ความทุกข์ท้อต่อชีวิตลิขิตเปลี่ยน
ทั้งบทเรียนอันปวดร้าวเมื่อคราวหลัง
ภาพอดีตที่กรีดใจให้พ่ายพัง
ฝันที่พังยังไม่หายวายจากใจ
ความทุกข์นี้ฝังลึกลงตรงห้วงจิต
ในความคิดติดในฝันให้หวั่นไหว
แม้เวลาพาหมุนหนุนนำไป
เจ็บปวดใจไม่เลือนลบจบสักครา
ทุกความท้อต่อชะตาพาให้เหงา
ทุกข์ความเศร้าเราร่ำไห้ใจโหยหา
ทุกความเจ็บเก็บในใจเสมอมา
ด้วยมิกล้าวาจาพร่ำว่าช้ำตรม
ความผิดพลาดประกาศไปใครรับรู้
เหล่าศัตรูคงเย้ยหยันฉันขื่นขม
คงประนามหยามเหยียบซ้ำย้ำให้จม
เก็บระบมตรมตรอมนี้เพียงลำพัง
จึงขีดเขียนบนกลอนสุนทรท้อ
เฝ้าตัดพ้อต่อชะพาค่าความหวัง
เพื่อระบายความความเหงาเศร้าประดัง
ในความหลังฝังใจไม่เคยคลาย
นามปากกาพาสมมติชุดอักษร
ในบทกลอนตอนหลังดังมุ่งหมาย
สลักไว้ใช้ชื่อ เพชรพรรณราย
ใช้ระบายคลายทุกข์ท้อต่อชะตา
4 กันยายน 2548 17:07 น. - comment id 511451
ก็ได้แค่พูดพร่ำระบายให้คนรู้..... ได้แค่นั้นครับ.... เหนื่อยจริง ๆ กับชิวิตที่เป็นอยู่... มันท้อจน....เฮ้อ.. แต่ก้ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ครับ

4 กันยายน 2548 18:18 น. - comment id 511460
พร้อมจะเป็นกำลังใจในชีวิต แม้ห่างไกลคนละทิศใช่คิดหนี มิอาจกั้นความจริงใจในชีวี บอกคนดีขออย่าท้อต่อชะตา โอกาสหน้ายังมีหวังทางสดใส ขอเธอจงก้าวไปอย่าได้ล้า แล้วสุดท้ายจะประสบพบชีวา สวยเลิศค่าแถมพบชัยในชีวีขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้คุณก้าวไปสู่ชัยที่สมหวัง หมดสิ้นความทุกข์ท้อใด ๆ ทั้งสิ้นในชีวิตค่ะ

4 กันยายน 2548 19:33 น. - comment id 511490
สู้ต่อแล้วกันนะ ไชโย เส้นชัยไม่ไกลเกิน

5 กันยายน 2548 00:01 น. - comment id 511595
เทียบเมฆฝนบนนภามาลิ่วล่อง ข้าถูกทุกข์ครอบครองหมองยิ่งกว่า ปราศผู้คนเข้าใจนัยพรรณนา ตัวคนเดียวเหว่ว้ามาลำพัง อั้นไว้ก่อนค่ะ คุณเพฃรพรรณราย ที่รออยู่ข้างหน้า อาจหนักหนากว่านี้นัก อดทนไว้ อดทนไว้ ...

5 กันยายน 2548 14:18 น. - comment id 511758
เข้ามาเยี่ยมชมครั้งใดไม่เคยผิดหวัง
