tiki_4895_unlogged in

22 พฤศจิกายน 2548 19:06 น. - comment id 540026

หยาดอรุณ (แดดเช้า)

22 พฤศจิกายน 2548 19:18 น. - comment id 540035

ลม มีอยู่ กาย มีอยู่ เพียงรู้ค่า
สิ่งเป็นมา สิ่งเป็นไป ไม่ใช่อื่น
หนาวมีอยู่ อุ่นมีอยู่ ยังกลมกลืน
ใช่ใครยื่นหยิบให้ใช่ไม่มี

เพียงสายลมผสมพรายพรมกายสั่น
หากคงมั่นไม่ไหลหลงกายคงที่
ลิ้มเหน็บหนาวคราวลมส่ายเท่ากายนี้
รู้ท่าทีสายลมอันพรมล้อม

จึงรู้รับกับลมรู้ชมชื่น
รู้เบิกบานรู้ตื่นรู้ล้อมห้อม
กันสายลมห่มรัดสัมผัสพร้อม
จึงรู้แก้ไข้แปลกปลอมอันล้อมมา

ทุกสิ่งมี ทุกสิ่งเป็น ยังเห็นอยู่
รู้เท่ารู้ตัวตนรู้หลังหน้า
รอบด้านสรรพสิ่งไกลใกล้ตา
ละเอียดหยาบบางหนา เพียงรู้ตาม : )

สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว
ลมหนาวเข้ามาแล้ว ... สิ่งสำคัญที่เราจะรับมือกับความแปรปรวนอันเป็นธรรมดาของสรรพสิ่ง คงจะเป็น \"ปัญญา\" หรือความรู้น่ะค่ะ

วันก่อน อาจารย์กรรมฐานถามรุ่งว่า สมาธิรุ่งเป็นยังไงบ้าง รุ่งก็ตอบว่า เดี๋ยวนี้จะรู้กายตัวเองทั่วกาย บางทีก็สามารถตรวจร่างกายตัวเองได้ว่าตรงไหนไม่แข็งแรงบ้าง แล้วก็ใช้ฌานรักษา เช่นเวลาขับถ่าย ก็จะเห็นกระเพาะอุจจาระของตัวเองเลยว่า มีของเสียยังไง แล้วก็ช่วยร่างกายขับถ่ายออกมา อาหารที่อยู่ในท้อง ยังเต็มหรือพร่องยังไง ก็ดูให้รู้ แล้วก็ทำให้พอดี ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไป

ท่านบอกว่า ให้เจริญสติที่กาย เพราะพระพุทธองค์ให้โอวาทพระกัสสปะเถระ 3 ข้อ ข้อสุดท้าย พระองค์ตรัสว่า จงอย่าลืมการระลึกถึงกาย  (กายานุสติปัฏฐาน) เพียงเท่านี้ ก็สามารถนำไปสู่การสิ้นอาสวะของท่านพระเถระได้ 

จึงรู้ว่า ร่างกายเรารับอากาศหนาวได้พอดีแค่ไหน ถ้ารับได้น้อย ก็ต้องเตรียมเสื้อผ้าหนาๆ หุ้มห่มไว้ ถ้าไม่ได้กรรมฐานขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า รุ่งคงป่วยหนักกว่านี้อีกเยอะ เพราะเมื่อก่อนไม่ได้ปฏิบัติกรรมฐานจริงจัง วันๆ เสียกระดาษทิชชู่เยอะมาก ปัจจุบันนี้ จมูกโล่งขึ้นเยอะ ลมหายใจเดินสะดวกขึ้น ยกเว้นแพ้ฝุ่นในบางสถานที่ หรือ อากาศเปลี่ยนแปลงในบางสถานที่ แต่ก็ไม่หนักมากเช่นก่อนที่จะนอนไม่ได้เลยทั้งคืน ต้องลุกขึ้นมาสั่งน้ำมูก

ลมหายใจทั่วกาย หรือ ลม 6 กอง ที่พระพุทธองค์เคยแนะให้เจริญ เป็นสิ่งที่ทำให้สติมั่นคงอยู่ในกายได้จริงๆ ค่ะ พี่ดอกแก้ว 

