วาบสว่างข้างคุ้งปรุงแสงสี แต้มราตรีเรียงรายประกายส่อง ระยิบยับประดับวันอันเรืองรอง ปรัดท้องธาราช่างน่ายล แวมแวมวับวับสลับแสง ดั่งกายแปลงรัมภาน่าฉงน มาสถิตถิ่นลำพูดูมีมนต์ สะกิดดลสะกดใจให้รอคอย มาส่องแสงเรืองสีราตรีกาล เหมือนวิญญาณสิงเจ้าหิ่งห้อย บรรเจิดแสงส่องหล้านภาลอย ประหนึ่งพลอยพริบระยิบงามตา มีตำนานขานกล่าวเจ้าทิ้งถ่วง บอกทั้งดวงยึดมั่นยันรักษา เฝ้ารอรักสลักไว้ในวิญญา ปรารถนานางลำพูผู้จากจร ค่ำคืนยืนจุดตะเกียงหวังเคียงน้อง ฝันใฝ่ปองมุ่งหมายไม่วายถอน ด้วยรักแท้ทบขั้นนิรันดร ประภัสสรสร้างใจให้รัญจวน ตำนานเท็จจริงเพียงใดมิใคร่รู้ แต่หดหู่จิตมนุษย์สุดผันผวน เห็นหิ่งห้อยเป็นมารพาลรบกวน จึงได้ด่วนตัดลำพูคู่เจ้าไป เห็นแก่ตัวสิ้นดีไม่มีสุด โอ้มนุษย์จะจิตต่ำคลำถึงไหน แค่หิ่งห้อยตัวนิดคิดตัดไฟ ช่างมีใจถอยห่างทางแห่งธรรม
ดาวระดา 8 ต.ค. 2550 03:20 น. - ID 108138 
5057
10
0
8 ตุลาคม 2550 03:45 น. - comment id 766927
แสนเสียดายแทนเจ้าเจ้าหิ่งห้อย มนุษย์ด้อยจิตใจต่ำซ้ำธารา จึงได้ด่วนตัดลำพูมิรู้ค่า ด้วยราคาได้ขอนอนหลับสบาย
8 ตุลาคม 2550 05:49 น. - comment id 766931
ไม่ทราบว่าช่วงหน้าหนาวจะมีหิ่งห้อย ออกมาบินเล่นตอนกลางคืนมั้ยคะ เพราะว่าเผื่ออยากลองเปลี่ยนที่เที่ยวกันบ้าง มาใกล้ ๆ จะได้เที่ยวแม่กลอง มหาชัย อะไรทำนองเนี้ยะ อิ อิติวข้อสอบหลานเสร็จแล้ว ??
8 ตุลาคม 2550 07:21 น. - comment id 766947
8 ตุลาคม 2550 09:05 น. - comment id 766988
คุณดาวระดา...... ถ้าศรรกราจะพูดว่าไม่เคยเห็นหิ่งห้อยตัวเป็น ๆ ไม่รู้จะเชื่อป่าว เพราะศรรกราไม่เคยเห็นจริง ๆ เคยเห็นแต่ในทีวีเท่านั้น รู้เพียงแต่ว่ามันเป็นแมลง มีแสงสว่างที่ก้นของมัน หุหุ พูดไปก็อาย เหมือนกัน โตปูนนี้ไม่เคยเห็น ฮะๆๆๆ
(¯`°•.¸♥♥¯`°• ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.•°´¯)
8 ตุลาคม 2550 12:10 น. - comment id 767096
ยังจดจำค่ำคื่นชื่นหวานได้ ต่อกลอนกันนั่นไงในใจฉัน แสงระยิบระยับจับคู่กัน จับให้ฉันหนึ่งตัว...กลัวจับใจ.. จำได้ไหมใต้แสงดาวพราวระยิบ ใครกระชิบข้างหูดูหวั่นไหว จะอยู่แนบชิดกันทุกวันไป สัญญาไว้กับหิ่งห้อย...ให้คอยกัน.. เคยไปนอนดูหิ่งห้อย.. แล้วต่อกลอนกัน...คิดถึงบรรยากาศเดิมๆ.. อ่านกลอนบทนี้...คิดถึงคืนนั้นจริงๆ
8 ตุลาคม 2550 12:50 น. - comment id 767143
8 ตุลาคม 2550 13:18 น. - comment id 767164
ดีค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
8 ตุลาคม 2550 13:45 น. - comment id 767183
เพราะคะเพิ่งรุ้ว่ามีอดีตกะหิ่งห้อย อิอิ...เพราะคะหายไปบ่มฝีมือมาหรอคะ
8 ตุลาคม 2550 14:16 น. - comment id 767201
หิ่งห้อยน้อยเรืองรองพรางพรายแสง เพียงมีแรงจักโบยบินด้วยความหวัง แม้มิได้พบรักจากนวลนาง มิเคยร้างห่างลำพูเพียงครู่เดียว สวัสดีค่ะ หายไปนาน คิดถึงค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ
8 ตุลาคม 2550 15:10 น. - comment id 767227
กลอนน่ารักมากเลย ตอนนี้ไม่ค่อยเห็นแล้วนะ..หายากมาก
8 ตุลาคม 2550 15:34 น. - comment id 767262
หิ่งห้อย ไม่น่าจะถูกลืมนะคะ แต่น่าจะสูญพันธ์มากกว่า อิอิ ก็ต้นลำพูแทบจะไม่มี แล้วเนอะเดี๋ยวนี้
8 ตุลาคม 2550 15:37 น. - comment id 767268
อ่านแล้วเหมือนได้เห็นหิ่งห้อยจริงเลยค่ะ...
