๏ น้ำท่วม ๏

ขุนผวน

22.06
๐ ฝนมา พาหม่น คลื้ม..........เครง,คราม 
เสียงแผด แสดเพียง สาม....สี่ครั้ง
เรียงฝน หล่นเพียง ลาม......รินหล่น
ตกเพิ่ม เติมผก, ยั้ง.............บ่เว้นวันไหน ๚
๐ ใยฝน ยลใฝ่ ฟ้า...............เพลินแฝง
โถมหล่น ทนโลม แยง..........หย่อนพื้น
ซัดผลาญ ซ่านพัด แรง.........เรือนถล่ม
คราป่วน ครวญป่า ชื้น.........หลากน้ำโลมไหล ๚   
๐ คนไทย คงจักต้อง............ใครทน
ภัยหลาก พรากไหล จน........จ่อมสิ้น
ภัยมืด ฝืดไหม คน...............เคยหม่น 
จมปลัก จักปม ปลิ้น..............ปล่อยร้องครวญหวัง ๚
๐ ยังหลาก อยากหลั่ง ท้น......ทำนอง
น้ำป่า, นาปรำ หมอง.............หมดแล้ว
ฐานรวม ท่วมลาน ผอง..........เราเผ่น  หนีแล
ไหนพี่ หนีภัย, แผ้ว..............ผ่านห้วงดังเหว ๚
๐ ใจดึง เหลว, จึ่งได้.............เลว ธรรม - ชาติเอย
ฝนจึง ผึงจน นำ....................เอ่อล้น
ทาน่วม ท่วมนา, กรรม..........ใครก่อ
รุกเปลี่ยน เรียยปลุก ค้น......เกี่ยวข้องทำเสมอ ๚
๐ เผลอกัน พลันเกร่อ สร้าง...ทำลาย
ไฟป่า พาไป หาย..................ป่าทิ้ง
รุกทำ ร่ำทุกข์ ปลาย...............เป็นเหตุ
น้ำท่วม คนอยู่หิ้ง..................น่วมทั้ง ไทยเรา ๚ะ๛
03.01
21/09/51