ลม 6 กอง คือการดูลมในร่างกายอันได้แก่ ลมขึ้นเบื้องบน ลมลงเบื้องล่าง ลมในกระเพาะอาหาร ลมในลำไส้ ลมหายใจเข้าออก ดูไว้เฉยๆ แล้วร่างกายจะดี แข็งแรงดี 

อัศจรรย์ในอานุภาพแห่งการปฏิบัติกรรมฐานนี่เสียจริง ขอน้อมระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ สาธุ

อนุโมทนาบุญพี่ดอกแก้วค่ะ ขอน้อมอุทิศบุญกุศลทั้งหลายทั้งปวงให้พี่ดอกแก้ว ขอให้สว่างทั้งทางโลกและทางธรรมตลอดกาล สาธุค่ะ : )

ลายเพชร เกล็ดแก้ว (เพชรพรรณราย)

22 พฤศจิกายน 2548 19:56 น. - comment id 540060

..คิดถึงบ้านอะนะ..เมื่อหน้าหนาวมา..
บรรยากาศสมัยเด็ก..มันยังวนเวียนอยู่ในใจไม่เคยหาย
และอยากกลับไปเป็นเด็กอีกจัง......

ลายเพชร เกล็ดแก้ว (เพชรพรรรราย)

22 พฤศจิกายน 2548 20:21 น. - comment id 540072

..ลมผ่านกายสะท้านสั่นให้หวั่นไหว
ข้างกองไฟให้ความอุ่นคราวลมหนาว
เย็นสายหมอตามซอกระรอกราว
แพรทองขาวแห่งสายหมอกช่างงดงาม..

หนาว หนาวจิง ๆ ยิ่งหนาวยิ่งคิดถึงบ้านครับ

ท่องเมฆา

22 พฤศจิกายน 2548 20:38 น. - comment id 540077

หนาวที่ใจ..ยังไร้ใคร..ใช้ใจห่ม
หนาวที่ลม..พรมพร่าง..ฤาห่างหนาว
หนาวที่กาย..ไร้นารี..ราตรียาว
หนาวทุกคราว..ที่คิดถึง..จึงบอกเธอ

ไม่รู้ว่าตอบผิดงานรึเปล่า....

แก้วประเสริฐ

22 พฤศจิกายน 2548 21:11 น. - comment id 540088

           เขียนได้งดงามแฝงสิ่งดีๆไว้งามจริงครับ

                     แก้วประเสริฐ.

ผู้หญิงไร้เงา

22 พฤศจิกายน 2548 21:39 น. - comment id 540100

เมื่อลมหนาวเริ่มแผ่ดั่งแง่หิน
ที่ชีวินต้องเจ็บร้าวเศร้าหนักหนา
ยามสัมผัสมีแต่ปวดร้าวรวดพา
เหมือนสายลมที่พัดมายามต้องกาย

กลอนสอนใจอีกแล้วค่ะพี่  ดีจัง ชอบค่ะ

ปักษาวายุ

22 พฤศจิกายน 2548 21:45 น. - comment id 540103

ลมหนาวมาแร้ว รักษาสุขภาพดีๆนะค้าบบบบบบบบบบบบบบ 

ไรไก่

22 พฤศจิกายน 2548 22:48 น. - comment id 540125

ลมหนาวมาเยือนแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

อาภาภัส

23 พฤศจิกายน 2548 05:57 น. - comment id 540154

กอบลมเรียวเกลียวหนาว
ปนด้วยข้าวหลากสีสัน
ให้ร่วงโปรยบนฟ้าพลัน
คำนับพันล้วนอวลรัก

แอ็ปเปิ้ล

23 พฤศจิกายน 2548 08:45 น. - comment id 540173

ลมหนาวมาแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่ดอกแก้ว  

เพียงพลิ้ว

23 พฤศจิกายน 2548 09:06 น. - comment id 540179

กานต์ชอบฤดูหนาวค่ะ
รู้สึกว่าเย็นๆสบายๆ
ชอบบทสุดท้ายจังค่ะ

สายลมจ๋า...พาเย็น..มาเซ่นโลก
พัดโบยโบก...ให้คน..ต้องทนหนาว
เหมันต์เยือน..เหมือนล้าใจ..ในบางคราว
เจ็บรวดร้าว...แค่ไหน..ใจต้องทน