8 ตุลาคม 2550 16:40 น. - comment id 767349
คิดถึงหิ่งห้อยเหมือนกันค่ะ แต่เห็นเฉพาะตอนเด็ก ๆ นะค่ะ ปัจจุบันนี้ไม่ค่อยจะเห็นแล้วล่ะ...
8 ตุลาคม 2550 18:26 น. - comment id 767455
คุณดาวระดาพาไปดูหิ่งห้อยใต้ต้น ลำพูบ้างดิ อยากเห็นคงงดงามเนอะ
8 ตุลาคม 2550 18:58 น. - comment id 767485
สวัสดีค่ะคุณดาวระดา ดอกบัวมาอ่านแล้วทำให้คิดถึงเพลง วันเวลา วันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนไป สุขสดใสไม่เคยเดินตาม... วันเวลาหมุนเปลี่ยนโมงยาม ต่างทับถมเป็นความทุกข์ทน... บางเวลาเหงาเปลี่ยวกมล เอาความฝันของฉันต่อเติม... บางเวลาได้มาช่วยเสริม สานเป็นความสดใส... ไม่มากมาย... ให้แค่มี... มีความหวังเป็นทางสร้างทำ มีความช้ำเป็นกำลังใจ... เอาความจริงที่แตกสลาย ใส่เบ้าหลอมรวมเป็นพลัง... เอาความเลวที่เกาะเกรอะกรัง กลั่นมันทิ้งกลิ้งเป็นตะกอน... เอาน้ำตาที่เคยเปียกหมอน ไปราดรดร่างคนรุ่มร้อน... ให้ชุ่มเย็น ไม่ย่ำยี... ฝันนั้นลองลอย... ดุจหิ่งห้อย แสงริบหรี่ ฝันนั้นยังมี... สิ่งสดใสในคืนเดือนดับ รอตะวันรุ้งราง... จะลาลับไม่รบกวน ยามคุณร้าวรัญจวร... ก็จะหวนแสงหิ่งห้อย ลอยเรืองรอง... ในคืนข้างแรม
8 ตุลาคม 2550 19:18 น. - comment id 767508
หวัดดี คุณดาวระดา ที่เกาะพะงันที่ผมทำงานอยู่ก็มีหิ่งห้อยนะ ไม่ได้อยู่ใต้ต้นลำพู แต่อยู่ที่ต้นไม้เชิงเขา เป็นดวงเล็กสี่ห้าดวง ถ้าดวงใหญ่เท่ากำปั้น มีพวงไส้ด้วย ผมคงวิ่งป่าราบ....
