยากจะไปสอนเด็กตามป่าตามเขาเหมือนกัน แต่โครงการต้องถูกระงับเนื่องด้วย ไม่มีใครอยู่กับพ่อแม่ แต่ก็ส่งใจไปให้เด็ก ๆ เล็ก ๆ เสมอนะค่ะ
6 กรกฎาคม 2548 20:50 น. - comment id 488943
ขอบคุณผู้หญิงไร้เงาที่ผ่านทางมาเป็นคนแรก (กลับมามาเชคเรตติ้งพอดี) ว่าง ๆ แวะมาเยี่ยมก็ได้นะ ยินดีต้อนรับเด้อ
6 กรกฎาคม 2548 21:12 น. - comment id 488951
สังคมไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้เพราะมีครูดีๆครับ ช่วยพยุงเอาไว้ แต่ไหนแต่ไรมาสังคมคาดหวังครู แต่ทุกวันนี้ทุกคนคาดหวังครูมาก คือมากเหลือเกิน ทว่า สังคมก็กลับเพิกเฉยต่อการทำหน้าที่ของครู ตราบที่สังคมประเทศของเรา คาดหวังครูแต่ไม่ใส่ใจครู ตราบนั้นสังคมเราก็จะเป็นแบบนี้ แบบไหน คนจิตใจตกต่ำลงเรื่อยๆ สังคมไม่สงบและไม่มีความสุข ทุกคนมีแต่แก่งแย่งแสวงหาเพื่อตัวเอง แม้ตัวเองมีมากเกินพอก็เอื้อเฟื้อใครไม่เป็น กลัวกำไรมันจะน้อยลง ส่งแรงใจมาถึงครูใหญ่ครับ
6 กรกฎาคม 2548 21:26 น. - comment id 488959
สามปีก่อน ที่ ลพบุรี .. ตอนไปบริจาคสิ่งของให้กับโรงเรียน มีเด็กพิเศษอยู่คนหนึ่ง เป็น ญ . เธอพยายามทำตัวให้เรียบร้อยที่สุด ตัวโตกว่าเพื่อน และเธอก็ยิ้มแป้น เมื่ออัลมิตรามอบตุ๊กตาตัวหนึ่งให้เธอเป็นของพิเศษ ซึ่งตอนนั้นอัลมิตราไม่ทราบหรอกว่า ที่ รร. นี้จะมีเด็กพิเศษอยู่คนหนึ่ง .. รอยยิ้มนั้น อัลมิตราจำได้ แววตาที่สดใส อัลมิตราก็ยังจำได้ .. ตอนนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะเติบโตไปถึงไหนแล้ว ได้แต่หวังว่า เธอจะดูแลตัวเองได้ .. ปล . คุณครูใหญ่หายไปหลายวัน ที่ดอนเมืองมีเรื่องเดือดร้อนหนัก โจรสาวมาปล้นสวาทตั้งสามราย เห็นคุณเรไรโอดโอยตามหาคุณครูใหญ่อยู่นาน ป่านนี้ .. ไข่ไก่หมดไปสามลังแล้วกระมังคะ .. ช่วยเขาที ช่วยไปซื้อมาเพิ่มค่ะ :)
7 กรกฎาคม 2548 05:43 น. - comment id 489045
อ่านแล้วสะกดใจจริงๆ ค่ะ เป็นครูสอนเด็กปกติ ลี่ก็ว่าเหนื่อยอยู่แล้ว มาสอนเด็กพิเศษ...ยิ่งต้องมีความเข้าใจ และ อดทนสูงขึ้น จึงไม่น่าแปลกใจที่บางวันจะรู้สึกเหนื่อยหรือท้อ แต่ลี่ว่า...คนที่เป็นครู...จากหัวใจที่เป็นครูแท้ๆ (ที่ดูเหมือนจะน้อยลงทุกที) เขาจะไม่ทิ้งเด็กๆ และ ความเป็นตัวตน...ของความเป็นครูไปได้ค่ะ ขอยกย่อง และ เป็นกำลังใจสำหรับครูผู้เสียสละค่ะ ................................................................................................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
7 กรกฎาคม 2548 08:23 น. - comment id 489082
แวะมาอ่านนะครับ..ช่วงนี้มึนตึ๊บ..คิดอะไรไม่ค่อยออก
7 กรกฎาคม 2548 11:18 น. - comment id 489120
มีใครเคยศึกษาไหมครับว่า สาเหตุของการเป็น คุณอีปึก และบักปึกแป้นปีกนี่ มาจากอะไร ................ กรรมพันธุ์ สายเลือด การเลี้ยงดูของพ่อแม่ หรือสิ่งแวดล้อม........... ต้องหาครูที่เข้าใจโลก และเข้าใจพวกเขาจริงๆ ครับ ..... แต่ก็ดูถูกพวกเขาไม่ได้นะครับ บางคนประสบความสำเร็จในชีวิต กว่าคนที่เรียนเก่งๆ ซะอีก .... เหมือนกับเพลงหลายๆ เพลงครับ ...** อ้อ เนิน kku บ่เหลือแล้วเด้ออาว เคยไปเมาอยู่เทื่อนึง ส่วนมากฮากใส่สนามรักบี้ แต่ตอนนี้ สนามรักบี้กะสิบ่มีแล้ว เพิ่นสิเฮ็ดหยังบุ๊ ขนดินมากองเต็มเมิ๊ดเลย ...