ดูแลสุขภาพนะคะพี่สาว

อัลมิตรา

23 พฤศจิกายน 2548 11:09 น. - comment id 540205

หนาวใดจะหนาวกว่า
หนาวอุราว้าเหว่นัก
หนาวใดรวดร้าวหนัก
หนาวรักระทมแท้

ฤดูหนาวได้ใส่เสื้อสวย ๆ ..แต่ก็ดูว่าจะพรางรูปร่างให้ท้วมไปกว่าเดิม
( ..ฮา คือว่า มันจะหลอกตาค่ะ )
แต่หนาวปีนี้ อัลมิตรารอใส่เสื้อกันหนาวตัวใหม่อยู่
เห่อ ชอบกล .. อัลมิตราเนี่ย

แสงไร้เงา

23 พฤศจิกายน 2548 11:36 น. - comment id 540216

ลมหนาวมาแล้วก็รักษาสุภาพด้วยนะค่ะ
พี่ดอกแก้ว....แสงไร้เงาเป็นห่วงค่ะ..

แวะมาเยี่ยมค่ะ

เพรง.พเยีย

23 พฤศจิกายน 2548 13:01 น. - comment id 540273

หน้าหนาวทีไร  นางมักมีปัญหากับทางเดินหายใจค่ะ
มักจะหอบง่าย  หมอบอกว่าแพ้อากาศ
ดูเหมือนจะกลายเป็นโรคประจำตัวคนกรุงไปแล้วนะคะ

แต่ก็ไม่ค่อยเข็ด  ชอบหนีขึ้นดอยทุกปี
กลับลงมา  อาการกำเริบทุกที  

พี่ดอกแก้วรักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

23 พฤศจิกายน 2548 14:00 น. - comment id 540288

หนาวแล้วเหมือนกัน...รักษาสุขภาพนะครับพี่ดอกแก้ว...

มายาวี

23 พฤศจิกายน 2548 15:26 น. - comment id 540362

พี่ดอกแก้ว..
  เริ่มหนาวแล้วจริงๆ รึนี่
  เคยอยู่ต่างจังหวัดค่ะ  หลายปีทีเดียว
  ก่อนจะย้ายกลับบ้าน กทม.
  ที่นั่น หนาวมาก หนาวจนจับใจ
  หนาวนั้นยังพอทน แต่หนาวกับเหงารวมกัน
  ก็สาหัสเอาการเหมือนกัน
  เวลาฟ้ามืด  ก็มืดมาก
  เพิ่งจะซึ้งกับความมืด ก็ที่นั่นแหละ
  ประมาณว่า ไม่ว่าจะลืมตา หรือหลับตา 
  ก็มีค่าเท่ากัน  ก็เลยต้องนอนนิ่งๆ 
  (ถามว่าทำไมไม่เปิดไฟ  - อยากเปิดอยู่ 
  แต่ไฟมันดับ  ก็ไฟมันดับบ่อยน่ะ)
        พอพูดถึงความหนาวก็คิดถึง
        หอบอะไรกลับมาบ้านเยอะเชียว
        ที่สำคัญได้รู้จักตัวตนของเรา
        คิดอะไร อะไรได้อีกมากมายทีเดียว

        พี่ดอกแก้วเชื่อมั้ยคะ  ที่เขาบอกว่า 
        สิ่งใดที่คล้ายกันก็จะดูดเข้าหากัน
        นั่นคือเหตุผลว่าทำไมจึงชอบอ่าน
        งานพี่ดอกแก้ว

        พี่ดอกแก้วดูแลตัวเองด้วยนะคะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:45 น. - comment id 540363

@...คุณทิกิ...

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะคุณทิกิ 
สวัสดีค่ะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:46 น. - comment id 540364

@...น้องรุ่ง รัศมีตะวัน...