8 ตุลาคม 2550 20:02 น. - comment id 767560
เคยไปดูหิ่งห้อยที่อัมพวา ค่อยๆล่องเรือลำน้อยไป อยากเก็บรูปภาพมาฝากเพื่อน ๆ แต่ถ่ายออกมาแล้ว มึดตื๋อ
9 ตุลาคม 2550 02:37 น. - comment id 767703
สวัสดีครับปราณรวี ใช่ครับต้นลำพูน้อยลงทุกปี ตัดทิ้งบ้างอะไรบ้างน่ะครับ สวัสดครับกุหลาบขาว ยอกันเข้าไปไม่ขนาดนั้นหรอกครับ อยากดูของจริงต้องมาที่อัมพวาสิครับ สวัสดีครับwhitelily บอกแล้วว่าหิ่งห้อยน่ะมีความคลาสสิค อยู่ในตัวของมันเอง สวัสดีครับคุณทิพย์โนราห์ พันดาว ได้เลยครับบอกได้เลยว่าสวยทีเดียวล่ะ สวัสดีครับน้องดอกบัว ถ้าจำไม่ผิดคนราชบุรีใช่ป่ะ ถ้าอยู่แถวคลองดำเนินคงพอมีให้เห็นอยู่มั้ง รึว่าจำคนผิด สวัสดีครับพี่ฤทธิ์ ขอบคุณครับพี่ที่มาแวะเยี่ยม แถวบ้านเรียกกะสือนา อย่างที่พี่เล่ามาน่ะ สวัสดีครับอัลมิตรา ครับถ่ายยากนะถ้าเรายังไม่เก่งเรื่อง การถ่ายรูปผมคนหนึ่งประจำภาพที่เก็บมาได้ มักไม่ค่อยได้ดังใจฝันเลย ตอนนีก็ยังมีอยู่นะที่อัมพวา มีตลาดน้ำยามเย็นด้วยล่ะ มาเที่ยวได้นะ ไม่ไกลจากกรุงเทพฯเท่าไหรหรอก
9 ตุลาคม 2550 03:25 น. - comment id 767705
? ? ?
9 ตุลาคม 2550 01:21 น. - comment id 767708
สวัสดีครับ คุณsonax0651 ครับน่าเสียดายแทนจริงๆ สวัสดีครับคุณใบตอง ส่วนใหญ่นะหน้าร้อนจะพบมากกว่า แต่ที่บ้านก็เห็นเกือบทั้งปีคนแถวแม่กลองยินดีนะหากมาก็แวะดาวระดาด้วยละกัน สวัสดีครับคนบนเกาะ ผมน่ะตอนเด็กเล่นและปล่อย แต่กว่าจะปล่อยไม่รู้ว่ารอดรึเปล่า สวัสดีครับศรรกรา อยู่สมุทรปราการเนี่ยนะไม่เคยเห็น มามะมาที่แม่กลองเห้นแน่นอน สวัสดีครับครูพิม ขอบคุณสำหรับกลอนที่ต่อ แต่เอ ใครน๊ารึว่าเรา สวัสดีครับพระจันทร์ ขอบคุณที่แวะมาแม้ว่าจะนานๆ มาที่ก็ยังมาให้กำลังใจตลอดน่ารักมาก สวัสดีครับชีวินมธุรา ขอบคุณสำหรับความห่วงใย และกลอนที่ต่อให้เพราะด้วยซี พอดีไม่ค่อยว่างน่ะครับ ไม่ค่อยได้แวะมา สวัสดีครับผู้หญิงมือสอง ครับผมน่ะห่วงเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับคำชม สวัสดีครับ คุณพิมญดา ไม่ได้ไปบ่มฝีมือมาหรอกครับ คิดอะไรไม่ออกด้วย และเป็นไข้ด้วยน่ะครับ ขาดคนดูแลเลยหายยาก
10 ตุลาคม 2550 14:12 น. - comment id 768656
ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยตัวเป็นเหมือนกันค่ะ...ไม่รู้ชาตินี้จะได้เห็นหรือเปล่า...คิดแล้วเศร้านะเนี่ย
10 ตุลาคม 2550 17:28 น. - comment id 768904
เป็นหิ่งห้อย ตัวน้อย พลอยส่องแสง มิเทียบแรง แสงสุรีย์ มีความหมาย ขออ่อนน้อม ถ่อมตน ภัยพ้นกาย เสียเชิงชาย อย่าเสียสัตย์ ตัดวาจา ธรรมชาติ สร้างสม สิ่งควรคู่ นกทำรัง ตั้งอยู่ บนพฤกษา ในนที ที่อยู่ ปูหอยปลา ในพนา สิงห์สัตว์ ได้หากิน มวลมนุษย์ เข้าสลาย ทำลายทั่ว กิเลสยั่ว ยิ่งสะสม ซึ่งทรัพย์สิน เข้าจับจอง เป็นเจ้าของ ธรณิน แผ้วถางสิ้น พงป่า พนาไพร .....สวัสดีครับ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