7 กรกฎาคม 2548 20:50 น. - comment id 489336
เป็นนิทานที่เศร้าลึกๆ นะคะ สำหรับเรื่องนี้.. แค่คิดว่าเมื่อเด็กพิเศษนั้นไร้พ่อและแม่แล้ว เขาจะอยู่ต่อไปกันอย่างไร... ก็หาคำตอบได้ช่างยากเย็นเหลือเกิน... สวัสดีค่ะ
8 กรกฎาคม 2548 17:35 น. - comment id 489621
สวัสดีครับมิตรรักนักกลอนทุกคน และแล้ววันศุกร์แห่งชาติก็มาถึงครูใหญ่แวะมาเชคเรตติ้งอีกครา......................ก่อพงษ์ เคยรู้สึกเหมือนเราไหม เป็นครูประถมมันเหนื่อย แต่ก็ชอบ และอยากเป็น สงสัยอ่านนิยายของนิมิตร ภูมิถาวร มากจนขึ้นสมองตอนเป็นวัยรุ่น ......................อัลมิตรา ผู้เคยสัมผัสกับโรงเรียนและครู ร.ร.ที่ลพบุรีว่ามีหนึ่งคน น้อยมากเลย ที่โรงเรียนครูใหญ่ สามสิบกว่า จากนักเรียนทั้งหมดสีสิบเก้า คิดเป็นร้อยละให้หน่อย แต่ประเด็นหลังเรื่องปล้นสวาท ครูใหญ่สนใจมาก ปล้นกันตอนไหนชวนมั่งเดะ
.....................บินเดี่ยวฯ มืนอย่างเดียว ไม่เมานะ ขอให้หายมึนเร็ว ๆ รออ่านกลอนนะ ....................เฒ่า \"เมา\" เหย..ยย เฒ่าอั่นนี่ ไปหาฮากใส่สนามรักบี้ ซุมมาซ้อมรักบี้มันสิบ่ได้อัดดังเล่นบ้อ? เสียดายเนิน KKU เนาะ ทำเลดีเอาปานนั้น ไปหาดุดออกได้จังใด๋ สงสัยเขาซังคนไปฮากใส่กะบ่จัก เรื่องของคุณอีปึก บักปึก และผีบ้าบ่พอปัว นักการศึกษาเขากำลังให้ความสำคัญอย่างมาก แต่ข้อยผู้เป็นครูว่าหาสาเหตุบ่ได้ พ่อแม่ของเด็กน้อยเท่านั้นจะรู้สาเหตุที่แท้จริง คนอื่นตอบบ่ได้ดอก
ฮาก ฮาก ฮาก กกกกกกก ..................กอกก(ภาษาลาวเขาว่าต้นผือ) เอามาไว้ต่ำสาด (ทอเสื่อ) ต่อไปเป็นวิชาประวัติสาด แต่ก่อนคนเรายังโง่อยู่จึงได้ใช้หญ้าและฟางเป็นที่รองนอน ต่อมาคนเราฉลาดขึ้นจึงได้เอากกหรือผือมาทอเป็นสาด นี่คือวิชาประวัติสาด5555
8 กรกฎาคม 2548 17:56 น. - comment id 489628
..............คุณลี่ ผู้มาเยือน......มิใช่เพื่อนร่วมเหย้าที่เขามี............แหะ แหะ เด็กพืเศษ หมายถึง เด็กที่ต้องการความดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษ ครูใหญ่พิเศษ หมายถึง ครูใหญ่ที่ต้องการความดูแลเอาใจใสเป็นพิเศษเหมือนกัน ชอบเพลงคิดถึงของลี่มาก ว่าแต่ว่าคิดถึงใครน้อ?
11 กรกฎาคม 2548 14:16 น. - comment id 490476
มาขอเป็นรุ่นน้อง ฮักแพงแบ่งปัน สร้างสรรค์สังคม ด้วยคนนะครับคุณครู
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