ลมภายนอกภายในให้เพียงรู้
คือธาตุหนึ่งมีอยู่และเคลื่อนไหว
ความเคร่งตึงไหวโคลงโยงกันไป
ระลอกไล่บนล่างอย่างกระบวน

หากพินิจพิศดูรู้ชัดใจ
สิ้นหวั่นไหวในลมที่ผันผวน
เพราะทุกสิ่งเป็นไปตามสมควร
กำเนิดล้วนเหตุปัจจัยส่งให้มา

เย็นภายนอกอันอุตุสมุฏฐาน
ที่แผ่ซ่านลมไปในทิศา
มากระทบกับกายจากกรรมคือชีวา
เวทนาจึงร้อยรัดสัมผัสใจ

จึงชอบชังในลมที่พรมร่าง
ลืมละวางเวทนาที่อาศัย
เสพรับรสหมดสิ้นลงถิ่นใจ
เป็นเหยื่อของกามไปอย่างลืมตน

ลมภายในท่านให้พินิจรู้
เข้าและออกหมั่นดูไม่สับสน
ละเอียดหยาบอย่างไรในเคลื่อนตน
เริ่มสิ้นสุดผ่านพ้น ณ หนใด

หากเพียงรู้ก็จักรู้อยู่อย่างเฉย
สิ้นโทสะละเลยความอ่อนไหว
เมื่อรู้ชัดขจัดกามที่ภายใน
อาจซึ้งในไตรลักษณ์เข้าสักวัน

สวัสดีค่ะน้องรุ่ง ...หยาดอรุณ
พี่ดอกแก้วชอบคำว่า ..รัศมีตะวัน.. เพราะส่องสว่างทำลายความมืด ทั้งไม่รุ่มร้อนแผดเผา ..เป็นแสงที่ให้โอกาสในการกระทำสิ่งใหม่ในชีวิต โดยเฉพาะความสว่างแห่งปัญญา
และก็ชอบคำว่า ..อรุณ...ที่เสมือนการให้โอกาสอีกครั้งแก่ทุกชีวิตที่จะก้าวไปตามทิศทางที่แต่ละคนเลือก
ทั้งสองคำนั้น..เป็นคำที่ทำลายอดีตที่หมองหม่นไปในตัวเลยทีเดียว และก็เป็นการเริ่มต้นใหม่อย่างมีพลัง...
สำหรับคำว่า แดดเช้า...พี่ดอกแก้วได้สัมผัสเพียงความอบอุ่นที่ต่างจากแสงแดดในยามอื่นเท่านั้น
คงไม่ว่ากันนะคะ ..ในการแสดงความรู้สึกเกี่ยวกับชื่อเรียกอย่างนี้ ..เพราะทั้งที่เป็นเพียงนามบัญญัติ แต่กลับก่อเกิดอิทธิพลได้มากมาย
ดังคำว่า เหนืออักษรา ที่น้องรุ่งเขียนไว้นั่นเองค่ะ...ขออภัยที่นอกเรื่องไปนิดนึงนะคะ

ธรรมชาติที่เกิดขึ้นมักจะมีผลกระทบต่อความรู้สึกไปในทางสุขและทุกข์
ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติภายในหรือภายนอก
บางครั้งเราก็เลือกมองเพียงด้านเดียวเป็นสำคัญ คือ นามธรรมที่เราไม่ชอบ แล้วก็ทุกข์มากมายกับสิ่งนั้น
ในขณะที่เรื่องเดียวกัน..เมื่อเกิดขึ้นกับผู้มีปัญญา ท่านก็จะมองได้เห็นว่า เป็นสิ่งสวยงามในการพิจารณา..
เช่นการพิจารณาอสุภกรรมฐาน ที่เปรียบได้ดังดอกไม้ของพระอริยะ...
หากใจที่ประกอบด้วยสติและปัญญาแล้ว..กระทบกับสิ่งใดก็จะทุกข์น้อย และเห็นทุกข์จริง แต่ไม่คร่ำครวญอยู่ให้เป็นโทสะ

พี่ดอกแก้วเขียนเรื่องลมหนาว..ด้วยห่วงใยเด็กๆและคนชราที่อยู่ตามต่างจังหวัด ซึ่งถ้ามีโอกาสก็จะนำเสื้อกันหนาวไปบริจาคให้เสมอ
และก็นึกเปรียบเทียบไปกับความทุกข์ที่เกิดขึ้น ...อย่างความผิดหวัง..ที่เกิดกับใครหลายคน ซึ่งบางคนทนได้ แต่บางคนถึงขนาดฆ่าผู้อื่นหรือตัวเองตายไปก็มี
ทั้งที่เป็นความผิดหวัง..อันเป็นจิตโทสะเรื่องเดียวกันนี่แหละ ..แต่เพราะขาดความอดทน อันเป็นตบะสำคัญ..และขาดปัญญาที่คิดแก้ไข จึงได้กระทำการผิดๆเช่นนั้น

