เรามาพูดกันเถอะเธอจ๋า ด้วยวาจาที่เป็นมิตร ชัยชนะแห่งถูกหรือผิด ฉันไม่คิดสิ่งใด เสียงสะอื้นในห้องนอน ผ่อนใจลง ฟังสิ.. ได้ยินไหม นั่นเขา มิใช่หรือ คือดวงใจ วินาที เดียวดาย.. ไร้เรา มองบ้านเราสิเธอจ๋า เคหาอันซึมเศร้า อาจเป็นแค่เรื่องเล็กเล็กของสองเรา ข้างทางแห่งความเหงา ..ชีวิต พอที เถอะเธอจ๋า หรือเธอควรสรุปว่า ตัวฉันผิด.. กลางห้องเย็นเยียบฝ้าเพดานมืดมิด ฉันผิด.. ขวัญชีวิต ..แห่งฉัน .................................................. ขออภัยสำหรับสำผัสซ้ำ บทนี้ไม่อยากสนใจและแก้ครับ
ธรรม ทัพบูรพา 26 ก.ย. 2548 11:13 น. - ID 81571 
834
2
0
26 กันยายน 2548 12:24 น. - comment id 519143
บางสิ่งรู้คุณค่า เมื่อสิ่งนั้นขาดหายไป ค่ำคืนคงเหงา เมื่อขาดเจ้าเคลียคลอ เหงานะ
.......แด่คุณ
26 กันยายน 2548 16:22 น. - comment id 519271
รักกัน ยอมๆ กันบ้าง เรื่องก็จบครับ สงสารลูกที่นอนฟังเสียงอยู่ในห้อง บทนี้แด่ \"ชีวิตครอบครัว\"ครับ
26 กันยายน 2548 23:25 น. - comment id 519474
27 กันยายน 2548 11:19 น. - comment id 519673
ดีใจที่มีเพื่อน ดีใจที่มีคนรักงานของเราครับ เช่นกันนะครับ บทละเมอผมฝันถึงคู่รักในจินตนาการ มันก็คงอยู่อย่างนั้น อยู่ในนั้น..มันไม่มีในโลกความเป็นจริงครับ งานคูรพุดยาวแต่ไหล ไม่น่าเบื่อหรอกครับ ต้องถามตัวเองว่าจะอ่านเอาอะไรก่อน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