เรื่องลมและกรรมฐาน..ที่น้องรุ่งเขียนมา แสดงถึงธรรมชาติของชีวิตที่ชัดเจนเลยค่ะ
แต่ก็คงยากที่จะให้ใครรับรู้หรือทำตามได้ง่ายๆ ในสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยอำนาจของสมาธิที่มิใช่ขั้นพื้นฐานอย่างน้องรุ่งกล่าว
พี่ดอกแก้วเชื่อมั่นเสมอค่ะในการทำกุศลที่ย่อมต้องคุ้มครองผู้กระทำเสมอ  
โดยเฉพาะอำนาจแห่งอิทธิบาทที่พี่ดอกแก้วเคยพึ่งพาเพื่อต่อแสงตะเกียงชีวิตให้สว่างต่อไปอยู่หลายคราว

อนุโมทนาในกรรมฐานกุศลที่น้องรุ่งเพียรทำเพื่อขจัดมารทั้งหลาย และอนุโมทนาอย่างยิ่งที่มีเมตตาจิตในการเผยแผ่ธรรมผ่านการสนทนา
ขอคุณแห่งพระรัตนตรัยและกุศลที่น้องรุ่งได้เจริญแล้วนั้นจงคุ้มครองรักษาให้คลายจากโรคาทั้งหลาย 
และอุดหนุนส่งเสริมให้ไร้ธุลีฝุ่นผง ปราศจากความกระเพื่อซัดส่ายในดวงใจโดยเร็วนะคะน้องรุ่ง

และขอน้อมรับกุศลจิตทั้งคำพรที่น้องรุ่งมอบให้อย่างชื่นใจ 
ขอบคุณมากค่ะในทาน และธรรมทานในวันนี้

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:46 น. - comment id 540365

@...ลายเพชร เกล็ดแก้ว...

ผืนผ้าห่มหลายสีที่คลี่ตาก
เสื้อสีหลากวิ่งวุ่นจนฝุ่นหาย
กลางสนามความสนุกมีมากมาย
เสียงหัวเราะประปรายมาตามลม

สวัสดีค่ะเพชรพรรณราย...
หน้าหนาว..เด็กๆมักจะสนุกสนานกว่าผู้ใหญ่
กิจกรรมการละเล่นมากมายที่กลางแจ้ง จะถูกจัดขึ้นในฤดูกาลนี้
แต่สำหรับผู้ใหญ่ คงจะรู้สึกต่างกันไป..ด้วยความหลังและจินตนการที่มี
อย่างไรก็ขอให้มีความสุขมากๆในหนาวนี้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่าน..

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:47 น. - comment id 540366

@...ท่องเมฆา...

หนาวที่ใจต้องใช้ใยรักห่ม
หนาวที่ลมห่มผ้าให้หายหนาว
หนาวที่กายต้องหาคู่ให้อยู่ยาว
หนาวทุกคราวเตรียมโลชั่นกันผิวลาย

หวานมาเลย ..แต่ไม่ผิดงานหรอกค่ะ..ถ้ามีคำว่า หนาวๆ อยู่ด้วยก็ถือว่าคุณสมบัติครบถ้วนแล้ว
สวัสดีค่ะท่องเมฆา..หลังจากที่ท่องวารีไปแล้ว ยังแวะมาท่องวายุอีกในวันนี้
ขอบคุณมากนะคะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:47 น. - comment id 540367

@...คุณแก้วประเสริฐ...

บางสิ่งทำบางคนให้ทนทุกข์
สิ่งเดียวกันช่วยปลุกบางคนได้
ความรู้สึกที่มีต่างกันไป
เพราะกิเลสภายในไม่เท่ากัน

สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ
ขอบพระคุณมากนะคะกับการทักทาย และผลงานที่ฝากไว้ด้วยค่ะ..งดงามมาก

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:48 น. - comment id 540369

@...น้องตูน ผู้หญิงไร้เงา...

เมื่อลมหนาวล่องผ่านม่านฟ้าใส
บังเกิดไอหมอกงามยามแสงฉาย
รุ่งอรุณทาบฟ้าฝันพร่าพราย
สุขมากมายก็มีที่ลมเย็น

เมื่อลมหนาวพัดสู่ผู้ป่วยไข้
เหมือนความทุกข์รุกใจในคนเข็ญ
จึงเจ็บปวดมากมายเกินจำเป็น
ด้วยเพราะเป็นความอ่อนแอจึงแพ้ใจ


สวัสดีค่ะน้องตูนคนงาม...
ขอบคุณมากนะคะที่แบ่งเวลามาเยี่ยมเยียนพี่ดอกแก้วเสมอ
หน้าหนาวนี้จะหนีไปเที่ยวที่ไหนอีกหรือเปล่าคะน้องตูน

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:49 น. - comment id 540371

@...ปักษาวายุ...

ลมหนาวมาเยือนกายให้รับรู้
เปิดค้นตู้เสื้อผ้ามากันหนาว
ริมระเบียงเคียงมองดอกไม้พราว
สายลมหนาวปลุกสีสันวันงดงาม

สวัสดีค่ะปักษาวายุ
ขอบคุณที่มาทักทาย และขอบคุณมากๆค่ะในความห่วงใย
ขอให้เป็นอีกหนึ่งนกที่เริงร่าท้าลมหนาวได้อย่างมีความสุขนะคะ...

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:49 น. - comment id 540372

@...ไรไก่...

ความแปรปรวนชวนให้ไข้มาเยี่ยม
ได้แต่เตรียมกายกล้าฝ่าลมหนาว
พร้อมอาหารและยาเรียงระนาว
ขอขอบคุณน้องสาวที่ห่วงใย

สวัสดีค่ะไรไก่...พักนี้พี่ดอกแก้วสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง
มาพบกับอากาศที่แปรปรวนจึงปรับสภาพไม่ค่อยทัน
ขอบคุณในความห่วงใยค่ะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:50 น. - comment id 540374

@...อาภาภัส...

ลมล้อรวงปวงข้าวพราวผืนนา
สะท้อนฟ้าสีทองจนผ่องหน
กลางคืนค่ำระบำดาวพราวเบื้องบน
อวลระคนไอรักอุ่นนักเอย

สวัสดีค่ะอาภาภัส..
แสงสว่างอีกหนึ่งสายที่แสนงาม
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:50 น. - comment id 540375

@...แอ็ปเปิ้ล...

อากาศเย็นเป็นเหมือนยารักษา
ให้โรคาคราวร้อนได้ผ่อนหาย
เย็นเท่านี้ยังอยู่ได้สบาย
อย่าผันผวนร้อนกรายก็คงดี

สวัสดีค่ะน้องแอ็ปเปิ้ล
ขอบคุณในความห่วงใยค่ะ ..ขอให้มีความสุขมากๆนะคะกับหน้าหนาวนี้

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:50 น. - comment id 540377

@...น้องกานต์ หมูน้อย... 

ลมครางครวญชวนคนให้บ่นหนาว
ในรุ่งเช้าหนาวสั่นจนหวั่นไหว
พอยามบ่านตะวันคล้อยลอยเลื่อนไป
กลับชอบใจว่าไม่ร้อนตอนแสงทอ

เหมือนความทุกข์รุกเร้าคราวเริ่มแรก
ใจแตกแยกเกือบรับไม่ไหวหนอ
พอผ่านไปความอดทนท่วมท้นพอ
เปลี่ยนจากท้อมาสู้รู้เอาชัย

สวัสดีค่ะหมูน้อย...
พี่ดอกแก้วก็ชอบฤดูหนาวค่ะ เพราะไม่ร้อนมาก
แต่ถ้าหนาวมากๆก็ต้องพึ่งไออุ่นจากผ้าหนาๆอยู่เหมือนกัน
ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งกำลังใจและความห่วงใยให้เสมอ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:51 น. - comment id 540379

@...น้องอัลมิตรา...

หนาวรักจักหายยาก
หนาวมากมากอาจเพ้อได้
หนาวหนักรักมลาย
หนาวไม่วายกับรักลวง

สวัสดีค่ะน้องอัลมิตรา..
หนาวนี้พี่ดอกแก้วซื้อเสื้อกันหนาวแล้วก็ฝากพระท่านไปแจกผู้คนตามท้องถิ่นทุรกันดารไปหนหนึ่งแล้วค่ะ
และสำหรับตนเองก็มีชุดสำหรับพรางตัวเพื่อกันลมไว้เหมือนกัน  ..และก็เลิกกลัวแล้วค่ะเรื่องหลอกตาใคร
เพราะหลอกไม่ได้ผลแล้วละตอนนี้...๕๕๕
ขอบคุณที่แวะมาคุยนะคะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:51 น. - comment id 540380

@...แสงไร้เงา...

ความสว่างสดใสไร้ม่านเงา
หมดสิ้นความอับเฉาในมุมไหน
คือแสงงามยามส่องผ่องวิไล
ขอบคุณที่ห่วงใยนะคนดี

สวัสดีค่ะแสงไร้เงา...
อีกหนึ่งความสว่างที่ไร้อุปสรรค
อากาศหนาวทำให้โรคร้อนๆของพี่ดอกแก้วหายไปกว่าครึ่ง
เพียงแต่อย่าให้อุณภูมิผันผวนไปมา..ก็คาดว่าจะสบายกว่าฤดูฝน
อย่างไรก็จะพยายามดูแลสุขภาพให้ดีไว้ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะในความห่วงใย

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:52 น. - comment id 540381

@...น้องนาง เพรง.พเยีย...

อากาศหนาวล่องมาพาสดชื่น
พฤกษาตื่นรับลมที่พรมไหว
ไข้ที่สุมรุมกายเริ่มหายไป
ด้วยคลายร้อนภายในได้กลับดี

สวัสดีค่ะน้องนาง...
พี่ดอกแก้วชอบอากาศหนาวค่ะ 
เพราะทำให้โรคประจำตัวไม่กำเริบขึ้น และก็หายใจสะดวกขึ้น
ต่างจากน้องนางอย่างเห็นได้ชัดเลยนะคะ...ทั้งนี้ ก็มีเหตุมาจากกรรมนั่นเองแหละค่ะ
ที่มีเรื่องของอากาศเข้ามาเกี่ยวกับความเจ็บป่วยด้วย
แต่สิ่งที่เรามีเหมือนกันก็คือ ความชื่นชอบในความเย็นของอากาศนั่นเอง
ปีนี้หากหนีไปเที่ยวอีกก็ถ่ายรูปมาแจกจ่ายกันดูบ้างนะคะ..และขอให้ไม่แพ้อากาศด้วยค่ะ
ขอบคุณในความห่วงใยค่ะน้องนาง...

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 15:55 น. - comment id 540383

@...บินเดี่ยวหมื่นลี้...

ให้ร่าเริงรับลมอย่างสมสุข
สิ้นหนาวใจไร้ทุกข์ในห่วงหา
เป็นนกเหล็กแกร้งสู้กู้ชะตา
ได้ครองฟ้าสมใจไร้ลมกวน

สวัสดีค่ะบินเดี่ยว..ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

พี่ดอกแก้ว

23 พฤศจิกายน 2548 16:11 น. - comment id 540391

@...มายาวี...

ในความหนาวเรื่องราวมีมากแบบ
หากยลแยบจักพ้นกลของหนาว
สุขและทุกข์สลับไปในเรื่องราว
เพียงเรื่องหนาวก็เปลี่ยนใจไม่มั่นคง

เรื่องบางเรื่องบางเวลามาทวนทบ
จึงได้พบมุมใหม่ไม่พลาดหลง
ที่เคยหนักหัวใจก็คลายลง
เดินผ่านพงหนามใจได้สวยงาม

สวัสดีค่ะมายาวี..
อ่านคอมเม้นท์แล้วเห็นอะไรหลายอย่าง..ในความมืด แต่มีแสงสว่าง..
ความมืด..ทำให้เรามองเห็นความกลัวได้ชัดขึ้น
และความสงบ..ก็ทำให้เรามองเห็นตัวเองได้ชัดขึ้น

พี่ดอกแก้วเชื่อในพลังดึงดูดที่มายาวีบอกค่ะ
และขอบคุณมากๆในความรู้สึกเช่นนั้น
รวมทั้งความห่วงใยที่แผ่กระแสส่งมาให้ด้วยค่ะ

ขอบคุณมากนะคะมายาวี..ขอให้มีความสุขกับหนาวนี้ในเมืองกรุงค่ะ

idaho :-)

23 พฤศจิกายน 2548 17:12 น. - comment id 540417

หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว
เอ่ยเมื่อคราวลมหนาวเวียนอีกหน
ในยามค่ำหนาวกายถึงกมล
อยากมีคนพาพ้นให้หนาวคลาย





ย่ำทิวาฟ้าพราวดาวพรายแสง
น้ำค้างแรงหยาดรินหล่นเป็นสาย
นิทรานี้ใครเล่าจะเคียงกาย
สายลมร้ายก็ยังพัดกระหน่ำเติม


หนาวใจค่ะ  อิอิ

หนอนดุ๊กดิ๊ก

23 พฤศจิกายน 2548 19:45 น. - comment id 540445

ลมหนาวทักดอกไม้ ............ สวัสดี
ฉันอยากอบอุ่นมี ................ เพื่อนบ้าง
เธอคงสุขหนอมี .................. ใบกิ่ง
ฉันโบกโบยอ้างว้าง ............ ทุกผู้เมินหนี

สวัสดีครับพี่ดอกแก้ว 

พี่ดอกแก้ว

24 พฤศจิกายน 2548 09:04 น. - comment id 540589

@...น้องไอซ์...

หนาวชำแรกแทรกลมมาห่มร่าง
หนาวไม่จางจากเนื้อเมื่อหวน
ความเยียบเย็นพาใจให้ครางครวญ
ผู้โดดเดี่ยวต่างล้วนนั่งมองดาว

หลับเถิดหนาอย่าเหงาเศร้าดวงจิต 
ชำระพิษเพลิงใจในลมหนาว 
ตั้งความหวังเมื่อแสงแจ้งอีกคราว 
อาจมีคนคลายหนาวเข้ามาเคียง


สวัสดีค่ะน้องไอซ์..
ไม่ยักรู้ว่าหนาวถึงขนาดนี้
ถ้ายังหาคนเคียงไม่ได้ก็ห่มผ้าให้หนาๆนะคะ ใส่เสื้อกันลมให้มิดชิดเพื่อป้องกันลมร้ายเข้าจู่โจม...๕๕๕
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาสร้างรอยยิ้ม

พี่ดอกแก้ว

24 พฤศจิกายน 2548 09:05 น. - comment id 540591

@...หนอนดุ๊กดิ๊ก...

ลมหนาวมีเพื่อนแล้ว     หนึ่งนาย
คือยอดเขาท้าทาย         ทุกผู้
เชิญสายลมเยี่ยมกราย     ทุกเมื่อ
ไม่เคยเมินรับรู้             รุ่มร้อนหรือหนาว

สวัสดีค่ะหนอนดุ๊กดิ๊ก
โคลงบทนี้ทำให้เห็นภาพแปลกๆไปอีกแบบ
ชื่นชมมากเลยค่ะกับ..ความต้องการมีเพื่อนของลมหนาว ..คิดได้สวยจริงๆ
ขอบคุณมากนะคะกับการทักทายและของฝาก

ชัยชนะ

24 พฤศจิกายน 2548 20:38 น. - comment id 540952

มีผ้าผวยร้อยผืนมาผึ่งห่ม
ช่วยบังลมแต่เรือนร่างยังครางสั่น
ด้วยจิตใจอ่อนล้าคราประจัน
จึงหวาดหวั่นดวงแดแค่ได้ยิน

ปีนี้คงจะหนาวเหมือนทุกปีครับ
แวะมาทักทายลมหนาวร่วมกับพี่ด้วย

พี่ดอกแก้ว

25 พฤศจิกายน 2548 09:20 น. - comment id 541057

@...ชัยชนะ...

อุปสรรคแม้เพียงน้อยจะพลอยมาก
เพราะความบากบั่นน้อยคอยขัดขวาง
ใจที่ท้อถ่วงตนจนสิ้นทาง
แม้หนาวน้อยยังครวญครางเกินเสียงลม

สวัสดีค่ะชัยชนะ..
ที่บ้านพี่อากาศกำลังสบายเลยค่ะ...ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา